Ένα άλυτο αίνιγμα -όπως και όλοι μας άλλωστε. Μια αεικίνητη αντίφαση. Γεννημένη μια μέρα μετά την Πρωτομαγιά στην πρωτεύουσα. Με όνειρα στα μάτια μου, ένα χαμόγελο στο στόμα μου -που δε σταματά να μιλάει και ένα μολύβι στο χέρι μου προχωράω στο λαβύρινθο της ζωής. Η αγαπημένη μου ώρα της ημέρας είναι το ηλιοβασίλεμα κυρίως γιατί μοιάζει να βρίσκεται στο ενδιάμεσο δύο διαφορετικών κόσμων αυτόν του πρωινού και αυτόν του δειλινού. Ίσως και να έχω μια αδυναμία στον βροχερό καιρό. Νομίζω ότι αν υπάρχει κάποιου είδους -οποιαδήποτε μαγεία στον κόσμο μας αυτό θα ήταν τα ανθρώπινα συναισθήματα. Κάπου ανάμεσα στις σελίδες της "Μαρίας-Νεφέλης" του Ελύτη βρήκα και τον εαυτό μου. Λατρεύω τους γρίφους, τα βιβλία φαντασίας και τη σοκολάτα. Μισώ τη μυρωδιά της καρύδας και τη γεύση του αγριοκέρασου. Το οξυγόνο και η ζωγραφική είναι συνώνυμα για μένα. Κι επιτέλους… Όχι άλλο ρεαλισμό. Λίγη μαγεία θέλω.