Ένας μονόλογος για την ψυχή

Εύθραυστη  

Γυάλινη

Ψυχή

Ένας ολόκληρος κόσμος μέσα σου

Με τα θεμέλια από το παρελθόν σου

Χτισμένος από το παρόν σου

Η ψυχή  

Κουβαλώντας στην πλάτη της ίχνη από το μέλλον της  

Ίχνη του μέλλοντος

Στα χρώματα της βαριάς αλυσίδας του παρελθόντος

Με πόση ακρίβεια παγιδευμένη  

Στον χρόνο

Παγιδευμένη  

Στους αιώνες και τα δευτερόλεπτα των γεγονότων  

Που τη σημάδεψαν

Σαν υπνωτισμένη

Ρίχνει την ευθύνη στις Μοίρες  

Πως όσα τις συμβαίνουν στη ζωή είναι ένα σχέδιο  

Που έγνεθε νυχθημερόν η Κλωθώ,

Με την πορεία που της όρισε η πολυμήχανη Λάχεσις

Και το τέλος της σκοτεινό, αυτό που θέλησε η Άτροπος.

Μα όσα της έλαχαν δεν ήτανε γραμμένα  

Ούτε από την ειμαρμένη,

Ούτε από τη θεά Ανάγκη.

Αλλά ήταν τα σημάδια που κουβαλούσε πάνω της  

Αυτά που την καθόρισαν

Η ψυχή  

Κρατά το πινέλο και ανακατεύει τα χρώματα

Φτιάχνει τις δικές της αποχρώσεις

Μοναδικές και ανεπανάληπτες

Ατομικές

Μοναδικές όσο η ίδια η μοναδική σου ψυχή

Μόνη της αποτελεί έναν κόσμο  

Η καθεμιά ξεχωριστό  

Οι κόσμοι είναι τόσοι όσες είναι και οι ψυχές

Καθρέπτες ενός απέραντου σύμπαντος

Γεμάτο ερωτηματικά

Ίσως ο χρόνος να μην τέλειωσε ποτέ για αυτές  

Ακολουθούν ένα μεγάλο ταξίδι από σώμα σε σώμα

Αναζητώντας την αρχέγονη πηγή τους

Τη μήτρα που τις έπλασε

Με τα συστατικά του σύμπαντος  

Κάπου ανάμεσα στα αστέρια  

Πορεύονται με τα κομμάτια μιας ηλικίας αλλιώτικης

Από το χθες και από το σήμερα

Μιλούν τη γλώσσα που έμαθαν από παιδιά

Στις αποχρώσεις των συναισθημάτων τους

Χρώματα της χαράς και χρώματα της θλίψης

Και η ψυχή κάπου ανάμεσα

Πότε από τη μια και πότε από την άλλη

Αναζητά απαντήσεις στα ερωτήματά της

Πώς να σωθεί από τον πόνο;

Πώς να ιαθεί από τα τραύματά της;

Πώς να αγκαλιάσει τις πληγές της;

Μα η απάντηση είναι μια

Η αγάπη είναι αυτή που θα ρίξει το φως στα σκοτάδια σου

Ψυχή  

Η αγάπη είναι αυτή που θα σε αγκαλιάσει  

Και θα σου δώσει τη δύναμη να συνεχίσεις

Να νικήσεις τους φόβους και τις ανασφάλειές σου

Να συγχωρέσεις και να προχωρήσεις.

Είναι καιρός, ψυχή μου, να αγαπηθείς

Και να αγαπήσεις

Ελεύθερη

Από τα δεσμά σου.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 6

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.

Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Ζάχαρη ή μέλι;

Ζάχαρη ή μέλι;

"Κάποιες φορές είμαι η τελευταία κουταλιά της ζάχαρης στο βαζάκι. Που θα κάνει τον καφέ σου πιο γλυκό. Κι εσένα πιο χαρούμενο. Ή το τελευταίο snooze από το ξυπνητήρι σου. Που θα σου χαρίσει εκείνα τα επιπλέον λεπτά ονειροπόλησης. Μακριά από εφιάλτες και κακά τέρατα....

Διαβάστε Περισσότερα
Βαρύ το χώμα

Βαρύ το χώμα

Βαρύ το χώμα   Ο ασ(φυκ)τικός ρεαλισμός που δημιουργεί τη (φαντ)αστική παρακμή έχει ως αποτέλεσμα την ψυχοκοινωνική α(χα)ριστεία.   Πρελούδιο Το Ελληνικό Όνειρο Νεκρόπολη Αφυδατωμένοι Οι πενιές της Αλεξάνδρας Αγχόνη Μαλχόλαντ 7 Τεχνολογία: Ωδή στην τραγωδία...

Διαβάστε Περισσότερα
Φοβικά

Φοβικά

Με έμαθαν από παιδί να αντιμάχομαι τον φόβο. Σε μία ανδρεία με δηλητήριο. Μια γενναιότητα επίπλαστη. -μα αν τα μάτια σου δεν βλέπουν το Θεριό, θα σου επιτεθεί. Και τότε τι θα κάνεις; Θα λες πως δεν πληγιάστηκες; Κι αφού πολύ το σκέφτηκα κατέληξα στο εξής (και να μου...

Διαβάστε Περισσότερα
Ζάχαρη ή μέλι;

Ζάχαρη ή μέλι;

"Κάποιες φορές είμαι η τελευταία κουταλιά της ζάχαρης στο βαζάκι. Που θα κάνει τον καφέ σου πιο γλυκό. Κι εσένα πιο χαρούμενο. Ή το τελευταίο snooze από το ξυπνητήρι σου. Που θα σου χαρίσει εκείνα τα επιπλέον λεπτά ονειροπόλησης. Μακριά από εφιάλτες και κακά τέρατα....

Διαβάστε Περισσότερα
Βαρύ το χώμα

Βαρύ το χώμα

Βαρύ το χώμα   Ο ασ(φυκ)τικός ρεαλισμός που δημιουργεί τη (φαντ)αστική παρακμή έχει ως αποτέλεσμα την ψυχοκοινωνική α(χα)ριστεία.   Πρελούδιο Το Ελληνικό Όνειρο Νεκρόπολη Αφυδατωμένοι Οι πενιές της Αλεξάνδρας Αγχόνη Μαλχόλαντ 7 Τεχνολογία: Ωδή στην τραγωδία...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This