Αυτό το άρθρο ξεκίνησα να το γράφω στις 21 Οκτωβρίου. Πριν κάτι μήνες δηλαδή. Ωστόσο δε μού ‘βγαινε κι εν τέλει έγραψα ένα ποίημα σχετικά με αυτό (Ιώδιο, Το ταξίδι ενός τυχοδιώκτη). Το θέμα του το θεωρώ ανέκαθεν επίκαιρο, με την έννοια ότι αξίζει ρε αδέρφια να το έχουμε καθημερινά στο μυαλό μας και να συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Όμως, τα κοινωνικά γεγονότα που ξεπηδούν στην επιφάνεια τελευταία μού έδωσαν την ευκαιρία να τελειώσω τη δουλειά που άρχισα.
Ποια είναι αυτά τα γεγονότα; Η αλήθεια είναι πως σε γενικές γραμμές δεν έχουν τόση σημασία τα γεγονότα, αλλά η αντίδρασή μας στα γεγονότα αυτά. Τα συγκεκριμένα όμως γεγονότα είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Έχεις την ελευθερία να κάνεις και να πεις ό,τι θέλεις, αλλά αδερφέ, όχι, δεν μπορείς να έχεις γνώμη για κάτι που δεν έχεις περάσει εσύ ίδιος. Δεν μπορείς να βγαίνεις και να γράφεις πχ ”γιατί η Σοφία δε βγήκε να ομολογήσει νωρίτερα”, ή ”γιατί το θυμήθηκαν όλες τώρα”. Δεν το πέρασες εσύ, δεν καταλαβαίνεις, για αυτό καλύτερα να το αφήσεις ασχολίαστο. Ή αν θες ντε και καλά να σχολιάσεις κάτι, σχολίασε σε τι παλιοκοινωνία ζούμε.
Όχι βέβαια, ούτε εγώ είμαι καλύτερος. Ούτε εγώ έζησα κάτι παρόμοιο για να καταλάβω, ώστε να μετράει παραπάνω η γνώμη μου. Όμως στο υπογράφω, η στάση μου είναι πολύ ορθότερη από τη δική σου. Δε βγαίνω να κάνω κήρυγμα σε αυτόν που το πέρασε, λέγοντάς του πώς έπρεπε συμπεριφερθεί. Έχω δικά μου θέματα να λύσω και δικές μου αποφάσεις να κρίνω προτού ασχοληθώ με τις ζωές και τις επιλογές των άλλων. Και αυτό ισχύει από το πιο σημαντικό θέμα, έως το πιο ασήμαντο. Είναι οι παράγοντες, είναι οι συνθήκες, είναι οι συγκυρίες, είναι το περιβάλλον, είναι η ψυχολογία του ατόμου και άλλα πολλά, που όσοι είμαστε ”στην απ’έξω” δεν πρόκειται να καταλάβουμε ποτέ, γιατί ακριβώς δεν το περάσαμε. Αλλά ακόμα και να το περάσαμε, πάλι δε σημαίνει τίποτα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν αντιμετωπίζουμε όλοι μία κατάσταση με τον ίδιο τρόπο.
Σε μια εποχή που συμβαίνουν τόσα και τόσα, ας είμαστε πιο ανθρώπινοι με τον διπλανό μας. Ας προσπαθήσουμε να εξασκήσουμε το χαρακτηριστικό της ενσυναίσθησής μας. Είναι δύσκολοι οι καιροί και όσο λιγότερο διασπασμένοι είμαστε, τόσο πιο ακέραιοι θα βγούμε. Και να θυμάστε… το ότι δε συμβαίνει κάτι σε εσάς, δε σημαίνει ότι δε συμβαίνει σε κάποιον άλλον.
Για περισσότερο υλικό μου, πατήστε εδώ.
Γεννημένος τη δεύτερη μέρα του δεύτερου μήνα της δεύτερης χιλιετίας, δρω περιέργως χωρίς δεύτερες σκέψεις. Προσπαθώ να δίνω σάρκα και οστά σε όσα ονειρεύομαι, σε όσα γράφω και σε όσα φωτογραφίζω.Εν δυνάμει φιλόλογος, εν ενεργεία ποδοσφαιριστής και σερβιτόρος. Αριστοτελικός, λάτρης των γατών και θαυμαστής της μικρής μου αδελφής.
0 Σχόλια