Η κοινωνία που ζούμε έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια με τέτοιο τρόπο, ώστε να ξεχωρίζουν δύο ομάδες ανθρώπων : Οι μεν που παρακολουθούν φανατικά σειρές στο διαδίκτυο, και οι δε που παρακολουθούν τους πρώτους να συζητάνε για τις σειρές που βλέπουν.
Εγώ, δεν ξέρω ακόμα αν είναι τύχη ή ατυχία, ανήκω στην δεύτερη τη τάξει ανθρώπων. Ναι. Σε αυτή που όταν στα τραπέζια πέφτει θέμα συζήτησης η μάπα τελευταία σεζόν του Game of Thrones (βλέπετε, κάτι έχει πάρει το αυτί μου), εγώ μπαίνω ίνσταγκραμ και χαζεύω κω.. κωμικά βίντεο. Μα καλά πού πήγε το μυαλό σας;
Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί, κυρίως στη νεολαία, φρενίτιδα ενθουσιασμού όσον αφορά τις διαδικτυακές σειρές; Σε μια πρόσφατη συζήτηση με μια φίλη μου, κάνοντάς της – σχεδόν – την ίδια ερώτηση, αποκρίθηκε με ιδιαίτερη ευκολία και ταχύτητα μια ντουζίνα λόγους. Πιο συγκεκριμένα, πιστεύει πως αυτή η στροφή στις διαδικτυακές σειρές ευθύνεται πρώτα στο κακό υλικό που προωθεί η τηλεόραση στους τηλεθεατές της. Το γεγονός πως με μία μικρή συνδρομή ο καθένας είναι σε θέση να δει ταινίες και σειρές υψηλής παραγωγής κάτω από τις κουβέρτες του φορώντας τις πιτζάμες του, δίνει επιπρόσθετα bonus. Δε δίστασε μεταξύ των άλλων, να συγκρίνει αυτό το νέο trend με τον κινηματογράφο, λέγοντας πως δε χρειάζεται να χρυσοπληρώσει 300 ml αναψυκτικού και ένα σακούλι ποπ-κορν, ούτε να έχει τον από πίσω της να απλώνει τις ποδάρες του στο κάθισμά της, βγάζοντας αδιάλειπτα story για το ίνστα flexάροντας την ταινία που βλέπει.
Τώρα λοιπόν μπορώ να καταλάβω κάπως, γιατί η πλειονότητα των φίλων μου, όσοι παρακολουθούν σειρές δηλαδή, προτιμούν μεσημεροαπογευματινούς καφέδες και όχι πρωινούς. Γιατί προφανώς ξενυχτάνε μέχρι πρωίας βλέποντας εναγωνίως το πιο πρόσφατο επεισόδιο της αγαπημένης τους σειράς. Όσο για εμένα, αντιστέκομαι σθεναρά μέχρι στιγμής στις επίμονες προσκλήσεις των φίλων μου, αλλά πού ξέρεις; Αν πάψω να δίνω σημεία ζωής, υποθέστε πως δεν κατάφερα να μείνω αλώβητος, και πως ετοιμάζω άρθρο για το πόσο τέλειες είναι!
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στη σχετική δημοσκόπηση!
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
Εγώ πάντως δεν έχω καν χρόνο για Netflix, οι άλλοι δεν ξέρω που τον βρίσκουν.??
ωραίο κείμενο!! 🙂