Το παρακάτω άρθρο είναι αφιερωμένο στον αδερφό μου.
Έχω πάει σε πολλές συναυλίες, σε διάφορους αγαπημένους καλλιτέχνες, και έχω περάσει φανταστικά. Όμως, τον Ιούλιο του ’23, συγκεκριμένα την Παρασκευή στις 7 Ιουλίου, στο στάδιο Λάρισας, έζησα κάτι που σίγουρα θα το θυμάμαι, μπορεί και για την υπόλοιπη ζωή μου.
Είδα και άκουσα για πρώτη φορά ζωντανά τον ΛΕΞ.
Δεν σας κρύβω ότι ήταν από τις ελάχιστες φορές που ανυπομονούσα να δω έναν καλλιτέχνη τόσο πολύ live. Σπάνια αισθάνομαι στίχους τραγουδιών τόσο έντονα στο άκουσμα τους, στην προκειμένη περίπτωση όμως, θα μου επιτρέψετε να μην τα αποκαλέσω τραγούδια αλλά ποιήματα. Ποιήματα που αγγίζουν κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Εκείνη η βραδιά ήταν πολύ έντονη. Θυμάμαι έντονα συναισθήματα να με κατακλύζουν, συναισθήματα τα οποία, ακόμη και τώρα, δεν μπορώ να τα περιγράψω. Ίσως δεν βρίσκω ακόμη τις κατάλληλες λέξεις για να αποτυπώσουν αυτή την αξέχαστη συναυλία.
Ξεκίνησα να ακούω τον ΛΕΞ χάρη στον μεγαλύτερο κατά τέσσερα χρόνια αδερφό μου, Κωνσταντίνο. Πολλές φορές, όταν αράζαμε σπίτι και μιλούσαμε, έβαζε ΛΕΞ και κάναμε όμορφες συζητήσεις. Συζητήσεις για φιλίες, έρωτες και όνειρα, γενικά μιλούσαμε για τη ζωή που ζούμε, ή που ονειρευόμαστε να ζήσουμε. ΛΕΞ ακούγαμε και όταν οδηγούσε ο Κωνσταντίνος. Υπήρξαν φορές που συζητούσαμε για όνειρα ξανά, και φορές που δυνάμωνε τον ήχο και δε μιλούσαμε, αλλά με έναν ανεξήγητο τρόπο τα είχαμε πει όλα. Ή μήπως τα είχε πει ο ΛΕΞ για εμάς;
Πριν από έναν χρόνο, τέτοιο μήνα, αποφάσισα να ξεκινήσω να ακούω μόνη αυτόν τον καλλιτέχνη. Ήθελα να αισθανθώ τους στίχους και να τους αναλύσω στο μυαλό μου. Έβαζα άλμπουμ του ξανά και ξανά. Μόνη στο σπίτι, μόνη στο αμάξι, πάντα μόνη. Με το πέρασμα του χρόνου, παρατηρούσα ότι σιγά σιγά ο ΛΕΞ γινόταν το αντικαταθλιπτικό μου. Ήταν το αντικαταθλιπτικό για τα χαμένα ή τα μελλοντικά όνειρα μου, για τους χαμένους έρωτες ή τους καινούργιους, για την κοινωνία στην οποία μεγαλώνω, και για τα άσχημα της, τα οποία απέφευγα να δω και να τα ζήσω. Τότε κατάλαβα τον Κωνσταντίνο, κατάλαβα γιατί του αρέσει τόσο πολύ ο ΛΕΞ και γιατί ηρεμεί ακούγοντας τον.
Όταν είδα την ενημέρωση από τον προσωπικό λογαριασμό του ΛΕΞ για τη συναυλία στη Λάρισα, την Παρασκευή στις 7 Ιουλίου, έκλεισα δύο εισιτήρια. Το ένα ήταν για εμένα και το άλλο για τον Κωνσταντίνο. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη παρέα πέρα από εκείνον.
Αυτό που ζήσαμε εκείνο το βράδυ ήταν σίγουρα μοναδικό.
Η αλληλεπίδραση που είχε ο ΛΕΞ με εμάς, το κοινό του, ήταν αμοιβαία. Γούσταρε και γουστάραμε αυτό που γινόταν.
Έκλεισε τη συναυλία με το αγαπημένο μου ποίημα, “Πουλιά”.
Όπως αντιλαμβάνεστε, η χαρά μου έγινε ευτυχία μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων…
Μείνετε συντονισμένοι για την επόμενη συναυλία, για την οποία σίγουρα θα σας μιλήσω, φυσικά παρέα με τον Κωνσταντίνο.
Πηγή φωτογραφιών: https://www.instagram.com/lextgk/
Φοιτήτρια του τμήματος Δασολογίας Επιστημών Ξύλου & Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Μου αρέσουν τα ταξίδια, τα ζώα και ο χορός. Γενικά, δεν ψάχνω τα πολλά, αλλά τα λίγα, αυτά τα "λίγα ασήμαντα μικρά" αγαθά που κάνουν τη ζωή τόσο συναρπαστική και τόσο ενδιαφέρουσα. Όπως ένα καλό φαγητό, μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα με λίγους και καλούς φίλους και ένα τζιν τόνικ με αγγούρι φυσικά.
Η ιδανική ζωή θα έλεγε κανείς ή μήπως όχι;
0 Σχόλια