Και είναι φορές που επιστρέφω, και η μοναξιά μου είναι τόσο μεγάλη που σχεδόν με κάνει να ασφυκτιώ
Αλλά αυτό είναι το αίσθημα που ερωτεύτηκα και συνεχώς αναζητώ
Ας μην χαραμίσω άλλη μια μοναξιά για να ξεχαστώ
Ας μην αντισταθώ και στην αγκαλιά της να χωθώ
Αφού αυτή ήταν πάντα εκεί να με τραβήξει εύκολα από του άγχους τον βυθό
Μέσα στον κόσμο τον βουβό, που μου φέρνει πανικό
Ήξερα πως το χέρι της ήταν πάντα εκεί για να πιαστώ
Σε εκείνη δεν χρειάστηκε ποτέ μου να κρυφτώ
Γι’αυτό και την ακολουθώ, να με κοιτά να την κοιτώ
Και ας είναι μια μέρα να χαθώ, την δύναμη της ψυχής μου σε μια σιωπηλή ερωμένη την χρωστώ
– – –
Το ποίημα δημοσιεύτηκε πρώτα στον Φοιτητικό Κόσμο στις 14-1-2023
Γεννημένος στην αυγή αυτού του αιώνα και γαλουχημένος μέσα από τα καλούδια του προηγούμενου. Μεγαλωμένος σε ένα μικρό νησί στην καρδιά του Αιγαίου, απόφοιτος της Ακαδημίας εμπορικού Ναυτικού και άρρηκτα συνδεδεμένος με την θάλασσα, την μουσική και την λογοτεχνία.
0 Σχόλια