Having a ‘Dam good time in Amsterdam (part 1)

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019, Θεσσαλονίκη

Ημέρα πρώτη

Από την πολλή υπερένταση που είχαμε για το ταξίδι, ίσα που καταφέραμε να κλείσουμε λίγο τα μάτια μας για να ξεκουραστούμε, γιατί ενώ η πτήση μας έφευγε στις 13.50 το μεσημέρι, εμείς έπρεπε να ήμασταν δυο ώρες νωρίτερα στο αεροδρόμιο, προκειμένου να περάσουμε από όλους τους απαραίτητους ελέγχους και να αναχωρήσουμε για το μαγευτικό Άμστερνταμ, γνωστό και ως «Η πόλη της αμαρτίας».

Το προηγούμενο βράδυ ετοιμάζαμε μανιωδώς τις βαλίτσες μας, τις οποίες είχαμε γεμίσει με χίλια δυο πράγματα. Αν μπορούσαμε να πάρουμε μαζί ολόκληρη τη ντουλάπα μας θα ήταν πιο εύκολη η απάντηση στο δίλημμά μας ως προς το ποια ακριβώς ρούχα θα παίρναμε, αλλά δυστυχώς οι αποσκευές μας έπρεπε να μην ξεπερνάνε τα 10 κιλά η κάθε μία, συν μια έξτρα που μπορούσαμε να πάρουμε, η οποία έπρεπε να ζυγίζει το πολύ μέχρι 25 κιλά. Πάλι καλά που είχαμε και αυτήν την δυνατότητα, διότι τα χειμωνιάτικα έπιαναν ήδη πολύ χώρο από μόνα τους και ενώ ήταν Μάρτιος μήνας, στο Άμστερνταμ από ότι είχαμε πληροφορηθεί θα έκανε ακόμη πολύ κρύο. Οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε ό,τι πιο χοντρό είχαμε, καθώς θα ήμασταν μονίμως στις βόλτες. Προμηθευτήκαμε λοιπόν ό,τι φαγώσιμο είχαμε και δεν είχαμε, από πατατάκια και κρακεράκια, μέχρι μπισκότα και ζαχαρωτά. Πρακτικά δεν είχαμε συναίσθηση του τί κάναμε και τί παίρναμε, γιατί βρισκόμασταν σε μία ευχάριστη υστερία.

Έτσι λοιπόν, την επόμενη μέρα, έχοντας φτάσει στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και με αναμονή δύο ωρών, επιβιβαστήκαμε με τη φίλη μου στο αεροπλάνο κατενθουσιασμένες και μόνο με τρεις ώρες ύπνο, όσες δηλαδή χρειαζόμασταν και για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Όσο σκεφτόμασταν ότι συνήθως λέμε πως σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός, άλλο τόσο επιμέναμε πως στην περίπτωσή μας το τελευταίο ήταν αυτό που είχε τη βαρύνουσα σημασία πλέον για μας. Το ταξίδι αυτό το είχαμε προγραμματίσει έξι μήνες νωρίτερα, διότι θέλαμε απεγνωσμένα να το συνδυάσουμε με τη φαντασμαγορική συναυλία του αγαπημένου μας μουσικού συγκροτήματος «Poets Of The Fall», στο οποίο θα αναφερθούμε και στη συνέχεια.

Φτάνοντας λοιπόν στο Διεθνές Αεροδρόμιο Schiphol του Άμστερνταμ, αρχίσαμε να ψάχνουμε τις βαλίτσες μας στο χώρο των αποσκευών και όσο περνούσε η ώρα και δεν τις βλέπαμε, τόσο πιο πολύ σκεφτόμασταν ότι ίσως να ήμασταν σε λάθος αίθουσα. Αφού συνειδητοποιήσαμε πως έπρεπε να πάμε στην άλλη πύλη εξόδου που αντιστοιχούσε στη δική μας πτήση, τρέχαμε χασκογελώντας για να την προλάβουμε. Έτυχε να αναγνωρίσουμε και έναν από τους συνεπιβάτες μας, τον οποίο ρωτήσαμε για το προς τα που θα έπρεπε να κατευθυνθούμε, και αφού ο άνθρωπος μας καθησύχασε χαμογελώντας, τον ευχαριστήσαμε γεμάτες ντροπή και μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Συνεχίσαμε να τρέχουμε και να γελάμε, μέχρι που επιτέλους βρεθήκαμε στο σωστό μέρος, όπου εντοπίσαμε τα πράγματά μας και εν τέλει τα παραλάβαμε.

Όταν βγήκαμε από την έξοδο του αεροδρομίου και αντικρύσαμε το διάσημο αξιοθέατο «I AMSTERDAM» sign, ξετρελαθήκαμε και ακολουθήσαμε το πλήθος των τουριστών, για να βγάλουμε και εμείς φωτογραφίες μέσα στα τεράστια γράμματα. Έπειτα αφού καταλάβαμε πως είχε περάσει η ώρα και είχαμε ξεπαγιάσει από το κρύο και τον αέρα που φυσούσε, αποφασίσαμε πως έπρεπε να ψάξουμε για εισιτήρια για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Ωστόσο, μέχρι να το καταφέρουμε κι αυτό και να καταλάβουμε πώς λειτουργούσαν και πού έπρεπε να σταματήσουμε, πήραμε τη γενναία απόφαση να επιβιβαστούμε στο τραμ και να κατεβούμε κάπου κεντρικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε μόνες μας με τα πόδια για να χαζέψουμε τη διαδρομή, έχοντας ως μοναδική συντροφιά η μία την άλλη και το «θείο» Google Maps, που μας βοήθησε να βρούμε το ξενοδοχείο μας.

Καθώς περπατούσαμε νυσταγμένες και κουρασμένες από το ταξίδι, δεν άργησε να μας χτυπήσει το πρώτο κύμα ευφορίας στην ατμόσφαιρα από τις γνωστές και πλέον νόμιμες ναρκωτικές ουσίες, κοινώς μπάφο, του οποίου τη μυρωδιά θυμόμαστε ακόμη και τώρα. Διότι πέραν των ρούχων μας που είχαν διαποτιστεί με το «τουριστικό» αυτό προϊόν, είχε διαποτιστεί και όλη η ύπαρξή μας. Αν χαρακτηριζόμασταν ήδη από πριν ως αισιόδοξες και χαρούμενες υπάρξεις, τώρα ο τίτλος μας ανήκε δικαιωματικά. 

Φτάνοντας επιτέλους στο ξενοδοχείο, διαπιστώσαμε με μεγάλη μας ανακούφιση πως ήταν ακριβώς όπως φαινόταν και στο site από όπου κλείσαμε τα δωμάτια. Και το κυριότερο; Πως είχε για θέα το διάσημο ποτάμι του Άμστερνταμ, το Amstel river, του οποίου το όνομα έχουν πάρει διάφορες τοποθεσίες, κτίρια και προϊόντα όπως άλλωστε και η πασίγνωστη σε όλους μπύρα (Amstel Bier). Δε θα μπορούσαμε να είχαμε επιλέξει καλύτερο μέρος, καθώς βρισκόμασταν ακριβώς στο κέντρο της πόλης και είχαμε μεγάλη ποικιλία από εστιατόρια, καφετέριες, σούπερ μάρκετ κ.α. Την ίδια πρώτη μέρα λοιπόν καταφέραμε να γυρίσουμε την περιοχή αυτή, ώστε να προσανατολιστούμε καλύτερα και να διαμορφώσουμε έναν νοερό χάρτη, τον οποίο θα χρησιμοποιούσαμε τις υπόλοιπες μέρες.

 

Τρίτη 19 Μαρτίου 2019, Άμστερνταμ 

Ημέρα δεύτερη 

Ξυπνήσαμε με μια ευχάριστη αίσθηση και με τον ήλιο να μας καλημερίζει από το παράθυρο, κάνοντάς μας νόημα με τις ακτίνες του να σηκωθούμε από το κρεβάτι μας. Είχαμε μια γεμάτη μέρα μπροστά μας και αποφασίσαμε να πάρουμε να φάμε κάτι στο χέρι από τον κοντινότερο φούρνο και να ξεκινήσουμε την βόλτα μας. Έτσι, κατευθυνθήκαμε προς την κεντρικότερη πλατεία της πόλης, την Dam Square, το πιο γνωστό αξιοθέατο μαζί με τα διάσημα κτίρια που την περιβάλλουν. Εκεί είχαμε δώσει ραντεβού με μία φίλη μας, η οποία βρισκόταν στην πόλη για το μεταπτυχιακό της και προσφέρθηκε να μας ξεναγήσει και να μας δώσει τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν. Καθίσαμε λοιπόν σε μία καφετέρια και απολαμβάνοντας τη ζεστή μας σοκολάτα, την ακούγαμε πολύ προσεκτικά για να μη χάσουμε την παραμικρή λεπτομέρεια. Αφού πέρασε το πρωινό μας ευχάριστα και αφού κουτσομπολέψαμε, μοιραστήκαμε τα νέα μας και αναπολήσαμε στιγμές, είχε έρθει δυστυχώς η ώρα που η ξεναγός μας έπρεπε να μας αποχαιρετίσει, διότι έμενε σε άλλη περιοχή της Ολλανδίας και έπρεπε να προλάβει το τρένο της. Έτσι, αφού είχαμε πεθάνει και εμείς της πείνας αποφασίσαμε πως ήρθε η ώρα για το μεσημεριανό μας, το οποίο δεν ήταν άλλο από τα McDonald’s, σαν αμετανόητες fans των junk foods, όπως πάντα δηλώνουμε. Κάθε φορά που παραγγέλναμε από τα εστιατόρια δεν παύαμε να ενθουσιαζόμαστε με τον σύγχρονο και φουτουριστικό τρόπο παραγγελίας τους, έχοντας μπροστά σου οθόνες, από τις οποίες επέλεγες μέσω αφής αυτό που ήθελες να πάρεις. Λατρεύαμε αυτόν τον τρόπο ζωής, «ντυμένο» με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και όλες αυτές τις ανέσεις που προσφέρουν γενικότερα οι χώρες του εξωτερικού, τόσο στους κατοίκους τους, όσο και στους επισκέπτες τους.

Όλο το μεσημέρι τριγυρνούσαμε στα σοκάκια του Άμστερνταμ μη μπορώντας να κρύψουμε τη χαρά μας για αυτό το υπέροχο ταξίδι και προορισμό. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι ποδήλατα και ράγες των τραμ και τα κανάλια ήταν μαγευτικά, ειδικά όταν περνούσες πάνω από τις γέφυρες τα βράδια, καθώς ήταν στολισμένες και φωτισμένες, δίνοντας λίγο από τη λάμψη τους και στο νερό, στο οποίο καθρεφτίζονταν. 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα περνούσε και εμείς έπρεπε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την πολυπόθητη συναυλία της μπάντας μας «Poets Of The Fall», η οποία πραγματοποιήθηκε στο Melkweg, ένα δημοφιλή μουσικό χώρο και πολιτιστικό κέντρο της πόλης, που βρίσκεται κοντά στο Leidseplein- την κύρια πλατεία νυχτερινής ζωής της περιοχής. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας αυτού, αρκετές ήταν οι φορές που σταματήσαμε περαστικούς για να τους ρωτήσουμε, όπως ακριβώς έγινε και σε αυτήν την περίπτωση, για να ξετρυπώσουμε αυτό το μικρό θαύμα. Έχοντας φτάσει πια, ήμασταν από τις πρώτες που πέρασαν την είσοδο και βλέπαμε με ανακούφιση την ουρά πίσω μας, η οποία γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη. Εννοείται ότι τα μπλουζάκια με τη στάμπα του συγκροτήματος δεν έλειπαν από πάνω μας! Ο χώρος μέσα φαινόταν σχετικά μικρός θα έλεγε κανείς για συναυλία, αλλά όσο περπατούσες μέσα και περίμενες τα είδωλα να εμφανιστούν στη σκηνή παρακαλούσες να ήταν ακόμη μικρότερος, ίσως και μπορέσεις να γίνεις ένα με αυτούς. Με καταγωγή από τη Φινλανδία και με το στίγμα της ροκιάς να τους χαρακτηρίζει, έχοντας ξεκινήσει τα πρώτα τους βήματα το 2003, το μουσικό αυτό συγκρότημα δυστυχώς δεν κατάφερε να γίνει τόσο δημοφιλές στην Ελλάδα, όσο είναι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και του εξωτερικού εν γένει. Η μουσική μελωδία τους και οι στίχοι που σε ταξιδεύουν δημιουργούν την εντύπωση πως μεταφέρεσαι αυτόματα σε έναν άλλο παράλληλο κόσμο, και παρά τα γεμάτα ένταση τραγούδια τους, έχουν στη λίστα τους και αρκετές μπαλάντες, οι οποίες μιλάνε κι αυτές απευθείας στην ψυχή σου.

Βγαίνοντας στη σκηνή πρώτα το υποστηρικτικό και επίσης ροκ γκρουπάκι, Blackout Problems, συνειδητοποιήσαμε πως κι αυτό δεν απείχε πολύ από το να γίνει εξίσου γνωστό μια μέρα και αποφασίσαμε να το προσθέσουμε στο ατελείωτο playlist μας. Η επαφή που είχαν με το κοινό τα μέλη και των δύο συγκροτημάτων ήταν απίστευτη! Ο ενθουσιασμός και η αδρεναλίνη χτυπούσαν κόκκινο και το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε πλέον ήταν να απολαύσουμε αυτή τη μοναδική εμπειρία, ακολουθώντας το ρυθμό της αίθουσας, σαν να επικοινωνούσαμε όλοι με έναν μαγικό τρόπο μεταξύ μας. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο έπεφταν βροχή και πιάνουν ακόμη και τώρα τον μεγαλύτερο αποθηκευτικό χώρο του κινητού μας. Είχαμε γίνει ένα με τη σκηνή, καθώς ήμασταν κυριολεκτικά δίπλα τους. Η οπτική επαφή που είχαμε μαζί τους ηλέκτριζε πιο πολύ την ήδη μεθυστική ατμόσφαιρα και τα χαμόγελά τους βλέποντας τα δικά μας γινόντουσαν πιο εκτυφλωτικά.

Στο τέλος της συναυλίας θα προτιμούσαμε να μέναμε κλειδωμένες μέσα στην αίθουσα, η οποία πλέον ήταν το μόνο σίγουρο πως θα μας στιγμάτιζε και θα μας έμενε ανεξίτηλη μαζί με ένα συνονθύλευμα από τραγούδια, φωνές και συναισθήματα.

 

To be continued…

 

*Όλες οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο είναι δικές μας

 

Χατζησάββα Κωνσταντίνα & Ορούτσι Ρασέλα

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 14

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!

Δημοσιεύσεις

Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα

Η σελίδα που ζητήσατε δε βρέθηκε. Προσπαθήστε να βελτιώσετε την αναζήτησή σας, ή χρησιμοποιήστε το μενού από πάνω για να εντοπίσετε την ανάρτηση.

Добре дошли в София!- Καλώς ήρθατε στη Σόφια!

Добре дошли в София!- Καλώς ήρθατε στη Σόφια!

Ναι, ναι, το ξέρω. Πάνε μήνες απ’ το πρώτο μας ταξίδι. Ζητώ επιείκεια, καθώς δεν βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ επαρκώς με το θέμα (το να βλέπεις φωτογραφίες φίλων σου από διακοπές σε παραλίες και νησιά ενώ βρίσκεσαι στη δουλειά είναι τόσο χάλια όσο ακούγεται). Κάλλιο...

Διαβάστε Περισσότερα
Liebe Grüße von Nürnberg

Liebe Grüße von Nürnberg

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ταξίδια είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεφύγεις από τη καθημερινότητα. Κατέληξα κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα, όταν στα τέλη του περασμένου μήνα πραγματοποίησα το ταξίδι μου στη Νυρεμβέργη, μια πόλη της Γερμανίας, μια ώρα από το Μόναχο. Για όποιον...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This