Καμιά φορά συναντάς το πεπρωμένο σου στο δρόμο που πήρες για να το αποφύγεις. Με αυτή τη φράση θέλω να μιλήσω για τις «καρμικές σχέσεις». Πολλές φορές γνωρίζουμε ανθρώπους που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε. Στην αρχή μας ήταν αδιάφοροι, στη συνέχεια κάπως μας τραβούσαν το ενδιαφέρον και στο τέλος βρεθήκαμε να τους ποθούμε. Πόσο γρήγορα και πόσο ξαφνικά αλλάζει το συναίσθημα. Και ξέρεις… όταν μπαίνει ο έρωτας στη μέση, τότε σκούρα τα πράγματα. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή:
Ερωτευόμαστε με «κλειστά τα μάτια»! Αρκεί μια φορά για να πέσεις στην παγίδα. Πολλοί λένε ότι ο Έρωτας ισοδυναμεί με ευχή και κατάρα.
Πριν φύγεις, να πεις «σ’ αγαπώ» και ας είναι το τελευταίο. Μην αφήνεις λόγια ανείπωτα. Μην αναβάλεις για αύριο. Άσε στην άκρη την δειλία. Τι πιο ωραίο από το θάρρος της έκφρασης και της επικοινωνίας. Τι πιο ωραίο από το ρίσκο ακόμα και αν υπάρχουν μηδαμινές πιθανότητες. Μια ζωή έμαθα να πορεύομαι με πρέπει, μπορεί και πιθανότητες. Έμαθα να ζυγίζω τα πράγματα πριν πράξω, αλλά ξέχασα το πιο σημαντικό. Στον έρωτα αυτά δεν ισχύουν. Εκείνος δεν λειτουργεί με όρια και συμβάσεις. Είναι απρόβλεπτος, ακανόνιστος, τυχαίος και σίγουρα παράλογος. Γι’ αυτό άλλωστε οι θεοί τον έκαναν φτερωτό. Για να αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Για να κάνει ακόμα και τους πιο μοναχικούς να δουν την ζωή με άλλη ματιά. Δεν είναι τυχαίο που λένε ότι ακόμα και νεκρό ανασταίνει. Τι γίνεται όμως όταν 2 άνθρωποι που θέλουν να είναι μαζί, βάζουν στη μέση τα «πρέπει» και τους κανόνες; Τι γίνεται όταν κοιτούν το δένδρο και χάνουν το δάσος;
Σε κάτι τόσο δυνατό όσο ο έρωτας πώς μπορούν να του γυρνούν την πλάτη; Και στην τελική τι σημαίνει «μας χωρίζουν πολλά»; Όταν τον άλλον τον θες, δεν κάνεις τα αδύνατα… δυνατά; Ίσως, δεν έχουμε αντιληφθεί πως δεν έχουμε την πολυτέλεια να ταιριάζουμε στο μυαλό, στα αστεία, και στην ψυχή με τον άλλον. Άραγε, γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι θα ερωτευτούμε και αφήνουμε ανθρώπους να περνούν από τη ζωή μας, χωρίς να τους δίνουμε την ευκαιρία να μας γνωρίσουν; Γιατί επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να απομακρυνόμαστε αντί να προσπαθούμε; Βάζουμε τον εγωισμό μπροστά -δήθεν για προστασία- ενώ στην πραγματικότητα βράζουμε σε ένα καζάνι έντονων συναισθημάτων που αρνούμαστε να παραδεχθούμε (φωναχτά). Μέσα από τον έρωτα λοιπόν έμαθα ότι καρμική δεν σημαίνει πάντοτε εκπληρωμένη. Ακόμα και τα ανεκπλήρωτα, τα απωθημένα για κάποιο λόγο έμειναν μισά!
Φοιτήτρια ελληνικής φιλολογίας στο τμήμα των Κλασικών σπουδών του ΕΚΠΑ. Γεννημένη το 2001 στην Αθήνα, με ρίζες από τα Ιωάννινα και την Πελοπόννησο. Αν και στόχος μου είναι στο κοντινό μέλλον να γίνω παπυρολόγος με συχνά ταξίδια σε Αίγυπτο, Ιορδανία και γενικά στην Ανατολή, μου αρέσει ιδιαίτερα η συγγραφή μικρών κειμένων. Ούσα αθεράπευτα ρομαντική ψυχή ελπίζω πως θα μου δοθεί η ευκαιρία να ζήσω έναν έρωτα τόσο δυνατό όσο αυτόν που βλέπουμε στις ταινίες. Για μένα η καλή παρέα και το καλό φαγητό είναι το Α και το Ω. Ήρθα σε αυτή τη ζωή θέλοντας να δώσω όσο περισσότερη αγάπη και φως μπορώ!❤️
0 Σχόλια