Συνολική θεώρηση και κρίση του τι συνέβη στις 25 Ιουνίου δεν θα επιδιώξω να κάνω. Θέλω απλώς να παραθέσω κάποιες σκέψεις. Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για την έλλειψη συνοχής, αλλά είναι το τελευταίο που απασχολεί εμένα και, θεωρώ, και εσάς. Αρχικά, θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά άρθρα για κάθε κόμμα ξεχωριστά, με ποικίλους τίτλους (γι’ αυτό δεν θα μιλήσω για καθένα ξεχωριστά, μας είναι και κάπως αδιάφορο σε αυτό το σημείο)∙ «Πάμε γι’ άλλα τόσα;» για τη Νέα Δημοκρατία∙ «Η φούσκα που έσκασε» για τον Σύριζα∙ «Τρεις κι ο… ΚΚές» ή «Εδώ ο κόσμος καίγεται…» για το ΚΚΕ∙ «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» για τους Σπαρτιάτες∙ «Σπίτι χωρίς Γιάνη…» για το ΜέΡΑ25.
Πονέσαμε∙ γελάσαμε πικρά με κάποια memes∙ λέγαμε πως δεν μπορεί να πάει χειρότερα από την 21η του Μάη∙ κι όμως, πήγε! Όσοι λένε, τώρα, κατόπιν εορτής, «μα καλά, δεν τον βλέπατε τον εκφασισμό της χώρας;» γιατί δεν μας προϊδέασαν γι’ αυτό; Αν εκείνοι τον είχαν ανιχνεύσει νωρίτερα γιατί οι υπόλοιποι το μάθαμε στις κάλπες; Αυταπάτες δεν τρέφει κανείς μας. Δεν αφανίζεται ο φασισμός∙ μα κρύβεται. Και πρέπει να βάλουμε στόχο να τον επαναφέρουμε στην κρυψώνα του. Ο άνθρωπος, όταν του κλέβουν τα όνειρα, κρύβεται σε καβούκια σκληρά κι απάνθρωπα. Ο φασισμός είναι το καβούκι της απόγνωσης, της ανθρώπινης κατάντιας, που σπάει με αγώνες και συνθλίβεται με την παιδεία (ποτέ με την εκπαίδευση). Σκληρές οι μέρες που έρχονται, όχι όμως πρωτόγνωρες. Στον δρόμο, για να μην θρηνήσουμε άλλους Σαχζάτ και Παύλους.
Νικητής; Τα ΜΜΕ∙ κανένας άλλος. Αν κάποιος πανηγυρίζει πίσω από τις κάμερες, είναι τα ΜΜΕ. Οι εκλογές ήταν γι’ αυτά η απόδειξη της δύναμής τους, η εξαργύρωση της προσφοράς τους στη διαιώνιση των προβλημάτων μας. Όποιον ήθελαν στη Βουλή, τον έβαλαν με την υπέρμετρη προώθησή του.
Κατακλείδα; Η Ιστορία γράφεται στους δρόμους, κι εκεί λαμβάνει χώρα κάθε αντίσταση. Ό,τι κι αν ακούγεται στη Βουλή, η φωνή μας το σκεπάζει∙ με πανό, συνθήματα, πορείες χέρι-χέρι με τα ταίρια μας.
Ραντεβού στους δρόμους!
Υ.Γ.: αντί να βάλουμε τη Ρεβενιώτη στη Βουλή, βάλαμε τη “γραμμή καταδικασμένου”.
Γεννηθείς 25 μέρες μετά την είσοδο του 21ου αιώνα, μετανάστης τόσο από άλλη χώρα όσο και εσωτερικός, μεγαλωμένος στη Λαμία, είμαι από το 2018 φοιτητής της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Λάτρης του αθλητισμού, με μεγάλη συμπάθεια στο ποδόσφαιρο και ερωτευμένος με την κλασική λογοτεχνία (ειδικώς με τους Ρώσους Ντοστογιέφσκι και Τολστόι). Κάτοικος πλέον του δήμου Ζωγράφου απολαμβάνω τη φοιτητική μου ζωή ανακαλύπτοντας νέα μέρη (κυρίως εντός Αττικής) και ψάχνοντας νέες ασχολίες και δραστηριότητες.
0 Σχόλια