Εύθραυστη Γυάλινη Ψυχή Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου Χτισμένος από το παρόν σου Η ψυχή Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της Ίχνη του μέλλοντος Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος Με πόση ακρίβεια...
Μια φορά κι έναν καιρό…
Οι τίτλοι της ζωής μου Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα Θάρρος ή αλήθεια; «Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;» Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται ...
Πρέπει
Πρέπει. Απρόσωπο ρήμα. (Εγώ πρέπει, εσύ πρέπει, αυτός πρέπει- κατά τον Αναγνωστάκη) Απρόσωπο, εντελώς απρόσωπο. Τυπογραφικός συλλαβισμός: Πρέ-πει Συνώνυμα: επιβάλλεται, απαιτείται Πρέπει να γίνεις «αλλιώς», για να επιβιώσεις Επιβάλλεται ΚΑΙ απαιτείται Επιβάλλεται να...
Διδώ και Αινείας
Για σένα που έφυγες ή θα φύγεις μαζί με τ' άστρα στην πρώτη ακτίδα της ανατολής Για σένα που πήρες ανεπιστρεπτί τον μονόδρομο του αναπόφευκτου πεπρωμένου... Που άνοιξες πανιά και σήκωσες άγκυρες για τα λιμάνια της υπέρλαμπρης Ρώμης Ούτε οι παντοδύναμοι Θεοί δεν...
Στα σκαλιά κρατήσου από τα κάγκελα
Απόψε η παράσταση δεν πήγε πολύ καλά ζητώ συγγνώμη από κάθε θεατή ξεχωριστά μου βγήκε η κούραση από τη δουλειά αλλά αυτό είναι επόμενο και φυσικό όταν το πρωί δουλεύεις πωλητής σ' εμπορικό το βράδυ υποκρίνεσαι τον Αρθούρο Ρεμπώ και είσαι απ' την προηγούμενη Τρίτη...
Επιστολή σε έναν άγνωστο
Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
Inhale dreams, Exhale reality
Νύχτα… η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας…όταν ο ήλιος αρχίζει και δύει και δίνει τη θέση του σιγά σιγά στη σελήνη. Τότε που τα όνειρα και οι επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα και ανταποκρίνονται στα θέλω και τα πιστεύω σου. Αυτές οι ώρες είναι οι αγαπημένες σου, τότε που...
Το ταγκό της μοναξιάς
Μες την ξαστεριά της νύχτας Ακούω τα βήματα Οι δείκτες στο ρολόι γυρίζουν πίσω Σε μια παλιά μελωδία που κρατώ Χιονοθύελλα αστεριών Κήπος με κόκκινα τριαντάφυλλα Κλειστά παράθυρα Ένας έρωτας στη δύση των χρωμάτων σου Κοιτάω πίσω από το τζάμι Χειμώνας και ο χρόνος...
Για μια απουσία
Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας Ήρθες ξαφνικά και τυχαία «Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή», έτσι μου είπες. Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος...
11. Μαλχόλαντ 7
Έξω έχει αέρα και οι τέντες τριζουν σαν κόκαλα Μέσα σκέψεις με χτυπάν σαν χουλιγκανς με ρόπαλα Κι ο εγκέφαλός μου έχει πήξει σαν αφρόγαλα Δεν κάνω κάτι σωστά επειδή το σπίτι μου είναι ζεστό Κάνω κάτι λάθος γιατί νιώθω κρύος σαν παγωτό Όλα αυτά λες και ζω...
μαρίνα
Εκείνη την ημέρα δεν πήγα με τον Γιώργο στον Βόλο. Κάποιος ρομαντικός -όχι εγώ- θα έλεγε πως ήταν γραφτό να τη γνωρίσω τη νύχτα που τα ρολόγια θα γύριζαν μία ώρα πίσω με αποτέλεσμα τώρα να τη σκέφτομαι μια ώρα περισσότερο. Το επόμενο μεσημέρι κάθισα μ' ένα...
Ένας μονόλογος για την ψυχή
Εύθραυστη Γυάλινη Ψυχή Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου Χτισμένος από το παρόν σου Η ψυχή Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της Ίχνη του μέλλοντος Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος Με πόση ακρίβεια...
Μια φορά κι έναν καιρό…
Οι τίτλοι της ζωής μου Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα Θάρρος ή αλήθεια; «Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;» Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται ...
Πρέπει
Πρέπει. Απρόσωπο ρήμα. (Εγώ πρέπει, εσύ πρέπει, αυτός πρέπει- κατά τον Αναγνωστάκη) Απρόσωπο, εντελώς απρόσωπο. Τυπογραφικός συλλαβισμός: Πρέ-πει Συνώνυμα: επιβάλλεται, απαιτείται Πρέπει να γίνεις «αλλιώς», για να επιβιώσεις Επιβάλλεται ΚΑΙ απαιτείται Επιβάλλεται να...
Διδώ και Αινείας
Για σένα που έφυγες ή θα φύγεις μαζί με τ' άστρα στην πρώτη ακτίδα της ανατολής Για σένα που πήρες ανεπιστρεπτί τον μονόδρομο του αναπόφευκτου πεπρωμένου... Που άνοιξες πανιά και σήκωσες άγκυρες για τα λιμάνια της υπέρλαμπρης Ρώμης Ούτε οι παντοδύναμοι Θεοί δεν...
Στα σκαλιά κρατήσου από τα κάγκελα
Απόψε η παράσταση δεν πήγε πολύ καλά ζητώ συγγνώμη από κάθε θεατή ξεχωριστά μου βγήκε η κούραση από τη δουλειά αλλά αυτό είναι επόμενο και φυσικό όταν το πρωί δουλεύεις πωλητής σ' εμπορικό το βράδυ υποκρίνεσαι τον Αρθούρο Ρεμπώ και είσαι απ' την προηγούμενη Τρίτη...
Επιστολή σε έναν άγνωστο
Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...