«Επαίοντες του καναπέ», είναι ένα νέο σύνδρομο που έχει παρουσιαστεί στην ελληνική κοινωνία κι εμφανίζεται σε αρκετούς κλάδους και πτυχές της καθημερινότητάς μας. Οι πάντες έχουν γνώμη -κι όχι άποψη- για τα πάντα και με αυτοπεποίθηση την υποστηρίζουν μέχρι τελικής πτώσεως. Φυσικά, κανείς δεν ισχυρίστηκε να μην εκφράζουν την άποψή τους επί του θέματος αλλά όχι σε σημείο που να θίγει το συμβάν- πόσω μάλλον με δημοσιεύσεις άτοπες.
Ένα δείγμα, με μία πρώτη σκέψη, «νοσούντων» από αυτό το σύνδρομο είναι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αντιεμβολιαστές. Ως τεκμήριο υπέρ της απόψεώς τους είναι ιατρικοί -δήθεν- λόγοι, οι οποίοι δεν έχουν βάση και λογική σκέψης. Επικαλούνται λόγου χάριν εμφράγματα και καρδιακές προσβολές- ακόμη και σε νεαρά άτομα. Πολλάκις, οι ίδιοι οι ιατροί κι επιστήμονες έχουν αμφισβητήσει κι αποδείξει πως κάτι τέτοιο φυσικά δεν αληθεύει. Κρίνοντας και βγάζοντας συμπεράσματα στηριζόμενος συγκεκριμένα παραδείγματα είναι φυσικό να οδηγήσει σε παραπληροφόρηση κι ουτοπίες. Η παραπληροφόρηση αυτή εύκολα μεταδίδεται από στόμα σε στόμα, καθώς οι σχετικές απόψεις δεν φιλτράρονται παρά αμέσως ασπάζονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Αρνούμαι να μπω στην διαδικασία να θίξω τους υπόλοιπους λόγους που επικαλούνται καθώς ο δικός μου νους δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις ταχύτητες του δικού τους.
Οι “ειδήμονες” των ημερών μας πραγματώνουν αισθητή την παρουσία τους και στην παγκόσμια εκδήλωση των Ολυμπιακών Αγώνων με τα σχόλιά τους να μην μας αφήνουν ανεπηρέαστους. Ο καθένας μας, άλλος σε μικρότερο κι άλλος σε μεγαλύτερο βαθμό, παρακολούθησε τις ελληνικές προσπάθειες στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Πέρα από τους θριάμβους που σημειώνουμε καθημερινά και οι αθλητές μας μάς τιμούν με τις επιδόσεις τους και την κατάθεση ψυχής, παραλείπουμε να επιβραβεύσουμε τις προσπάθειες των αθλητών που δεν ανεβαίνουν το σκαλί της τριάδος ακούγοντας τον Εθνικό μας Ύμνο. Παρουσιαζόμαστε συνεπώς ως προπονητές πτυχιούχοι με γνώσεις σε όλα τα αθλήματα και σε θέση να κρίνουμε τις επιδόσεις των αθλητών μας φυσικά εντοπίζοντας κάθε φορά ένα ψεγάδι, ξεχνώντας κι αμελώντας πως κι εκείνοι είναι άνθρωποι με όρια και νεύρα.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε κι ας αντιληφθούμε, αλλάζοντας παραλλήλως τη θέση μας, πόσο αποθαρρυντικά μπορούν να δράσουν τα αρνητικά σχόλια του κόσμου ενάντια σε πρωταθλητές που συμμετάσχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ίσως να είναι κάπως ειρωνικό και πρωτόγονο το να θεωρούμε κάποιον αθλητή αποτυχημένο επειδή για μία άτυχη στιγμή -ή για οποιοδήποτε άλλο προσωπικό αίτιο- δεν κατάφερε να αγγίξει την κορυφή. Γιατί, συνεπώς, ο κάθε τυχόντας -με συγχωρείτε για τον χαρακτηρισμό- να σχολιάσει και να βρει ψεγάδια σε αθλητές τέτοιου βεληνεκούς; Γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο με αθλητές που πρωτοφέραν στη χώρα μας αθλήματα κι αποδεικνύουν με τις επιτυχίες τους εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου την αξία τους; Ας συνεχίσει ο καθένας μας να κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του αλλά ας αφήσει με την σειρά του και τους επιστήμονες να εργαστούν χωρίς να έχουν επί νου τι θα πρωτοπεί ο κάθε πολίτης για το έργο τους.
Ως φοιτήτρια Φιλολογίας και φυσικά ως ενεργός πολίτης του κοινωνικού γίγνεσθαι, μου αρέσει να εξωτερικεύω τις σκέψεις μου - από τα δρώμενα κι όχι μόνο - με την δική μου πένα. Δηλωθείσα ως λάτρης των ταξιδιών,του αθλητισμού και του θεάτρου, αναζητώ νέες, υφάνταστες δραστηριότητες. Αγαπώ την καλή παρέα και πιστεύω πως πράγματι «ο χρόνος είναι χρήμα».
0 Σχόλια