Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την τάση να μην αναγνωρίζουν τα λάθη τους ή, ακόμη και στην περίπτωση που τα συνειδητοποιούν, είναι πολύ υπερήφανοι προκειμένου να τα παραδεχθούν. Οι τελευταίοι, μάλιστα, επειδή ακριβώς κατανοούν το λάθος που έχουν διαπράξει, προσπαθούν να αποδιώξουν το βάρος των τύψεων από πάνω τους, σκαρφίζοντας ένα αφήγημα που τους εξυπηρετεί και, κάτω από μια ιδιαίτερη οπτική, δικαιολογεί τη στάση τους. Έτσι, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι συνηθίζουν κάθε βράδυ προτού κοιμηθούν, μαζί με την προσευχή τους, να επαναλαμβάνουν μέσα τους το ίδιο αυτό αφήγημα, παραμυθιάζοντας τον εαυτό τους και εξασφαλίζοντάς του μια ζωή ξέγνοιαστη. Κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει και με τον νυν πρόεδρο της FIFA, Τζιάνι Ινφαντίνο, ο οποίος για άλλη μια φορά υπεραμύνθηκε της επιλογής της ομοσπονδίας να δώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ, ενώ μεταξύ άλλων δήλωσε αναρμόδιος ως προς τους 6.500 νεκρούς εργάτες στα εργοτάξια των υπερσύγχρονων καταριανών γηπέδων.
Είναι κατανοητό πως δεν είναι καθόλου εύκολο να σηκώσει κανείς στις πλάτες του την ευθύνη για τόσες πολλές ανθρώπινες απώλειες, ούτε φυσικά και είναι πρόθεσή μας κάτι τέτοιο. Οφείλουμε, όμως, να σταθούμε στον κυνισμό των παραπάνω δηλώσεων, καθώς είναι προφανές πως η άποψη ότι «6.000 θα μπορούσαν να είχαν πεθάνει και σε άλλες δουλειές» είναι τουλάχιστον προσβλητική. Ακόμα και αν αποδεχθούμε για την οικονομία της συζήτησης την παραπάνω συλλογιστική, θα ήταν απαράδεκτο να μην καταδείξει κανείς έστω την ευθύνη εκείνη που αναμφίβολα έχουν οι Ομοσπονδίες για τον βιασμό του ίδιου του αθλήματος, μέσω της παραχώρησης γης και ύδατος σε πετρελαιούχους και σεΐχηδες από τη Μέση Ανατολή, με την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του ποδοσφαίρου να είναι φυσικό επακόλουθο. Ομάδες – κολοσσοί αποτελούν πλέον ιδιοκτησία ολόκληρων κρατών της αραβικής χερσονήσου, καταπατούν κάθε κανόνα ανταγωνισμού και προσπαθούν με τα πετροδόλαρα να ανέβουν στο πάνθεον των ευρωπαϊκών διασυλλογικών οργανώσεων. Σε αυτές τις ομάδες, UEFA και FIFA έχουν αποδειχθεί ανίκανες να επιβάλλουν την τάξη, κάνοντας, μάλιστα, δωράκια στους ιδιοκτήτες τους μια θέση στα ανώτατα συμβούλιά τους ή τη φιλοξενία διοργανώσεων όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Το Μουντιάλ του Κατάρ δεν είναι η πρώτη περίπτωση κατά την οποία η FIFA συμπεριφέρθηκε ανεύθυνα, παραδίδοντας την πιο ιστορική και την πιο κερδοφόρα διοργάνωσή της σε μια χώρα που είναι τουλάχιστον αμφίβολο ότι προτίθεται να μεριμνήσει για τα δικαιώματα των εργατών της. Προ τετραετίας, άλλωστε, είχε δώσει με την ίδια ευκολία τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2018 στη Ρωσία, σε μια χώρα με καθεστώς στην καλύτερη ήπια απολυταρχικό, από την οποία εκτοξεύονταν απειλές τότε προς τους ομοφυλόφιλους που θα έκαναν το λάθος να επισκεφθούν τη χώρα, και η οποία φυσικά τέσσερα χρόνια μετά εισέβαλε με τανκς, βομβαρδιστικά και κάθε λογής στρατιωτικό προσωπικό στην Ουκρανία, απειλώντας πέρα από την ίδια αυτή χώρα με εξαφάνιση και τον κόσμο ολόκληρο με έναν ακόμη εφιάλτη…
Η FIFA είναι υπεύθυνη για όλα αυτά. Είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι πρέπει να διαχειριστεί με σοβαρότητα τις τύχες του πιο λαοφιλούς αθλήματος στον κόσμο. Και αν όντως δεν μπορεί να γίνει αστυνομία και να επιβλέπει η ίδια τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτελούνται τα έργα για τις εγκαταστάσεις, αν δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι σε μια χώρα άνδρες και γυναίκες θα έχουν τα ίδια δικαιώματα (και) ως προς την παρακολούθηση των αγώνων, ας δώσει τη διοργάνωση κάπου αλλού. Γιατί άμεσα υπεύθυνη για 6.000 νεκρούς μπορεί να μην είναι, το ότι όμως έχει βρεθεί ήδη η αφορμή για να γράφονται τέτοια κείμενα, μαρτυρά από μόνο του την άνευ όρων παράδοσή της σε ηλιοκαμένους δισεκατομμυριούχους που δεν ξέρουν τι να κάνουν τα μαρουλόφυλλά τους.
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια