Ζώντας σε ένα αχαρτογράφητο αύριο που δεν γνωρίζουμε πόσα νέα και έκτακτα μέτρα θα σημειωθούν στις σελίδες μιας πλειάδας δημοσιογράφων (αλλά ποιος ξέρει, ενδέχεται και σε αυτές των βιβλίων που θα μελετάμε κάποτε με τα εγγόνια μας) κάθισα και αναλογίστηκα τη σχέση που έχουμε ως άνθρωποι με τους αριθμούς.
Δεδομένης της παρούσης κατάστασης, εν έτει 2020, εν εποχή πανδημίας, καθημερινά ηχούν στα αφτιά μας αριθμοί. Από την γέννηση μας στο μαιευτήριο,στο σχολείο, στην αγορά, στους δρόμους, κι αυτό το ασύνδετο σχήμα μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Μισό λεπτό. Πάλι αριθμό χρησιμοποίησα για να εκφραστώ, μήπως εν τέλει και ο διπλανός μου είναι ένα σύνολο από τέτοιους;
Ας σκεφτούμε για λίγο τον άνθρωπο ως οντότητα μέσα σε ένα κλάσμα. Όλοι γύρω σου έχουν ως ονομαστή τον πραγματικό τους εαυτό κι ως παρονομαστή την ιδέα που έχουν σχηματίσει για το «εγώ» τους. Όμως, αυτό που αλλάζει είναι η κλίμακα αριθμών στην οποία κινείται ο παρονομαστής. Όσο, ήτοι, θα μεγαλώνει ο τελευταίος τόσο και θα μικραίνει η αξία του κλάσματος.
Αμέσως διαπιστώνουμε πως με αυτόν τον τρόπο μετράμε τους ανθρώπους σχετικά με το πόσο αληθινοί είναι, αρκεί να σκεφτούμε ένα παράδειγμα. Ένας υψηλά ιστάμενος επιχειρηματίας επιδιώκοντας να τονίσει το σημαίνον της θέσης του γίνεται επιβλητικός και αυταρχικός στους συναδέλφους του θέλοντας να δημιουργήσει αισθήματα κατωτερότητας σε αυτούς. Συνεπώς, αντί να ασχοληθεί με το αντικείμενό του, τυρβάζει, κι έτσι υποβιβάζει τον εαυτό του χωρίς να το διαπιστώνει.
Ακόμα, ας συλλογιστούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς ρολόγια, ώρα και την έννοια του χρόνου γενικότερα. Δεν θα ήμασταν ποτέ την προγραμματισμένη στιγμή στο ραντεβού μας κι όλο αυτό θα γένναγε ένα «ντόμινο» προβλημάτων. Το εσωτερικό μας ρολόι θα ήταν μονίμως χωρίς μπαταρίες, ενδεχομένως τότε να ζούσαμε πραγματικά, σε ανθρώπινους ρυθμούς αλλά ίσως να μην υπήρχε η κοινωνία.
Για να μην χρονοτριβούμε γιατί σε λίγο θα ξεκινήσει και το δελτίο ειδήσεων των 8 μ.μ., προσπαθήστε όσο περισσότερο γίνεται να μην τείνει προς το άπειρο ο παρονομαστής σας, διότι και το κλάσμα θα τείνει προς το μηδέν κι αυτό διαπιστώνεται εύλογα με ό,τι συνεπάγεται…
Ως φοιτήτρια Φιλολογίας και φυσικά ως ενεργός πολίτης του κοινωνικού γίγνεσθαι, μου αρέσει να εξωτερικεύω τις σκέψεις μου - από τα δρώμενα κι όχι μόνο - με την δική μου πένα. Δηλωθείσα ως λάτρης των ταξιδιών,του αθλητισμού και του θεάτρου, αναζητώ νέες, υφάνταστες δραστηριότητες. Αγαπώ την καλή παρέα και πιστεύω πως πράγματι «ο χρόνος είναι χρήμα».
0 Σχόλια