Στα 1911 στις φυλακές της Ρώμης βρισκόταν ένας άνδρας λόγω αντιπολεμικής δράσης. Ο άνδρας αυτός, ο Μπενίτο Μουσολίνι ξεκίνησε την πολιτική του πορεία στις αρχές του 20ου αιώνα ως σοσιαλιστής και βαθιά αντιμοναρχικός και αντιμιλιταριστής. Στα 1919 όμως θα κάνει στροφή 180 μοιρών ιδρύοντας το φασιστικό κόμμα της Ιταλίας, μια εθνικιστική παράταξη με στοιχεία ολοκληρωτισμού, ξεχνώντας κάθε αξία που πρέσβευε ως τότε. Η πορεία προς τη Ρώμη αφορά στο «πραξικόπημα» με το οποίο η προπαγάνδα του Μουσολίνι ήθελε να δείξει ότι ανέβηκε στην εξουσία. Ο Μουσολίνι ήταν ανέκαθεν πολύ θεατρικός και προτιμούσε τις μεγάλες ομιλίες και τις έντονες χειρονομίες. Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε κατάφερε να οργανώσει στους κόλπους του κόμματος του επιμέρους φασιστικές ομάδες.
Οι Φασίστες αύξαναν διαρκώς την επιρροή τους. Η πρώτη τους εμφάνιση ήταν όταν κατέστειλαν απεργία στο Μιλάνο που κατέληξε σε πυρπόληση της έδρας της σοσιαλιστικής εφημερίδας «Αβάντι». Έκαναν φανερή την ένσταση τους στην παραχώρηση της περιοχής του Φιούμε στη Γιουγκοσλαβία λαμβάνοντας μέρος στην εθνικιστική στάση του 1919 ενώ συμμετείχαν και στην καταστολή του απεργιακού κύματος του 1920 στον ιταλικό Βορρά. Ιδιαίτερα οι μεγαλοβιομήχανοι θεωρούσαν ότι οι φασίστες ήταν οι σύμμαχοι τους κατά της απειλής του σοσιαλισμού δίνοντάς τους το ελεύθερο να δράσουν στις επαρχίες της Μπολόνια και της Φεράρα. Αργότερα, η παραστρατιωτική ομάδα των Μελανοχιτώνων που έσπερνε τον τρόμο στην Ιταλία, εισέβαλε σε Ανκόνα, Λιβόρνο και Γένοβα εγκαθιδρύοντας φασιστικές διοικήσεις.
Μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιταλία βρισκόταν σε σύγχυση. Η μεσαία τάξη φοβόταν μια σοσιαλιστική επανάσταση που θα την κατάπινε ενώ ο λαός ήταν δυσαρεστημένος από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Πάνω σε αυτή τη δυσαρέσκεια πατούσε ο Μουσολίνι για να ανέβει σκαλί σκαλί την κλίμακα της εξουσίας. Άλλωστε, δρούσε υπό την ανοχή της αστικής τάξης, της δεξιάς και της Καθολικής Εκκλησίας οι οποίοι θεωρώντας ότι μπορούν να τον ελέγξουν, τον ήθελαν μέσα στα πολιτικά πράγματα. Έχοντας όλα αυτά ως δεδομένα, ο Μουσολίνι στις 24 Οκτωβρίου του 1922 έβγαλε λόγο στη Νάπολη όπου τόνισε την ανικανότητα της κυβέρνησης ενώπιον μεγάλου φασιστικού ακροατηρίου λέγοντας: «Θέλουμε να γίνουμε το κράτος!». Αμέσως, φασιστικές ομάδες συγκεντρώθηκαν γύρω από τη Ρώμη προκαλώντας την ανησυχία το πρωθυπουργού Λουίτζι Φάκτα, ο οποίος ναι μεν είχε υποβάλλει την παραίτηση του αλλά έσπευσε να κηρύξει την ιταλική πρωτεύουσα υπό πολιορκία.
Ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ’ δε συμμερίστηκε την ανησυχία του τέως πρωθυπουργού του. Αντιθέτως, δε δίστασε να ορκίσει πρωθυπουργό τον Μουσολίνι με τους Μελανοχίτωνες να βρίσκονται εκτός ελέγχου και να προελαύνουν στους δρόμους της Ρώμης. Αργότερα, η προπαγάνδα του Μουσολίνι θα πει ότι οι φασίστες πάλεψαν με τις δυνάμεις του κράτους για να καταλάβουν την εξουσία, αφού η τόσο αναίμακτη μετάβαση όπως όριζε το ιταλικό Σύνταγμα, δεν ταίριαζε στο θεατρικό προφίλ του Ντούτσε. Η εικόνα του έφιππου Μουσολίνι να ηγείται των πιστών του Μελανοχιτώνων φάνταζε ιδανική στον Ντούτσε σε αντίθεση με το συμβατικό ταξίδι με τρένο που στην πραγματικότητα έγινε. Στις εκλογές του 1924, ο Μουσολίνι κέρδισε την εκλογική αναμέτρηση με το θεαματικό ποσοστό του 64% και κυβέρνησε εν αρχή δημοκρατικά. Σταδιακά όμως, βλέποντας μια αντιπολίτευση σε σύγχυση και έναν βασιλιά που μπορούσε να χειριστεί, άρχισε να εφαρμόζει ολοκληρωτική πολιτική. Στα τέλη του Οκτώβρη του 1926, μετά από μια απόπειρα δολοφονίας σε βάρος του, κατήργησε κάθε ελευθερία και εφάρμοσε καθαρά φασιστικό καθεστώς που διήρκεσε ως τις 10 Ιουλίου του 1943 και την αποβίβαση των Συμμάχων στη Σικελία.
Πηγές εικόνων:
Φόντου: https://www.sansimera.gr/articles/329
- https://www.sansimera.gr/articles/329
- https://www.kar.org.gr/2012/10/27/%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7-%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B7/
- https://www.ethnos.gr/todayinhistory/article/179705/sanshmera27oktobrioyhporeiaprosthromhodhgeitonmoysolinisthnexoysia
Τριτοετής φοιτήτρια ιστορίας, ζω στον δικό μου κόσμο ενοχλώντας τους νεκρούς για να αποσπάσω τα μυστικά τους. Ανυπομονώ να ζήσω τη ζωή μου μέσα σε ένα μουσείο. Χρειάζομαι τη μουσική για να αναπνέω και το χορό για να προχωράω. Διδυμάκι με τα όλα μου, θέλω να είμαι περιτριγυρισμένη από κόσμο συνέχεια, να μοιράζομαι με τον κόσμο τις σκέψεις μου και να ακούω τις δικές του. Α! Φυσικά και θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο με ένα αυτοκίνητο εξερευνώντας κάθε σπιθαμή του. Εδώ θα βρείτε μερικές δικές μου σκέψεις. Ελπίζω να τις απολαύσετε!
0 Σχόλια