Η Ελλάδα θρηνεί. Ξανά. Μετά το έγκλημα στα Τέμπη που άφησε πίσω του 57 νεκρούς, τους ανθρώπους που έχαναν λίγο καιρό μετά για τρεις συνεχόμενες ημέρες τη ζωή τους περιμένοντας για ένα ανύπαρκτο ασθενοφόρο, αντικρίζουμε εκατοντάδες πρόσφυγες να χάνονται τόσο άδικα,...
Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου, το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου έχει πέσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Η ποιότητά του φαίνεται πως εκπλήσσει και τους πιο απαισιόδοξους. Τα θέματα τα οποία περιέχει είναι ό, τι πρέπει αποκλειστικά για τις κομματικές...
Το ημερολόγιο γράφει 12 Δεκεμβρίου του 1969. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και το Μιλάνο σφύζει από κόσμο που κάνει τα ψώνια του. Ξαφνικά, ένας εκκωφαντικός θόρυβος διακόπτει τη γιορτινή ατμόσφαιρα. Οι βιτρίνες σπάνε, γυαλιά εκτοξεύονται, άνθρωποι τραυματισμένοι και μη...
Πολλοί ίσως θεωρήσετε πως το παρόν άρθρο είναι πολιτικό. Όχι ότι δεν είναι, καθώς από το ύφος και το θέμα του είναι εύκολο να αναγάγει κανείς αυτό το συμπέρασμα, ωστόσο η πρόθεση κατά τη συγγραφή του ήταν να καταγραφούν οι προβληματισμοί ενός πολίτη που αισθάνεται πως...
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου.» Η δήλωση αυτή ανήκει...
Η Ελλάδα θρηνεί. Ξανά. Μετά το έγκλημα στα Τέμπη που άφησε πίσω του 57 νεκρούς, τους ανθρώπους που έχαναν λίγο καιρό μετά για τρεις συνεχόμενες ημέρες τη ζωή τους περιμένοντας για ένα ανύπαρκτο ασθενοφόρο, αντικρίζουμε εκατοντάδες πρόσφυγες να χάνονται τόσο άδικα,...
Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου, το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου έχει πέσει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Η ποιότητά του φαίνεται πως εκπλήσσει και τους πιο απαισιόδοξους. Τα θέματα τα οποία περιέχει είναι ό, τι πρέπει αποκλειστικά για τις κομματικές...
Το ημερολόγιο γράφει 12 Δεκεμβρίου του 1969. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και το Μιλάνο σφύζει από κόσμο που κάνει τα ψώνια του. Ξαφνικά, ένας εκκωφαντικός θόρυβος διακόπτει τη γιορτινή ατμόσφαιρα. Οι βιτρίνες σπάνε, γυαλιά εκτοξεύονται, άνθρωποι τραυματισμένοι και μη...
Πολλοί ίσως θεωρήσετε πως το παρόν άρθρο είναι πολιτικό. Όχι ότι δεν είναι, καθώς από το ύφος και το θέμα του είναι εύκολο να αναγάγει κανείς αυτό το συμπέρασμα, ωστόσο η πρόθεση κατά τη συγγραφή του ήταν να καταγραφούν οι προβληματισμοί ενός πολίτη που αισθάνεται πως...
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα, να σκέφτεσαι ότι μπορεί η μικρή σου να μην σε θυμάται καν πώς είσαι, να μην θυμάται τη φωνή σου, να μην θυμάται τη μορφή σου, να μη γνωρίσει το χάδι σου.» Η δήλωση αυτή ανήκει...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.