Μία είναι η υπόθεση που έχει συγκλονίσει την κοινωνία μας τις τελευταίες ημέρες. Η γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά και, δη, η εξέλιξή της, με τον σύζυγο του θύματος να αποδεικνύεται ο πραγματικός θύτης –και όχι κάποιος μετανάστης, όπως ο ίδιος ο δολοφόνος και ακολούθως ολόκληρο το μιντιακό σύστημα υποστήριζε μέχρι την αποκάλυψη της αλήθειας- είναι βέβαιο πως αποτέλεσε γροθιά στο στομάχι όλων μας. Μια ακόμη γυναίκα έχασε τη ζωή της από έναν ακόμη άνδρα. Ένα κοινωνικό φαινόμενο που δεν παύει να υφίσταται, συνεχίζει να επαναλαμβάνεται, με το αληθινό του μέγεθος να είναι δυσθεώρητο. Κι όμως, αντί το όλο σύστημα και οι φορείς του να επικεντρώνονται στο πραγματικό ζήτημα που έγκειται εδώ, στο κοινωνικό πρόβλημα, δηλαδή, που ακούει στο όνομα «γυναικοκτονία», τα προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης αναλαμβάνουν έναν ρόλο αηδιαστικό, εκμεταλλευόμενα την ίδια φρικτή υπόθεση. Αφού, καταρχάς, έβγαλαν όλο το ρατσιστικό και ξενοφοβικό τους μένος που έκρυβαν καλά μέσα τους, αφού ακούστηκαν τα αμίμητα και ανεπανάληπτα «προσπάθησε να την επαναφέρει», «δεν είναι για αίματα», «θα γίνετε και εσείς followers» (σ.σ του δολοφόνου), ο βόρβορος των μέσων αποβλάκωσης συνεχίζεται, όπως ακριβώς και το αιμοδιψές τους παραλήρημα. Μεταχειρίζονται τη σοκαριστική αυτή ιστορία με έναν τρόπο κουτσομπολίστικο, μιλώντας συνεχώς για «αποκαλύψεις», ωσάν ένα παρασιτικό μεσημεριανό πρόγραμμα που σέβεται τον εαυτό του, απομακρύνοντας για τα καλά την κοινή γνώμη από την κοινωνική διάσταση του ζητήματος που υποτίθεται πως εξετάζουν. Αντίθετα, μάλιστα, στον βωμό της τηλεθέασης και του διαγωνισμού σκληρότητας στον οποίον όλα τα μέσα επιδίδονται, βγάζουν τον χειρότερό τους εαυτό, εκθέτουν τα λάθη του δράστη με ύφος «για να μαθαίνουν οι επόμενοι», ανοίγουν τόσο χυδαία και βγάζουν χονδροειδέστατα στη φόρα τα προσωπικά δεδομένα της κοπέλας, του θύματος, της γυναίκας που δολοφονήθηκε, χρησιμοποιώντας την με τόση ασέβεια και βαναυσότητα. Επειδή, όμως, είμαστε απολύτως σίγουροι πως το ίδιο μισανθρωπικό τροπάριο θα συνεχιστεί από τα μέσα της γνωστής και μη εξαιρετέας λίστας, ας συνεχίσουμε και εμείς απτόητοι καταθέτοντας την ίδια ερώτηση:
«Καλά, δεν ντρέπεστε;»
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια