Ας μην παραπονιόμαστε και για τα πάντα, ζούμε σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου. Οι επιλογές που προσφέρει τόσο για το χειμώνα όσο και για το καλοκαίρι, καθώς και η υψηλή θέση που κατέχει στους ταξιδιωτικούς προορισμούς παγκοσμίως δεν μας αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Έτσι, παρά τα όσα κακά μπορεί και να αντιμετωπίζουμε ως λαός, μπορούμε μετά βεβαιότητος να είμαστε υπερήφανοι για τη μοναδικότητα αυτού εδώ του τόπου. Έστω και αν για κάποιους οι διακοπές σε νησί δεν είναι εντός προγράμματος για τον οποιονδήποτε λόγο, ακόμη και οι εξορμήσεις είτε στους τόπους καταγωγής είτε σε κοντινά με τη μόνιμη κατοικία μέρη είναι ικανά να προσδώσουν μια ιδιαίτερη γεύση στις διακοπές τους. Μέχρι, βεβαίως, να επέμβει για μια ακόμη φορά ο ανθρώπινος παράγοντας και να γκρεμίσει την όλη εκείνη ευχάριστη διάθεση που έχει μεθοδικά χτιστεί λόγω του καλοκαιρινού κλίματος.
Για σκεφτείτε, δηλαδή, εκεί που βαδίζετε με τις σαγιονάρες σας στην καιόμενη άμμο, με τις τσάντες θαλάσσης στους ώμους και τα καρεκλάκια παραμάσχαλα, αποζητώντας την ανακουφιστική δροσιά των μαγευτικών μεσογειακών νερών, να πέφτετε πάνω σε ένα πέρα για πέρα απογοητευτικό θέαμα. Τις αναρίθμητες, στρατιωτικά παρατεταγμένες σεζ λονγκ, περήφανη μάλιστα προσφορά του εκάστοτε καταστήματος, οι οποίες κρύβουν καλά καλά τη θέα της παραλίας, ενώ καθιστούν το πορεία προς το νερό αγώνα μετ’ εμποδίων, τεστ για γερά νεύρα, αφού χρειάζεται να επιδείξετε μέγιστη ευελιξία, μεριμνώντας να μην πέσετε πάνω στην επόμενη σειρά με τις ξαπλώστρες που φράζουν το δρόμο.
Οπότε, αντί για την πολυπόθητη εικόνα του πελάγους, οι γερά στερεωμένες ομπρέλες με τα ενσωματωμένα καθίσματα ξεκαθαρίζουν πως το μόνο στο οποίο θα πρέπει να αρκεστείτε είναι μια θέση μέσα στο ξαναμμένο από τον καύσωνα πλήθος, με αποτέλεσμα την ούτε στο ελάχιστο ξεγνοιασιά της θαλασσινής επίσκεψης. Διότι, εκτός από το απεχθέστατο θέαμα των στην συντριπτική τους πλειοψηφία άκομψων και αταίριαστων πάνινων πολυθρονών, ένα ξένο σώμα με την αγνότητα του παραλιακού εδάφους, καλείστε πέραν λίγων εξαιρέσεων να καταθέσετε και τον οβολό σας, το ύψος του οποίου, σε αρκετές θα λέγαμε περιπτώσεις, πιο πολύ θα ταίριαζε για ενοικίαση αυτοκινήτου παρά για δέσμευση μιας ξαπλώστρας για ένα διάστημα 2 – 3 ωρών.
Κάπως έτσι, καταλήγουμε σε μια πρακτική που με κανέναν τρόπο δε συμφέρει τους λουομένους, των οποίων η απρόσκοπτη πρόσβαση στη θάλασσα εμποδίζεται, ενώ, αν το σκεφτούμε καλά, καταλαμβάνεται χώρος δημόσιος, ο οποίος θα έπρεπε αποκλειστικά να ανήκει σε αυτούς. Φυσικά, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε πως με αυτόν τον τρόπο προσβάλλεται και το φυσικό περιβάλλον, το οποίο αποτελεί άλλωστε και τoν κύριο λόγο προσέλκυσης τουριστών, γεμίζοντάς το με αντικείμενα ξένα προς αυτό. Έτσι, το υπέροχο της γυμνής πέτρας ή της παρθένας άμμου κλονίζεται, απλώς για να εξυπηρετηθούν κάποια συμφέροντα κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Προφανώς, εφόσον αν το δούμε διαφορετικά αντιλαμβανόμαστε πως δεν προσφέρουν και κάποια υπηρεσία, δεν είναι δηλαδή χρήσιμες προς το κοινό που τις μεταχειρίζεται.
Μπορούμε, λοιπόν, με βάση και τη ραγδαία αύξηση του φαινομένου να μιλάμε πλέον για καθαρή «Τυραννίδα». Και, βέβαια, όπως όλες οι Τυραννίδες, αποτελούν τροχοπέδη στην αρμονία των πολιτών, τη στιγμή που επιβαρύνουν μέσα σε όλα τα άλλα και το περιβάλλον. Επομένως, μόνη λύση για την αναστολή τούτης της κατάστασης είναι η πλήρης απελευθέρωση του αιγιαλού από ξαπλώστρες και τα συναφή, ώστε να εξυπηρετηθούν επιτέλους πραγματικά οι λουόμενοι και να γνωρίσουμε την πραγματική ομορφιά του ελληνικού τοπίου που, στο κάτω – κάτω της γραφής, δεν χρειάζεται ούτε ομπρέλες ούτε ξαπλώστρες για να πείσει τον οποιονδήποτε για τη γοητεία και τη μοναδικότητά του.
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια