Θα σου πω ένα παραμύθι που δεν μοιάζει με τα άλλα. Για μια γυάλινη πόλη μακριά από εδώ…ή πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις. Εσύ θα μου πεις στο τέλος. Εκεί επικρατούν πάντα χαμηλές θερμοκρασίες, ψυχρές. Για να ταιριάζουν με τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Δεν θα δεις...
Έχω όνομα θηλυκό Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου Να με γδύνουν, να με πονούν Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί Δίπλα...
Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...
Μου λες ότι το "αύριο" είναι για λίγους μόνο, Πολύ μακριά από εκεί που είσαι. Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω και τα μάτια κλείσε. Στο δρόμο προς το άπιαστο Αυτό που εσύ νομίζεις, Είναι αδιάψευστο, στη σκέψη πως δακρύζεις. Φοβάσαι, αγωνιάς Και δεν αντέχεις, Ο Ήλιος...
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι τυπικές συζητήσεις δίχως νόημα. Χιλιάδες ανούσιες επαφές. Ερωτήσεις με αναμενόμενες απαντήσεις. Ανιαρά βλέμματα που προκαλούν πλήξη. Ένας ακαθόριστος ήχος χαμηλών συχνοτήτων. Όμως εγώ διέφερα! Ήμουν πάντοτε ένας πολύχρωμος άνθρωπος υψηλών...
Όλη μου η περιουσία κάτι χιλιοφορεμένες λέξεις που όλο τις έδινα και όλο μου τις επέστρεφαν χωρίς δεύτερο βλέμμα. Τι να φοβάμαι λοιπόν; Δεν έχω τίποτα να χάσω. Τόσα χρόνια προσπαθώντας να γράψω ένα ποίημα για σένα ξέχασα το όνομά μου. Άχρηστες οι λέξεις, άχρηστα και...
(Καλό ταξίδι Οδυσσέα, δεν θα θαλασσοπνιγώ μαζί σου) Κυνηγημένος από τους δρόμους που μασκαρεύονταν οικείοι, ρανίδα τη ρανίδα μαζεύω το κουράγιο μου. Εγκαταλείπω τον γνώριμο ουρανό. Παραιτούμαι από τις γενέτειρες θυσίες. Και ας με κατατρέχει η αιώνια κατάρα μια...
Σκοτάδι παντού Και εγώ τα μάτια μου κλείνω Ανώφελο δεν είναι; Αφού δε μπορώ να σε αντικρίσω Μόνο με τα μάτια της ψυχής καταφέρνω να δω καθαρά Εκεί που η όρασή μου θολώνει Σε αγγίζω και το χάδι μου ηλεκτρισμένο απ’ την υπόστασή σου, Στέκει μετέωρο για την απάντησή σου...
Μα πώς αντέχεις να το λες; Άνθρωπος! Βαριά λέξη για σένα. Διόλου δεν σου ταιριάζει! Καλύτερα να μην τη ξεστομίζεις. Είναι ντροπή για κάποιον σαν εσένα. Δε διαθέτεις τα ψυχικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να γίνεις αποδεκτός από την «ανθρώπινη» κοινωνία μας....
Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε Η Γη θα έπαυε να γυρίζει. Η τροχιά της ίσως και να άλλαζε πορεία. Και τα υπόλοιπα ουράνια σώματα θα τη μιμούνταν. Η ατμόσφαιρα θα άρχιζε να γράφει τη δική της ιστορία. Τα σύννεφα θα σταματούσαν και αυτά το αέναο ταξίδι τους. Και τα...
Με κοιτάς στα μάτια και χαμογελάς. Σου χαμογελάω κι εγώ, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μου ζητάς να παίξουμε ένα παιχνίδι δημιουργώντας όμορφα σκηνικά και εικόνες. Πάντα μας άρεσαν τα παιχνίδια. Γινόμασταν και πάλι παιδιά με λαμπερά πρόσωπα που ανυπομονούσαν να...
Ποτέ δεν με κατάλαβαν πραγματικά. Κυρίως επειδή δε θέλησαν. Με αποκάλεσαν παράξενη, διότι η οπτική μου διέφερε από τη δική τους. Άλλη πραγματικότητα είπαν…αλλόκοτη και ξένη. Και το ξένο συνήθως απωθεί εκ πρώτης όψεως. Το δέχτηκα όμως! Ναι είμαι παράξενη, αφού πιστεύω...
Κάθε πρωί περνούσα από κείνο το στενό δρομάκι όπου συναντούσα το πιο όμορφο δημιούργημα της φύσης, ένα ολάνθιστο στο χρώμα της φωτιάς τριαντάφυλλο. Είχε γεννηθεί ένα ευάλωτο άνθος, όμως με τις εποχές να περνάνε και να διαπερνούν τη φθορά του χρόνου άρχισε να...
Όταν ο ήλιος έσκυψε να φιλήσει τη θάλασσα είδε τον εαυτό του να καθρεπτίζεται στα κρυστάλλινα νερά της και απόρησε πώς γίνεται να είναι τόσο λαμπερός σε έναν κόσμο τόσο σκοτεινό. Τότε η θάλασσα του απάντησε πως χαρίζει φως και ελπίδα σε όσους έχουν το σκοτάδι στην...
Λένε τον θάνατο μην τον φοβάσαι Για τη ζωή μόνο να λυπάσαι Ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν παντού Γίνε μια σπίθα εξαγνισμού Ξύπνα από τη λήθη που είσαι τώρα Άλλαξε και πάρε άλλο χρώμα Βάψ’ τη ζωή όπως σου ταιριάζει Δώσ’ της ένα σχήμα να σου μοιάζει...
Θα σου πω ένα παραμύθι που δεν μοιάζει με τα άλλα. Για μια γυάλινη πόλη μακριά από εδώ…ή πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις. Εσύ θα μου πεις στο τέλος. Εκεί επικρατούν πάντα χαμηλές θερμοκρασίες, ψυχρές. Για να ταιριάζουν με τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Δεν θα δεις...
Έχω όνομα θηλυκό Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου Να με γδύνουν, να με πονούν Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί Δίπλα...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.