Having a ‘Dam good time in Amsterdam (part 2)

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019, Άμστερνταμ

Ημέρα τρίτη

Φυσικά και δεν τελείωσε εκεί! Το γεγονός ότι χορεύαμε ξέφρενα το προηγούμενο βράδυ στον ρυθμό των POTF, δεν μας σταμάτησε από το πρωινό ξύπνημα. Και πιστέψτε μας ο ύπνος σε αυτό το στρώμα ήταν φοβερός! Αφού ξεγελάσαμε την πείνα μας με ζελεδάκια και μπισκότα ξεκινήσαμε με το τραμ για το Μουσείο του Βαν Γκογκ. Ένας κυκεώνας που κοσμεί την πρωτεύουσα της Ολλανδίας. Η κατασκευή του ξεκίνησε την δεκαετία του 30΄ από τον Γκέριτ Τόμας Ρίτβελντ και ολοκληρώθηκε το 1973 από τους συνεργάτες του. Αποτελείται από δύο κεντρικά κτίρια γεμάτα έργα τέχνης του Βαν Γκογκ και άλλων συγχρόνων του. Η προηγμένη τεχνολογία που διέθεταν έγινε αισθητή από την ώρα που έλεγξαν τα εισιτήρια εισόδου μας και γίναμε επίκεντρο σχολιασμού και γέλιου. Πολύ ωραίος τρόπος να εντυπωσιάσεις τους φιλομαθείς της τέχνης!

Μετά την όμορφη περιπλάνησή μας στο μουσείο και τον εφοδιασμό μας με κάθε λογής αναμνηστικό, σειρά είχε η φωτογράφηση στα καταπράσινα λιβάδια. Όπου κι αν στέφαμε τα βλέμματά μας, αντικρίζαμε πράσινα καθαρά τοπία και χρωματιστά λουλούδια. Περιττό να πούμε ότι δεν αφήσαμε γωνία και στενάκι δίχως φωτογραφία. Μπορεί να κουβαλούσαμε τσάντες, σακούλες και χάρτες, μπορεί ο αέρας να φυσούσε δυνατά και η βροχή να χαλούσε την ομπρέλα μας, όμως εμείς καταφέρναμε να διατηρήσουμε το κέφι και το χαμόγελό μας. Η ομίχλη θόλωνε λίγο το τοπίο, παρ’ όλα αυτά η όρασή μας δεν αντιμετώπιζε προβλήματα.

Σειρά είχε το περίφημο Vondelpark, το οποίο άνοιξε το 1865 και πήρε το όνομά του από τον Joost van den Vondel, συγγραφέα του 17ου αιώνα. Ένας μαγευτικός τόπος βγαλμένος από παραμύθι! Ψηλά πράσινα δέντρα, λίμνες με παπάκια, ποδηλατόδρομοι, νεοκλασικές γέφυρες και κτίρια είναι μερικά από αυτά που παρατηρήσαμε καθώς μπαίναμε στο πάρκο. Προφανώς και δεν προλάβαμε να το δούμε όλο! 120 στρέμματα γης είναι πολλά για να διασχίσεις μέσα στο κρύο, φορτωμένη με πράγματα. Η αίσθηση που μας άφησε αυτός ο ειδυλλιακός προορισμός ήταν απερίγραπτη! Ένιωθες πως ήσουν πρωταγωνίστρια σε μια goth σειρά εποχής του 18ου αιώνα, περιπλανώμενη στους μαγευτικούς κήπους του παλατιού σου, περιμένοντας το δείπνο να σερβιριστεί. Για τέτοια αίσθηση σας μιλάμε!

