Σταχυολογώντας τις όμορφες στιγμές ανεμελιάς και χαράς, και συγκρίνοντάς ‘τες με αυτές τις -περισσότερο- αδιάφορες, κατέληξα χωρίς δεύτερη σκέψη στο ότι τα ετερώνυμα δεν έλκονται, αντιθέτως απωθούνται. Στην περίπτωση που έλκονταν, οι δρόμοι τους θα έτρεχαν χιαστοί και με μαθηματική ακρίβεια σας εξακριβώνω πως κάποια στιγμή θα δημιουργούταν ένα σημείο τομής και αναπόφευκτα θα καταλήγαμε σε μία επαφή των δύο. Όλο αυτό ακριβώς επειδή αν δεν είχαμε κοινή ψυχοσύνθεση με τα άτομα που συγχρωτιζόμαστε, δεν θα ταυτιζόμασταν και δεν θα αισθανόμασταν τη σιγουριά ότι διανύουμε το σωστό δρόμο. Γιατί τι αξία θα είχε να περνάμε χρόνο χωρίς να λύνουμε, έστω και στο ελάχιστο, ένα πρόβλημά μας, να αποδεχόμαστε μία αδυναμία μας, να διαπιστώνουμε την ανωτερότητα ή την κατωτερότητά μας σε διάφορες θέσεις. Μήπως η ψυχοσύνθεσή μας είναι κοινή; Μήπως στο πρόσωπο του άλλου βλέπουμε μία όψη του δικού μας εαυτού; Ή μήπως θέλουμε να δούμε στον άλλον μία καλύτερη εκδοχή του «εγώ» μας, που ούτε εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι ψάχνουμε και που θα καταλήξουμε;
Σε αντιδιαστολή με την παρέα, δεν είναι λίγες οι φορές που επιλέγουμε τη μοναξιά, ενώ μπορεί την προηγούμενη ημέρα κιόλας να ψάχναμε ένα φιλαράκι μας. Άλλο η μοναξιά κι άλλο η παρέα, αμέσως θα συμφωνούσαν αρκετοί. Ακούγονται τόσο μακρινά, μα άλλο τόσο κοντινά αν σκεφτεί κανείς πως στη μοναξιά βρίσκεις τον καλύτερο φίλο του εαυτού σου• ταυτόχρονα ωριμάζεις. Διότι και η ωριμότητα κατ´ εξοχήν συνδέεται με τα βιώματα κι όχι με την ηλικία. Μοναξιά κι όχι μοναχικότητα, αξίζει να τονίσω.
Συνεπώς, οι νέοι στην εποχή αυτή, των πολλών μέσων και των συγκεχυμένων σκοπών, πρέπει να γίνουν οι ίδιοι οι σεναριογράφοι της ζωής τους και να καταφέρουν μέσα από ό,τι διαδραματίζεται γύρω τους και οτιδήποτε έχουν κατά νου, να κυνηγήσουν την αυριανή ημέρα που ξημερώνει, να αδράξουν τη στιγμή και να φτάσουν εκεί όπου χάσκει το μέλλον. Αυτό το «οτιδήποτε» μπορεί να ονομάζεται είτε παρέα, είτε μοναξιά, είτε μοναχικότητα, είτε απελπισία, είτε χαρά, είτε τύχη• είναι σημαντικό για το αποκαλούμενο <<επόμενο βήμα>>. Ακόμα κι αν σκοντάψεις. Γιατί στο σημείο που θα σκοντάψεις μπορεί να έχεις πέσει πάνω στο κλειδί που θα το βαπτίσεις εσύ ο ίδιος «επιτυχία» ή ίσως και «μαγεία». Αυτή η «μαγεία» διαρκεί μόνο όσο παραμένει η επιθυμία σου.
Ως φοιτήτρια Φιλολογίας και φυσικά ως ενεργός πολίτης του κοινωνικού γίγνεσθαι, μου αρέσει να εξωτερικεύω τις σκέψεις μου - από τα δρώμενα κι όχι μόνο - με την δική μου πένα. Δηλωθείσα ως λάτρης των ταξιδιών,του αθλητισμού και του θεάτρου, αναζητώ νέες, υφάνταστες δραστηριότητες. Αγαπώ την καλή παρέα και πιστεύω πως πράγματι «ο χρόνος είναι χρήμα».
0 Σχόλια