Ακολούθησα μια σκέψη τρομερή και αυτή με οδήγησε σε χώρα άγνωστη και ζοφερή. Κοίταξα γύρω μου να βρω κάτι γνωστό, μα έμπλεξα χειρότερα, Πού να το φανταστώ; Από παντού ξεφύτρωναν καμένα στάχυα και μαύρα τριαντάφυλλα με μυτερά αγκάθια! Καπνοί...
Του πήρα την πένα Σας γράφω τα νέα Πέθανα αναίτια Μια μέρα μοιραία Με κάνατε σύνθημα Τ’ όνομά μου κυλά Απ’ των ανθρώπων τα χείλη Που ψάχνουν γιατρειά Με πάτησαν κάποιοι Κρατώντας ασπίδες Όλοι ήταν παρόντες Κι εσύ, κι εσύ με είδες Μα εγώ ήθελα να πίνω Τον άνθρωπό μου...
Σου είπα ότι φοβάμαι το νερό. Το βάθος της αβύσσου με τρομάζει. Δεν έχω πλήρη οπτική αντίληψη της κατάστασης που εκτυλίσσεται γύρω μου. Θολώνει η κρίση μου κι αδυνατώ να ανταπεξέλθω. Φοβήθηκα το σκελετικό σκοτάδι του νερού, την παράταιρη δυσφορία, την μοναξιά με την...
Οι νέοι στους δρόμους Οι γέροι στα κουτιά Γραβάτες να πίνουν εσπρέσο Κι άλλοι να χτυπάν εκ των έσω Πορείες σχεδιάζει το μυαλό του Μα σε πορεία δεν πήγε, κακό του Σε γκαρσονιέρα έμεινε πάλι Γραβάτες, καφέδες, Εκάλη Αλυσίδες τραβάνε από πίσω Δεν είναι...
‘’Είναι γαλήνια εδώ. Δώσ’ μου το χέρι σου και κλείσε τα μάτια σου. Έτσι κι αλλιώς έχει σκοτάδι. Θα σου δώσω τα μάτια της ψυχής μου να δεις πιο καθαρά. Από κάπου ξεπροβάλλει ένα φως παράξενο. Άνθρωποι φωτεινοί σαν σπίρτα αναμμένα. Άνθρωποι δίχως σκιές σαν αχτίδες...
Παγιδευμένη μέσα σε ένα κουβάρι ασφυκτιώ...δε μπορώ να κουνηθώ! Χρυσαλλίδες φυτρώνουν γύρω μου και κάτι νιώθω να μου σκίζει τη σάρκα. Το όνομά μου είναι Ψυχή* και πρέπει να αναπνεύσω ξανά ακόμη κι αν χρειαστεί να ξαναγεννηθώ μέσα απ'τις κλωστές που με...
Συνυπάρχουμε στον ίδιο χωροχρόνο. Όμως ταυτόχρονα μπορούμε να υπάρξουμε κι αλλού. Αν κοιτάξουμε ψηλά και στοχεύσουμε στ'αστέρια θα μας δεις να απομακρυνόμαστε απ'τη διεφθαρμένη αυτή κοσμικότητα και να δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα. Και...
Μπερδεμένοι και αναποφάσιστοι. Εκτός πραγματικότητας και εμβέλειας. Αλλάζουμε απόψεις ταχέως όπως τα σύννεφα αλλάζουν σχήμα. Περιπλέκονται με την ατμόσφαιρα και γίνονται ένα με τον ουρανό. Αγγίζουν τον ήλιο, μα τον κρύβουν. Όπως...
Από την ανέκδοτη συλλογή του ''Απομόνωση'' (2020) Ρίξε μια ματιά στον κόσμο γύρω μας Και σύντομα θα εύχεσαι να ήσουν ο Οιδίποδας Λιμός, ληστείες, ανεργία, βιασμοί και φόνοι Που στη θέασή τους η κοινωνία μένει άφωνη Ειδήσεις στο χαζόκουτο, στο τριανταπέντε ο...
Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...
Μου λες ότι το "αύριο" είναι για λίγους μόνο, Πολύ μακριά από εκεί που είσαι. Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω και τα μάτια κλείσε. Στο δρόμο προς το άπιαστο Αυτό που εσύ νομίζεις, Είναι αδιάψευστο, στη σκέψη πως δακρύζεις. Φοβάσαι, αγωνιάς Και δεν αντέχεις, Ο Ήλιος...
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι τυπικές συζητήσεις δίχως νόημα. Χιλιάδες ανούσιες επαφές. Ερωτήσεις με αναμενόμενες απαντήσεις. Ανιαρά βλέμματα που προκαλούν πλήξη. Ένας ακαθόριστος ήχος χαμηλών συχνοτήτων. Όμως εγώ διέφερα! Ήμουν πάντοτε ένας πολύχρωμος άνθρωπος υψηλών...
Όλη μου η περιουσία κάτι χιλιοφορεμένες λέξεις που όλο τις έδινα και όλο μου τις επέστρεφαν χωρίς δεύτερο βλέμμα. Τι να φοβάμαι λοιπόν; Δεν έχω τίποτα να χάσω. Τόσα χρόνια προσπαθώντας να γράψω ένα ποίημα για σένα ξέχασα το όνομά μου. Άχρηστες οι λέξεις, άχρηστα και...
(Καλό ταξίδι Οδυσσέα, δεν θα θαλασσοπνιγώ μαζί σου) Κυνηγημένος από τους δρόμους που μασκαρεύονταν οικείοι, ρανίδα τη ρανίδα μαζεύω το κουράγιο μου. Εγκαταλείπω τον γνώριμο ουρανό. Παραιτούμαι από τις γενέτειρες θυσίες. Και ας με κατατρέχει η αιώνια κατάρα μια...
Σκοτάδι παντού Και εγώ τα μάτια μου κλείνω Ανώφελο δεν είναι; Αφού δε μπορώ να σε αντικρίσω Μόνο με τα μάτια της ψυχής καταφέρνω να δω καθαρά Εκεί που η όρασή μου θολώνει Σε αγγίζω και το χάδι μου ηλεκτρισμένο απ’ την υπόστασή σου, Στέκει μετέωρο για την απάντησή σου...
Μα πώς αντέχεις να το λες; Άνθρωπος! Βαριά λέξη για σένα. Διόλου δεν σου ταιριάζει! Καλύτερα να μην τη ξεστομίζεις. Είναι ντροπή για κάποιον σαν εσένα. Δε διαθέτεις τα ψυχικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να γίνεις αποδεκτός από την «ανθρώπινη» κοινωνία μας....
Ακολούθησα μια σκέψη τρομερή και αυτή με οδήγησε σε χώρα άγνωστη και ζοφερή. Κοίταξα γύρω μου να βρω κάτι γνωστό, μα έμπλεξα χειρότερα, Πού να το φανταστώ; Από παντού ξεφύτρωναν καμένα στάχυα και μαύρα τριαντάφυλλα με μυτερά αγκάθια! Καπνοί...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.