Μετά από μια μεγάλη συμφορά, με νεκρούς, τραυματίες, καταστροφές και αφόρητη θλίψη το τελευταίο πράγμα που θέλουμε και έχουμε ανάγκη να ακούσουμε είναι το πόσο συγκλονισμένοι νιώθουν οι ιθύνοντες μπροστά στο τραγικό συμβάν που έλαβε χώρα. Είναι ανθρώπινη αντίδραση, την αισθανόμαστε όλοι μας, κανείς μας στην ουσία δεν μπορεί να κρύψει την οδύνη του για ένα τραγικό γεγονός, σαν και αυτό που σημειώθηκε στα Τέμπη με τη μετωπική σύγκρουση δύο τρένων που άφησε δεκάδες νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Δεν υπονοεί κανένας πως αυτήν την ίδια θλίψη δεν την νιώθουν στην πραγματικότητα και οι υπεύθυνοι – ποιος θα μπορούσε να υποδύεται τον συγκλονισμένο σε μια τέτοια τραγωδία; -, αυτό που επισημαίνεται όμως σε αυτές τις γραμμές είναι πως η πραγματική δουλειά τους δεν είναι να εκφράζουν τη λύπη τους.
Δουλειά τους δεν είναι να φορούν τα μαύρα, να πηγαίνουν σε έναν τόπο δυστυχήματος και να υποφέρουν μαζί με τους παθόντες, ελπίζοντας να ξεχάσουμε όλοι οι υπόλοιποι το ποιος ευθύνεται για αυτήν τη συμφορά. Δουλειά τους είναι να μεριμνούν προκειμένου αυτά τα μαύρα να μην τα φορέσουν ποτέ. Ούτε αυτοί, ούτε και οι απλοί άνθρωποι που παίρνουν ένα αναθεματισμένο τρένο για να πάνε στη Θεσσαλονίκη.
Δε γίνεται να διοργανώνεις φιέστες για το πόσο αλλάζουν οι σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ελλάδα, το πόσο γρήγορα και άνετα γίνεται ένα ταξίδι, το ότι πλέον το Αθήνα – Θεσσαλονίκη μπορεί κάποιος να το κάνει μέσα σε μόλις τέσσερις ώρες, αλλά να ξεχνάς να κάνεις τη μοναδική δουλειά για την οποία ουσιαστικά είσαι υπόχρεος: να ξέρεις πού στο καλό βρίσκονται τα τρένα που κουβαλούν κόσμο. Δεν είναι δυνατόν διάολε να παραγγέλνεις μια πίτσα από το efood και να βλέπεις μέσω live-tracking πού στην ευχή είναι ο ντελιβεράς και έχει αργήσει και να είναι τόσο δύσκολο να παρακολουθείς ανά πάσα ώρα και στιγμή πού κινούνται τα τρένα, τα οποία μεταφέρουν και κάτι εκατοντάδες ανθρώπων.
Για άλλη μια φορά συνειδητοποιήσαμε πως από θαύμα ζούμε σε αυτήν τη χώρα. Το ίδιο δρομολόγιο το έκαναν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά εδώ και τόσα χρόνια. Είχαν άγιο όπως φαίνεται. Εδώ τουλάχιστον που φτάσαμε, ας ευχηθούμε τουλάχιστον να λογοδοτήσουν όλοι οι υπεύθυνοι, και όχι κανένας αποδιοπομπαίος τράγος που θα πληρώσει το μάρμαρο για όλους τους.
Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων, οι προσευχές μας είναι μαζί σας.
Πηγή φωτογραφίας: CNN Greece
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια