Πολύ εύκολα μπορείς να γυρίσεις σελίδα. Μα θέλεις;
Μπορείς να αφήσεις πίσω κάθε ανάμνηση, κάθε στιγμή που σε έκανε να νιώσεις ότι είσαι μοναδική. Και μπορείς να προχωρήσεις μπροστά σαν να μην έγινε τίποτα.
Σε κοιτούν και λένε, πως είσαι σαν άγγελος εξ ουρανού. Αλλά εσύ νιώθεις όλο και μεγαλύτερο πόνο. Σαν να σε έχει τυλίξει ένα γιγάντιο νέφος, το οποίο όλο και σε περικυκλώνει, έτοιμο να σε καταπιεί.
Και σε κοιτούν και λένε, το κορίτσι αυτό έχει στόχους. Αλλά πως να γυρίσεις και να τους πεις ότι, αυτό που πιστεύεις για τον εαυτό σου, το χρωστάς σε ένα από τα λίγα άτομα, που πίστεψαν σε εσένα. Και πως να το παραδεχτείς στον εαυτό σου; Πως να τολμήσεις να πεις σε ευχαριστώ, όταν πλέον η εικόνα αυτή είναι μια ανάμνηση μακρινή.
Και το νέφος έρχεται ξανά. Παίρνεις άραγε χαρά από όλα αυτά που συμβαίνουν; Ή άραγε όλα καταλήγουν σε αδιέξοδο;
Σε κοιτούν και σε θαυμάζουν. Μα εσύ σε εσένα βλέπεις μονάχα ένα σκοτάδι. Κάθε μέρα ξυπνάς το πρωί και όλα ξεκινάν από την αρχή. Σήκω από το κρεβάτι, πλύσου, ντύσου διάβασε. Και φοράς ξανά τη στολή εκείνη που σου ταιριάζει. Καλοσυνάτη, ευγενική, χαρούμενη. Μα ποιος να ήξερε τι αισθανόσουν βαθιά μέσα σου.
Και όσο περνούν οι μέρες σε πιάνει μια αγωνιά. Θα τα καταφέρεις; Και αν τα καταφέρεις, τι; Θα νιώσεις υπερηφάνεια; Ναι, μα πόσο θα διαρκέσει αυτή; Σίγουρα όχι πολύ. Γιατί πάντα θες κάτι παραπάνω.
Ο κύκλος αυτός ξεκίνησε διαφορετικά. Και εσύ μένεις στις αναμνήσεις. Ελπίζεις σε ένα μπράβο. Και αυτό το μπράβο μπορεί να μην έρθει ποτέ. Και θα κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, και θα πεις ξανά το ψέμα, για εμένα το κάνω, γιατί μπορώ να τα καταφέρω.
Και εύχεσαι να ήταν κάποια πράγματα αλλιώς.
Μα το κύριο ερώτημα είναι: Θα ήσουν η ίδια;
Καθημερινά παλεύεις να ανταπεξέλθεις στην τοξική καθημερινότητα. Να κρατάς γερά, να συνεχίζεις ακράδαντα.
Αλλά έρχονται και αυτές οι μέρες που φτάνεις στα όρια σου, που δεν αντέχεις πλέον να κρύβεσαι. Κοιτάζεσαι τον καθρέφτη και αφού βεβαιωθείς πως δεν σε ακούει κανείς ξεσπάς, γιατί όλο αυτό το νέφος θέλει να γίνει καθαρός ουρανός.
Και η μέρα τελειώνει, και η νύχτα έρχεται. Και εσύ πέφτεις στο κρεβάτι…
Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα.
Τελειόφοιτη του τμήματος κοινωνικής πολιτικής, δραστήρια, κοινωνική με μεγάλη αγάπη για τη ζωή. Ζωντανεύω μέσα από την έκφραση των συναισθημάτων μου και των προβληματισμών μου. Λατρεύω τα βιβλία, τα ζώα και τις βόλτες με τους αγαπημένους μου. Αδυναμία μου οι εξορμήσεις σε μέρη, τα οποία κρύβουν τη δική τους ιστορία. Έτσι και εγώ, λοιπόν, βρίσκομαι εδώ για να πω τη δική μου ιστορία. Enjoy.
0 Σχόλια