Το Vondelpark εμπεριέχει επίσης ένα ανοιχτό θερινό θέατρο, ένα μουσείο ταινιών και φυσικά χώρους εστίασης με καφετέριες και εστιατόρια. Είναι το ιδανικό μέρος για να απολαύσεις ένα πικνικ με φίλους, να περπατήσεις και να αθληθείς. Μεγάλη προσοχή στα ποδήλατα! Στο Άμστερνταμ δεν κινδύνευες από τους οδηγούς αυτοκινήτων, αλλά ποδηλάτων. Ίσως και από τους οδηγούς των τραμ. Όταν έχεις συνηθίσει να μετακινείσαι με τον ΟΑΣΘ, παθαίνεις ένα πολιτισμικό σοκ στη θέαση του τροχιοδρόμου (για να μιλάμε και σωστά ελληνικά). Χάνεσαι ανάμεσα στις ράγες των τραμ και στις λωρίδες ποδηλατοδρόμων, με αποτέλεσμα να κοντεύουν να σε πατήσουν (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα).

Το βράδυ της τρίτης μέρας κύλησε όμορφα με περιπλανήσεις στα στενά του Άμστερνταμ, βόλτες στα μαγαζάκια, δοκιμές churros και waffles και χαλάρωση στην Dam Square χαζεύοντας το φεγγαρόφωτο. Η απόλυτη ευτυχία!

 

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019, Άμστερνταμ

Ημέρα τέταρτη

Η τελευταία μας μέρα στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας δεν θα μπορούσε να μην είναι γεμάτη. Προσπαθούσαμε να “αδράξουμε την μέρα” όπως λέει και το ρητό και να απολαύσουμε την κάθε στιγμή, διότι το ταξίδι μας έφτανε δειλά δειλά στο τέλος του. Για αρχή είπαμε να πάμε για brunch σε ένα όμορφο και κεντρικό μαγαζάκι. Στο Άμστερνταμ οι είσοδοι καταστημάτων εμφάνιζαν μεγάλες ομοιότητες με τις εισόδους πολυκατοικιών. Επομένως, αντί να χτυπήσουμε το κουδούνι του μαγαζιού (έτσι λειτουργούσε αυτό), χτυπήσαμε το κουδούνι της πολυκατοικίας και γίναμε ρεζίλι σε μια γλυκύτατη Ολλανδέζα. Αυτά καλό είναι να μην γίνονται!

Σειρά είχε ο Artis Royal Zoo, ο οποίος άνοιξε το 1838 και θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους ζωολογικούς κήπους. Υπάρχουν τόσα πολλά είδη και τόσο διαφορετικά εκθέματα που χάνεσαι στην κυριολεξία. Μπορεί να είσαι 3-4 ώρες εκεί μέσα και πάλι δεν σου φτάνουν για να παρατηρήσεις λεπτομερειακά το μεγαλείο της φύσης. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και πραγματικά αποτελεί έναν φυσικό πλούτο. Έχει άπειρα δέντρα, λουλούδια και ειδικούς χώρους για κάθε είδος ζώου, πράγμα που δεν σε παραπέμπει σε ζωολογικό κήπο. Την μια στιγμή χανόμασταν στη σαβάνα των οπληφόρων ζώων, την επόμενη στο φοβερό ενυδρείο με τους καρχαρίες και τα σαλάχια κι έπειτα στο θερμοκήπιο με τις σπάνιες πολύχρωμες πεταλούδες. Η ατμόσφαιρα εκεί μέσα ήταν αποπνικτική αν έμενες για πολλή ώρα. Για να καταλάβετε, οι οθόνες των κινητών μας και τα γυαλιά ήταν μονίμως πλημμυρισμένα από τους υδρατμούς, αλλά δεν μας ένοιαζε. Τι κι αν δεν αναπνέαμε πολύ καλά; Είχαμε τις πεταλούδες να αγγίζουν τις ψυχές μας. Η επαφή μας με τα ζωάκια ήταν απίθανη! Παίξαμε με τις φώκιες, χορέψαμε με τα πιγκουινάκια, ταΐσαμε τις καμηλοπαρδάλεις και γελάσαμε με τα λάμα. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που μας γέμισε με χαρά και αισιοδοξία.

