Αποτελούν τα λεγόμενα «διαμαντάκια» του διαδικτύου. Αυτά τα οποία προτείνονται στο YouTube σε ανύποπτο χρόνο και που, λόγω της απραξίας στην οποία έχετε παραδοθεί (για ακόμα μια φορά), απλά το παρακολουθείτε και, μένοντας τελικά έκπληκτοι από το απροσδόκητο περιεχόμενο, σταματάτε επί τόπου και αρχίζετε να ψάχνετε περαιτέρω πληροφορίες, διότι δεν αντέχετε να αφήσετε την πληροφορία που σας κίνησε την προσοχή να περάσει ανερεύνητη. Η σημερινή αφορμή, λοιπόν, δόθηκε όταν, μετά από διαδοχικά βίντεο στο ίντερνετ, πέτυχα αυτό:
Κι όμως, παρά την οποιαδήποτε δικαιολογημένη αμφισβήτησή σας για την ύπαρξη ενός τέτοιου τόπου, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως όντως υφίσταται και, συγκεκριμένα, πρόκειται για χωριό της βορειοδυτικής Ουαλίας. Το «Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch», λοιπόν, όπως αξιοθαύμαστα αποκαλείται, έχει γίνει γνωστό μέχρι τα πέρατα της υφηλίου, ενώ προσελκύει συνεχώς τουρίστες, πρόθυμους να κατέβουν στον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό της περιοχής, προκειμένου να αντικρύσουν ιδίοις όμμασι το ανέκδοτο που κάνει το γύρο του κόσμου. Μάλιστα, ο λόγος για τον οποίο τούτο το χωριό μετονομάστηκε έτσι ήταν ακριβώς αυτός, η προσέγγιση τουριστών και η συνακόλουθη αύξηση των κερδών. Συμπεραίνουμε δηλαδή, πως τούτο το μέρος δεν διακρίνεται αποκλειστικά για την ανυπόφορα μακρά έκταση του ονόματός του, αλλά και για την ευρηματικότητα και το επιχειρηματικό – καινοτόμο πνεύμα των κατοίκων του.
Θα με ρωτήσετε, βέβαια, απολύτως δικαιολογημένα σε αυτό το σημείο «καλά όλα αυτά, μα όλος αυτός ο σιδηρόδρομος σημαίνει κάτι τέλος πάντων ή πρόκειται απλά για σκόρπια γράμματα παρμένα από το λατινικό αλφάβητο»; Επειδή, λοιπόν, πέραν όλων των προαναφερθέντων αξιοσέβαστων προσόντων των κατοίκων υπάρχει και εκείνο της λογικής, δε θα ήταν δυνατό να δώσουν αυτό το όνομα χωρίς κάποια υποβόσκουσα αιτία. Έτσι, το όνομα των 58 γραμμάτων αποτελεί ουσιαστικά μια φράση στην ουαλική διάλεκτο, η οποία μεταφράζεται ως εξής: «Η εκκλησία της Αγίας Μαρίας στο κούφιο σημείο της λευκής βελανιδιάς κοντά σε μια δίνη και η εκκλησία του Αγίου Τυσιλίου της κόκκινης σπηλιάς». Δε σας εμπαίζω, αυτή είναι η αλήθεια. Πλέον, δε νομίζω να έχετε αμφιβολία για το λογικό πνεύμα των συγκεκριμένων Ουαλών; Όσο για το αν στέκει αυτή η ονομασία, πληροφορίες αναφέρουν πως η εκκλησία του Αγίου Τυσιλίου, χτισμένη από τον 15ο αιώνα, βρίσκεται ακόμη εκεί, κάτι που δε συμβαίνει με τις λευκές βελανιδιές ή την κόκκινη σπηλιά.
Επομένως, μιας και ανακαλύψαμε από κοινού αυτόν τον διόλου ανιαρό τουριστικό προορισμό, θαρρώ πως μπορούμε να συμφωνήσουμε πως βρήκαμε το μέρος για το οποίο θα ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας, ασφαλώς για την μετά του Covid-19 εποχή. Άντε, και καλό μας ταξίδι!
(πηγή φόντου: BBC: The UK’s longest named village)
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια