Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι να αποφασίσω πως να προσεγγίσω το θέμα του εαυτού και της προσωπικής ταυτότητας, καθώς πραγματικά, σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας. Εαυτός είναι η προσωπικότητα, η σεξουαλική ταυτότητα, η καλλιτεχνική έκφραση, οι συνήθειες και πολλά ακόμα. Έτσι, οδηγήθηκα στο συμπέρασμα πως ο εαυτός δεν είναι μονοδιάστατος, κάθε άλλο παρά αυτό. Είναι οτιδήποτε ανήκει στη ζωή μας και μας έχει φέρει στην θέση που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή (τώρα που κρατάτε το κινητό σας και διαβάζετε αυτό το άρθρο, ναι…). Και αναρωτιέμαι λοιπόν, θα υπάρξει ποτέ στιγμή που θα έχουμε χάσει τον εαυτό μας; Ή αντίστοιχα θα βρούμε ποτέ τον απόλυτο ορισμό του ποιοι είμαστε; Δεν νομίζω για να είμαι ειλικρινής. Και αυτό γιατί αλλάζουμε συνέχεια.
Φανταστείτε ένα τεράστιο έπιπλο με δεκάδες συρτάρια, που αναπαριστά εμάς. Με κάθε καινούρια εμπειρία, γνώση ή αλλαγή στη ζωή μας, μικρά συρτάρια ανοιγοκλείνουν, γεμίζουν ή αδειάζουν, τακτοποιούνται από την αρχή και μπερδεύονται. Αυτό συμβαίνει καθημερινά χωρίς να το καταλαβαίνουμε, καθώς οι αλλαγές είναι μικροσκοπικές. Μόνο με την πάροδο του χρόνου είναι φανερή η εξέλιξη μας, είτε καλή είτε κακή.
Πάνω στο θέμα της προσέγγισης του εαυτού ή της απώλειας αυτού, όπως έχει αναφερθεί παραπάνω, δεν θεωρώ ότι θα αγγίξουμε ποτέ κάποιο από τα δύο αυτά άκρα. Βέβαια υπάρχουν παράγοντες που είτε μας τραβούν προς τα μπροστά (καλύτερος εαυτός) είτε προς τα πίσω (χειρότερος εαυτός).
Το να πλησιάσουμε τον καλύτερο εαυτό, θεωρώ πως είναι μια διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας. Το κάθε άτομο είναι λίγο πιο κοντά στο πραγματικό του εγώ όταν είναι ειλικρινής και υποστηρίζει τις απόψεις, επιθυμίες και ανάγκες του. Είναι με άλλα λόγια η αναζήτηση της ευτυχίας και της ελευθερίας, δύο αγαθά για τα οποία αξίζει να πασχίζουμε για πάντα. Υπάρχει στη συνέχεια και η περίπτωση διάφορες συγκυρίες να μας τραβήξουν προς τα πίσω. Θάνατος, αρρώστια και θλίψη είναι λίγα από αυτά. Πόσες φορές κοντέψαμε να πνιγούμε στο χάος που δημιουργήθηκε γύρω μας; Αρκετές. Έχω βρεθεί κ’ εγώ εκεί όπως όλοι μας. Και δεν έχει καμία σχέση με την έννοια του εαυτού, γιατί απλά χάνεσαι. Βέβαια και πάλι, τίποτα δεν θα μείνει σταθερό για πολύ. Έτσι, θα αλλάξουμε πάλι. Τα συρτάρια θα ανοιγοκλείσουν, θα γεμίσουν, θα αδειάσουν, θα τακτοποιηθούν και θα μπερδευτούν.
Δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς οι ίδιοι ποιοι είμαστε στην ουσία, ούτε ποιοι θα είμαστε σε έξι μήνες. Καλά και κακά τα νέα λοιπόν. Αν βρίσκεσαι σε καλή φάση αυτή τη στιγμή, ή αν έχει γκρεμιστεί το σύμπαν – μια πολύ καλή προσέγγιση της καθημερινότητας που ζούμε αυτή τη στιγμή- μην αγχώνεσαι καθόλου. Η ζωή είναι ένας κύκλος. Τίποτα δεν θα μείνει το ίδιο για πολύ…
-Κωνσταντίνα Μπουρογιάννη
Όταν σε μια συζήτηση υπήρξε η ερώτηση ‘’ Και τελικά; Τι σημαίνει να χάνεις τον εαυτό σου’’; Οφείλω να πω πως κανείς μας δεν μπόρεσε να δώσει μία απάντηση. Ούτε τώρα μπορώ να σου δώσω μία ολοκληρωμένη , τεκμηριωμένη απάντηση που να καλύπτει το κενό που μπορεί να νιώσεις κάποιες φορές. Να νιώθεις ότι βυθίζεσαι σε καταστάσεις που δεν σε εκφράζουν και σε ρίχνουν, σε παρεκκλίνουν από τον ‘’δρόμο’’ που θεωρείς ότι είναι σωστός και θα ακολουθείς καθ’ όλη τη πορεία της ζωής σου. Όμως , σε ενημερώνω πως δεν είναι έτσι. Η αλήθεια και η ουσία του εαυτού μας δεν είναι ένας δρόμος εύκολος, ούτε συμβαίνει μόνο μία φορά, λύνοντας για πάντα ότι τυχόν αμφιβολίες έχουμε για εμάς τους ίδιους γιατί πολύ απλά μεγαλώνουμε, αλλάζουμε. Δεν είμαστε ίδιοι και αυτό είναι καλό. Είναι καλό να μην ξέρεις ποιος είσαι. Είναι καλό να μη μπορείς να πάρεις μία απόφαση εδώ και τώρα που μπορεί αργότερα να σε απομακρύνει από αυτό που πραγματικά θες και συνεπώς από την ευτυχία σου. Η ζωή δεν είναι εύκολη, και πίστεψε με θα υπάρξουν πάρα πολλές φορές που και εσύ αλλά και εγώ θα βρεθούμε στη θέση να πούμε ‘’Ποιος είμαι τελικά;”. Αν δεν χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, τότε δεν θα μπορέσεις να έρθεις ποτέ πιο κοντά με αυτό που πραγματικά θα θες να πρεσβεύεις σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι μια διαδικασία χρονοβόρα, επίπονη και πολλές φορές θα σε κουράσει, αλλά δεν πειράζει. Γιατί όταν έρθει η ώρα που θα κληθείς να πεις ότι ‘’Με βρήκα, είμαι εδώ για εμένα’’, τότε θα έχεις δώσει την απάντηση που τόσο καιρό ψάχνεις και δυσκολεύεσαι και κλαις και θυμώνεις. Γιατί τελικά το να χάνεις τον εαυτό σου δεν είναι μια κατάσταση που θα πρέπει να σε απωθεί ή να σε δυσκολεύει, αλλά μια κατάσταση η οποία σου δίνει την ευκαιρία να το γυρνάς σε δύναμη σου. Γιατί, όλοι μας έχουμε δύναμη και τέτοιες καταστάσεις μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην αλήθεια τη δικιά μας.
–Ιλιάνα Βαρκούτα
Γεννημένη στις αρχές του καλοκαιριού της δεύτερης χιλιετίας , το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι μέχρι εδώ τα έχω καταφέρει καλά. Αιθεροβάμων και με το χαμόγελο στα χείλη είναι η σωτηρία μου για τη μονότονη καθημερινότητα. Φοιτήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας , χωρίς όμως να λέω όχι σε νέες ευκαιρίες και προκλήσεις. Αγαπώ τη μουσική και μου αρέσουν οι άνθρωποι που εννοούν τα «σ’ αγαπώ» τους.
Γέννημα θρέμμα Στερεάς Ελλάδας και φοιτήτρια της Αγγλικής φιλολογίας. Pop culture expert (στο περίπου) και cinematic nerd με κρυφό όνειρο να ασχοληθώ με την κριτική κινηματογράφου. Θα με βρείτε συνήθως με ακουστικά στα αυτιά να ακούω μουσική ή να χαζεύω σκονισμενες βιβλιοθήκες, εκτός αν ειμαι σε road trip κοντα στη φύση (θα κοιτάω τα δέντρα σαν τον Tolkien). Πολύ ήρεμη βέβαια καυστική, old soul και γεμάτη περιέργεια για τη ζωή ολίγον τι έντονη και ξεροκέφαλη, με την ελπίδα ότι τα άρθρα μου θα σας κρατήσουν καλή συντροφιά!
0 Σχόλια