Έπειτα τρέχαμε να προλάβουμε τα τελευταία μας ψώνια, τα δωράκια για τους αγαπημένους μας και τα αναμνηστικά που θέλαμε να αγοράσουμε. Κάπως έτσι χάθηκαν και τα περισσότερα χρήματα. Από την κάρτα μας φυσικά, γιατί στην Ολλανδία οι συναλλαγές γίνονται κυρίως με πιστωτική κάρτα κι όχι με μετρητά. Μια ακόμη χρήσιμη συμβουλή : φροντίστε να κλείσετε από πριν εισιτήρια για οποιοδήποτε αξιοθέατο επιθυμείτε, διότι σε διαφορετική περίπτωση δεν σας υποσχόμαστε ότι θα βρείτε τελευταία στιγμή. Ξαποστάσαμε στην Rembrandtplein, μια αρκετά γνωστή και κεντρική πλατεία, η οποία σε βοηθάει να προσανατολιστείς. Έχει μια υπέροχη συλλογή από χάλκινες φιγούρες που αναπαριστούν την “Νυχτερινή Περίπολο” (The Night Watch), έργο του Rembrandt, απ’ όπου πήρε και η πλατεία το όνομά της. Οι λάτρεις του Game of Thrones θα ενθουσιαστούν λίγο περισσότερο κάνοντας τον παραλληλισμό. Δεν θα σας το κρύψουμε, περάσαμε τουλάχιστον μισή ώρα, ίσως και παραπάνω, βγάζοντας φωτογραφίες με κάθε άγαλμα ξεχωριστά και μπαίνοντας στο concept κάθε φορά. Την στιγμή που συνειδητοποιήσαμε ότι είχε μαζευτεί κόσμος, ο οποίος μας κοιτούσε και χαμογελούσε, ήταν ήδη αργά…είχαμε γίνει το επίκεντρο για μία ακόμη φορά.

Η μέρα μας έκλεισε με τον πιο παγωμένα όμορφο τρόπο. Δεν είχαμε ξαναδιασκεδάσει τόσο σε εσωτερικά κλειστό και παγερό χώρο. Και τώρα θα αναρωτιέστε τι ακριβώς εννοούμε. Τελευταία μας στάση λοιπόν ήταν το περίφημο Xtracold Icebar Amsterdam. Ήταν κυριολεκτικά extra cold, καθώς έφτανε τους -10 ℃. Είναι ένα από τα πιο γνωστά μπαράκια στο κέντρο της πόλης. Τι το κάνει ξεχωριστό; Το γεγονός ότι ενώ κάθεσαι και απολαμβάνεις το ποτό σου, εμφανίζεται ένας πειρατής που σε προμηθεύει με χοντρό μπουφάν και γάντια για την συνέχεια που έπεται. Αφού τραγουδήσαμε όλοι σαν σωστό πλήρωμα ναυτικών, οδηγηθήκαμε σε ένα μυστικό πέρασμα κατασκευασμένο κυριολεκτικά από πάγο. Ένα γυάλινο μπαράκι με καθίσματα και αγάλματα πάγου, σκελετούς, τιμόνι πλοίου, παγάκια για τραπέζια και φυσικά ποτήρια πάγου. Δεν ενοχλεί κανέναν το να σπάσεις ένα ποτηράκι, έτσι κι αλλιώς θα γίνει νερό! Ήταν μία από τις καλύτερες εμπειρίες που ζήσαμε και το συστήνουμε ανεπιφύλακτα σε όποιον πάει.

Η στιγμή της επιστροφής πλησίαζε κι εμείς μαζεύαμε μανιωδώς τα πράγματά μας μη τυχόν και ξεχάσουμε κάτι. Αφού φάγαμε McDonald’s στις δύο τα ξημερώματα θεωρήσαμε ότι θα ήταν εύκολο να μείνουμε ξύπνιες, διότι στις πέντε τα χαράματα έπρεπε να φύγουμε. Λάθος μας! Μετά το φαγητό όλοι ξέρουμε ότι ο ύπνος είναι μονόδρομος. Κοιμόμασταν με βάρδιες των 15 λεπτών, φοβούμενες μην μας πάρει ο ύπνος και χάσουμε την πτήση μας. Βέβαια από την άλλη, όταν χρυσοπληρώσαμε το ταξί (μιλάμε για ημερήσιο μεροκάματο από σεζόν), σκεφτήκαμε ότι ίσως θα ήταν προτιμότερο να ξεμείνουμε εκεί. Κάπως έτσι αυτό το φαντασμαγορικό ταξίδι έλαβε τέλος. Μπορεί να χάσαμε τον προσανατολισμό μας, να παγώσαμε από το κρύο, να τραφήκαμε με μη κοινωνικά αποδεκτή τροφή και να γίναμε περίγελοι σε πολλές καταστάσεις, όμως εν τέλει αυτό έχει σημασία. Να περνάς όμορφα σε ένα ταξίδι με αγαπημένα πρόσωπα, να ζεις την κάθε στιγμή με χαμόγελο και να συλλέγεις εμπειρίες που θα μείνουν ανεξίτηλες στην μνήμη σου. Μέχρι το επόμενο ταξίδι, ας αναπολήσουμε αυτά που έχουμε κάνει στο παρελθόν…

2019

Υ.Γ 1. : Ο κόσμος να χαλάει εμείς θα ξαναβρεθούμε αγαπημένο μας AMSTERDAM!

One year later (2020)…

Υ.Γ 2. : Τελικά ο κόσμος χάλασε… τα όνειρα και τα σχέδια που είχαμε μπήκαν κι αυτά σε καραντίνα, όμως οι επιθυμίες μας και οι στόχοι παραμένουν ίδιοι μέχρι να τους πραγματοποιήσουμε. Μέχρι τότε ζούμε με τη νοσταλγία και την ανάμνηση που δε θα ξεθωριάσουν ποτέ!

*Όλες οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο είναι δικές μας.

 

Ορούτσι Ρασέλα & Κωνσταντίνα Χατζησάββα

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 21

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!

Δημοσιεύσεις

Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Добре дошли в София!- Καλώς ήρθατε στη Σόφια!

Добре дошли в София!- Καλώς ήρθατε στη Σόφια!

Ναι, ναι, το ξέρω. Πάνε μήνες απ’ το πρώτο μας ταξίδι. Ζητώ επιείκεια, καθώς δεν βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ επαρκώς με το θέμα (το να βλέπεις φωτογραφίες φίλων σου από διακοπές σε παραλίες και νησιά ενώ βρίσκεσαι στη δουλειά είναι τόσο χάλια όσο ακούγεται). Κάλλιο...

Διαβάστε Περισσότερα
Liebe Grüße von Nürnberg

Liebe Grüße von Nürnberg

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ταξίδια είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεφύγεις από τη καθημερινότητα. Κατέληξα κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα, όταν στα τέλη του περασμένου μήνα πραγματοποίησα το ταξίδι μου στη Νυρεμβέργη, μια πόλη της Γερμανίας, μια ώρα από το Μόναχο. Για όποιον...

Διαβάστε Περισσότερα
Μάταλα: Μια σειρήνα σε καλεί

Μάταλα: Μια σειρήνα σε καλεί

Μάταλα. Μια λέξη που σε κάθε συλλαβή η γλώσσα κατεβαίνει μια σκάλα. Σαν τρεις νότες. Μά-  τα-λα. Αυτό το πανέμορφο όνομα ταιριάζει αρμονικά με το τοπίο που το φέρει. Ένα παραθαλάσσιο χωριό, σημάδι κατατεθέν του Hippie Movement στην Ελλάδα. Βρίσκεται στον κάμπο της...

Διαβάστε Περισσότερα
Η ιδανικότητα του Ρεθύμνου για τον ασυνήθιστο ταξιδιώτη

Η ιδανικότητα του Ρεθύμνου για τον ασυνήθιστο ταξιδιώτη

Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάποιου μόλις ακούσει «Κρήτη» πιθανότατα είναι οι παραλίες. Και όλες οι στερεοτυπικές παραδόσεις του παρελθόντος που συνεχίζουν να τις ακολουθούν σε μερικά ορεινά χωριά, όπως οι «μπαλοθιές» για παράδειγμα. Το μυαλό κατακλύζεται...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This