Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφεται το σημερινό κείμενο είναι εξαιρετικά ιδιάζουσες. Συνθήκες που, για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα φανταστεί πως θα ζούσα. Όχι φυσικά ότι ο κίνδυνος της νόσησης από τον COVID δεν έμοιαζε υπαρκτός, αλλά έχω την αίσθηση πως ποτέ κανείς δεν είναι σε θέση να προετοιμαστεί καταλλήλως για το πώς ακριβώς θα είναι η καθημερινότητά του μετά από μια θετική διάγνωση σε τεστ ανίχνευσης του κορονοϊού. Το παρόν σύντομο -ελπίζω- κείμενο είναι αφιερωμένο στους υπόλοιπους 40.459 που έμαθαν σήμερα πως θα κάνουν πρωτοχρονιά απομονωμένοι στα δωμάτιά τους.
Το περσινό κείμενο με το οποίο καλωσορίζαμε το 2021 υπό τον τίτλο «Μετράμε Αντίστροφα» θα έλεγε κανείς πως ήταν αρκετά αισιόδοξο, ίσως παραπάνω από όσο αποδείχθηκε στη συνέχεια. Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα δε θεωρώ πως μας διέψευσε. Όντως, η πανδημία παρέμεινε ο μοχλός που κινεί και ορίζει τα πάντα στη ζωή μας χωρίς να κάνει σε καμία περίπτωση λιγότερη αισθητή την παρουσία της. Ήταν όμως και η πρώτη χρονιά, κατά την οποία και λόγω του εμβολίου και λόγω της τριβής μας με τον ιό μάθαμε να ζούμε με αυτόν, επιστρέφοντας σε ένα μεγάλο ποσοστό στις ζωές που συνηθίζαμε να κάνουμε πριν από δυο χρόνια. Ήταν η χρονιά που αρκετοί μάθαμε πως όσο κλισέ και αν ακούγεται σαν φράση, τίποτε στη ζωή μας δεν είναι σίγουρο πως θα παραμείνει ίδιο εσαεί, μάθαμε να εκτιμούμε αξίες και καταστάσεις, των οποίων τη σημασία αδυνατούσαμε να αναγνωρίσουμε πριν καταλάβουμε πως ο ιός μπορεί να ανατρέψει τα πάντα στο κατεστημένο που είχαμε χτίσει στο κεφάλι μας. Και αυτό ως μάθημα δε θα έπρεπε να το θεωρήσουμε ανούσιο ή αμελητέο.
Μια τέτοια χρονιά, λοιπόν, βρίσκει εκατοντάδες χιλιάδες στο τέλος της κλειδαμπαρωμένους στις κάμαρες και τα δωμάτιά τους, γιατί το πεπρωμένο τούς ήθελε να προσβληθούν από τον ιό αυτές τις χρονιάρες μέρες. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι το καλύτερο μάθημα ή, πιο σωστά, το επιστέγασμα των όσων μάθαμε τον περασμένο χρόνο από τη συναναστροφή μας με τον πανδημικό ιό. Μα ακόμα και τώρα, σκεφτείτε όλοι εσείς που μας διαβάζετε μέσα στην καραντίνα σας πως θα είναι η πρώτη και ίσως η τελευταία φορά που περνάτε τόσο μοναχική πρωτοχρονιά για το υπόλοιπο της ζωής σας. Πως όλο αυτό θα αποτελέσει μια ανάμνηση που θα σκαλίζετε συνεχώς και θα θυμάστε μέχρι τα βαθιά γεράματά σας. Πως λόγω ακριβώς αυτής της υστεροφημίας, αυτή η εμπειρία θα είναι από τις πιο ιδιαίτερες που θα μπορούσατε να βιώσετε. Βρείτε τα με τον εαυτό σας, κάντε την ψυχή σας να γαληνέψει με συντροφιά εσάς τους ίδιους και προετοιμαστείτε ώστε να βγείτε από αυτήν τη δοκιμασία ως η καλύτερη εκδοχή σας.
Περαστικά σε όλους μας, το 2022 ας είναι η χρονιά στην οποία η χαρά δε θα λείψει λεπτό από την καρδιά μας. Καλή χρονιά!
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια