Με την ανακοίνωση των βάσεων στο τέλος κάθε καλοκαιριού το ενδιαφέρον εστιαζόταν κυρίως στην πορεία των σχολών του μεγαλύτερου ενδιαφέροντος, στο πόσο αυτές ανέβηκαν ή κατέβηκαν σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, εκτυλισσόταν γενικότερα μια κονονικότατη ανακύκλωση των συζητήσεων στις οποίες αναλωνόμασταν κάθε χρόνο γύρω από το θέμα των βάσεων. Φέτος, η διαδικασία πήρε διαφορετική τροπή, μιας και ήταν η πρώτη χρονιά εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, η οποία άλλαξε πλήρως το σκηνικό, αιφνιδιάζοντας μάλιστα με την κυνικότητα του ανόητου σχεδιασμού της άριστους υποψηφίους που βρέθηκαν εκτός των σχολών προτίμησής τους πριν καλά καλά την καθιερωμένη ανακοίνωση των βάσεων τέλη του Αυγούστου. Παρόλα αυτά, το ζήτημα που θα θιγεί στο κείμενο που ακολουθεί δεν έχει να κάνει τόσο με αυτήν ακριβώς την αδικία που συνετελέσθη, μα περισσότερο με τη λογική που κρύβεται πίσω από τέτοιες πρωτοβουλίες, η οποία συνοψίζεται στην αρχή του ότι «δεν μπορούν και δεν πρέπει όλοι να σπουδάσουν». Αλήθεια;
Επομένως, στο μυαλό εκείνων που ασπάζονται τέτοιου είδους αντιλήψεις η παιδεία δεν αποτελεί υπέρτατο αγαθό, το οποίο, όπως άλλωστε αναφέρει και το Σύνταγμα, πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε κάθε πολίτη ξεχωριστά. Όλα αυτά φαίνεται πως αποτελούν ψιλά γράμματα, καθώς για εκείνους η παιδεία ανήκει σε μια μικρή μόνον ελίτ και δεν πρέπει να προσφέρεται σε ανθρώπους με ασθενέστερες οικονομικές ή και κοινωνικές περγαμηνές. Η παιδεία οφείλει να αποτελεί ένα ακριβό προνόμιο της άρχουσας τάξης, το οποίο δύσκολα μπορεί να προσεγγιστεί από ανθρώπους που δεν ανήκουν στην ίδια κάστα. Είναι με λίγα λόγια ταξική, γιατί προφανώς και η κοινωνική κινητικότητα συνιστά έναν εφιάλτη για την μπουρζουαζία που μέσω μιας καθολικά παρεχόμενης εκπαίδευσης θα έβλεπε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια της. Στο μυαλό τους το Περιστέρι θα βγάζει πάντα ψυκτικούς, και μάλιστα με εμφανή την καταφρόνια στο πρόσωπό τους για τέτοιου είδους δεύτερης κατηγορίας χειρωνακτικά επαγγέλματα, δεν είναι δυνατό, λοιπόν, με το σκεπτικό τους οι μελλοντικοί ψυκτικοί του Περιστερίου να έχουν και απαιτήσεις όσον αφορά στην εκπαιδευτική τους σταδιοδρομία, το Πανεπιστήμιο είναι μια πολυτέλεια γι’ αυτούς. Γιατί, βλέπετε, δεν μπορούν και δεν πρέπει όλοι να σπουδάσουν. Αλήθεια;
Τι θα λέγατε για μια στιγμή μονάχα να αλλάζατε τρόπο σκέψης και να συνειδητοποιούσατε πως έχουν γίνει αμέτρητοι αγώνες προκειμένου η παιδεία να μην αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ισχυρών, αλλά να διανέμεται και να παρέχεται επί ίσοις όροις και στους υπόλοιπους. Το να σπουδάζουν όλοι όσοι το επιθυμούν αποτελεί μια κατάκτηση πανανθρώπινη, για την οποία έχει χυθεί πολύ αίμα, και για τον ακριβώς ίδιο λόγο είναι τουλάχιστον προσβολή να ισχυρίζεστε πως δεν πρέπει όλοι να σπουδάσουν. Όχι, κυρίες και κύριοι. Όποιος θέλει να σπουδάσει, όποιος θέλει να έχει πρόσβαση στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα θα πρέπει να την έχει, διότι, εκτός όλων των άλλων, η Παιδεία δεν αποτελεί μέσο ομαλής απορρόφησης από την αγορά εργασίας. Δεν σπουδάζουμε για να δουλέψουμε. Εάν πιστεύετε κάτι τέτοιο είστε οικτρά γελασμένοι. Σπουδάζουμε για κάτι πολύ ανώτερο: σπουδάζουμε για να μορφωθούμε, για να διαμορφώσουμε κριτική και αναλυτική σκέψη, για να μην είμαστε υποχείρια ενός ολόκληρου συστήματος που θέλει να μας κατασπαράξει. Για να ευφρανθούμε από τη γνώση την οποία λαμβάνουμε και τη γνώση που δε θα λάβουμε ποτέ, για να συνδράμουμε μέσω των ακόμα και σπουδάζοντας ελάχιστων γνώσεών μας ώστε να μεταμορφώσουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Τασσόμαστε αναφανδόν υπέρ μιας παιδείας που οφείλει να προσφέρεται με ίσες ευκαιρίες σε όλους. Στην τελική, και μπορούν και πρέπει όλοι όσοι θέλουν να σπουδάσουν.
Με την υπονόμευση της ίδιας της Παιδείας, με την αντιμετώπισή της ως εργαλείου εδραίωσης της πρωτοκαθεδρίας των ήδη ισχυρών, με την ταυτόχρονη εκτόπιση όλων εκείνων που δεν θεωρούνται γαλαζοαίματοι, συντελείται ένα έγκλημα κατά της ίδιας της Δημοκρατίας, κατά της ισότητας, μια προσπάθεια διαγραφής των όσων ήδη έχουμε πετύχει ως ανθρώπινο γένος. Τι καλύτερο για αυτήν ακριβώς την υπονόμευση από τον αποκλεισμό των παιδιών από τα πανεπιστημιακά έδρανα, από το κλείσιμο των σχολών που θα μείνουν χωρίς φοιτητές και από την αντικατάστασή τους από τα ιδιωτικά κολλέγια της κακιάς ώρας;
Ας επαγρυπνούμε γιατί έπεται και συνέχεια.
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια