«Νυκτὸς δ᾽ αὖτ᾽ Αἰθήρ τε καὶ Ἡμέρη ἐξεγένοντο». Αυτός είναι ο 124ος στίχος της Θεογονίας του Ησιόδου. Ένα κομβικό έργο που δημιούργησε ο σπουδαίος επικός ποιητής από την Άσκρα της Βοιωτίας κάτι παραπάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν. Κι από τότε, έχει χαραχθεί στη συνείδηση των ανθρώπων ως απαράβατη συνθήκη, αναπόδραστη εξέλιξη των πραγμάτων. Διότι, εξετάζοντάς το από οποιαδήποτε παράμετρο, εύκολα διαπιστώνεται πως το φως πάντα ακολουθεί το σκοτάδι. Όσο απλό και αν ακούγεται, αποτελεί μια διαπίστωση που κρύβει μια βαθιά φιλοσοφική και αλληγορική αξία. Και αυτό γιατί, αν μη τι άλλο, σε εποχές σκότους και ύφεσης, είναι τουλάχιστον λογικό εμείς οι άνθρωποι να χάνουμε τις ελπίδες μας και να βυθιζόμαστε σε μια σκοτοδίνη που θεωρούμε ικανή να επεκτείνεται εις το διηνεκές, ξεχνώντας αυτό ακριβώς το προαναφερθέν νομοτελειακό φαινόμενο. Ιδού, λοιπόν, η σημασία και η δύναμη που συνοδεύει τούτο τον στίχο.
Θα έπρεπε να τον έχουμε συνεχώς στον νου μας, ενθυμούμενοι πως ό, τι και όσο και αν μας τυραννά δε θα διαρκεί για πάντα. Από την κοσμογονία, τη σύσταση του κόσμου, αυτός ο νόμος μας ακολουθεί. Ανέκαθεν, δηλαδή, το καλό επικρατεί τελικά του κακού, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μας καταβάλλει μα, αντίθετα, συντρίβεται πανηγυρικά. Αν προβούμε σε μια υποτυπώδη ιστορική αναδρομή, από την αρχή των γνωστών για εμάς χρονικών ορίων μέχρι και τις ημέρες μας, παρατηρούμε πως η δράση μιας συμφοράς έχει την φυσική αντίδραση της λύτρωσης. Όλους τους πολέμους τερμάτιζε η ειρήνη, όλες τις δικτατορίες ανέτρεπε η δημοκρατία, όλες οι πανδημίες έληγαν με τον θρίαμβο της ανθρώπινης ζωής. Γιατί πάντα έναν Μεσαίωνα ακολουθεί μια Αναγέννηση.
Αυτό συνέβη χωρίς καμία εξαίρεση 47 χρόνια πριν. Όταν η χώρα μας ήταν βυθισμένη στο έρεβος που κουβαλούσε η χούντα των συνταγματαρχών, μια μαύρη κηλίδα στην ιστορία αυτού του τόπου. Μέσα στο σκοτάδι, με τις στοιχειώδεις ανθρώπινες ελευθερίες καταπατημένες και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταστρατηγημένα από το αυταρχικό καθεστώς, βρέθηκαν τα σπίρτα που άναψαν το κερί που αρκούσε για να δώσει τη δική του λάμψη. Αυτό ήταν το Πολυτεχνείο. Η εξέγερση των δημοκρατών απέναντι στον φασισμό, που μέχρι τότε νόμιζε πως έστεκε γερά στο έδαφος, με αποτέλεσμα να μεγεθύνει όλο και περισσότερο την απολυταρχική στάση του. Τα γυάλινα πόδια του γίγαντα έσπασαν υπό την πίεση και τον δυναμισμό της φωνής του λαού, ο οποίος αδυνατούσε να παραμείνει εγκλωβισμένος στον χουντικό ζόφο. Η εξέλιξη των πραγμάτων; Η ανατολή, η έξοδος του Ήλιου της δημοκρατίας που έπνιξε για τα καλά το μαύρο του ολοκληρωτισμού. Αυτός ο Ησίοδος έπεσε διάνα για ακόμα μία φορά.
Κι επειδή όλα τα ιστορικά επιτεύγματα έχουν το δικό τους ξεχωριστό αντίκτυπο ανάλογα με την εποχή, ερχόμαστε και στο σήμερα. Ένας πανδημικός ιός έχει αλλάξει τα δεδομένα της καθημερινότητά μας και όλοι μας ζούμε υπό το φόβο της ασθένειας, οι επιπτώσεις της οποίας επεκτείνονται σε πολλούς τομείς του βίου μας. Ένα σκοτάδι αποδυναμώνει το οπτικό μας πεδίο και συρρικνώνει τα περιθώρια για αισιόδοξες και ελπιδοφόρες σκέψεις. Θα πρέπει τώρα, λοιπόν, να έχουμε στο νου μας το εξής: όπως κάθε δύσκολη στιγμή, και εν προκειμένω η επταετία της χούντας, που βύθισε την κοινωνία στην αβεβαιότητα και την ασφάλεια, κατανικήθηκε στο τέλος από το φως που έφεραν οι φοιτητές με τον ηρωικό τους αγώνα, έτσι θα νικήσουμε και εμείς σήμερα. Έτσι θα θριαμβεύσουμε ξανά και θα ξεφύγουμε από ένα ακόμα σκότος που μας περικυκλώνει.
Εκεί, δηλαδή, που με τα πολλά ο γράφων θέλει να καταλήξει είναι πως το ηρωικό Πολυτεχνείο αποτελεί ακόμα μια απόδειξη για την ορθότητα του μοναδικού αυτού στίχου του Ησιόδου. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, με την 47η επέτειό του, να οπλιστούμε με δύναμη και υπομονή, προκειμένου να απαλλαγούμε και από τούτο τον σκόπελο που μας ταλανίζει. Αρκεί να θυμόμαστε ότι το φως πάντα κυριεύει το σκοτάδι.
Υπομονή, κι ο Ήλιος θα γυρίσει.
πηγή : lifo.gr
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια