Βρισκόμαστε στα 1692, βυθισμένοι στον Μεσαίωνα, στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης. Οι κάτοικοι ήταν φοβισμένοι μετά από μια επιδημία ευλογιάς και θεωρούσαν ότι βρίσκονταν σε διαρκή μάχη με τον διάβολο. Σε αυτό το ταραγμένο περιβάλλον, ξαφνικά, η κόρη και η ανιψιά του αιδεσιμότατου Σάμιουελ Πάρις, Μπέτι και Άμπιγκέιλ, άρχισαν να σέρνονται στο πάτωμα, να τσιρίζουν και να παίρνουν περίεργες στάσεις σώματος. Πολλοί γιατροί εξέτασαν τα κορίτσια αλλά κανείς δεν μπορούσε να βρει τι τους συνέβη. Ώσπου ένας εξ αυτών απεφάνθη ότι ήταν δαιμονισμένες. Χωρίς να χάσει χρόνο ο αιδεσιμότατος καθώς και άλλα μέλη της ενορίας, μετά από εξαντλητικούς εξορκισμούς, άρχισαν να πιέζουν τα κορίτσια – και άλλα παιδιά που σταδιακά εμφάνισαν παρόμοια συμπτώματα – να τους πουν ποιος ήταν αυτός που τα οδήγησε στην αγκαλιά του σατανά.
Οι πρώτοι κατηγορούμενοι ήταν τρεις γυναίκες. Η πρώτη ήταν η επαίτισσα Σάρα Γκουντ της οποίας ο πατέρας είχε αυτοκτονήσει, η δεύτερη ήταν η Σάρα Όσμπορν που είχε κλέψει την περιουσία του πρώτου της συζύγου για να τη δώσει στον δεύτερο και συν τοις άλλοις είχε καιρό να εκκλησιαστεί και η τρίτη ήταν η Ινδιάνα σκλάβα του αιδεσιμότατου, Τιτούμπα. Το κατηγορητήριο περιελάμβανε ότι είχαν λάβει μέρος σε συνάξεις μαγισσών και ότι είχαν σεξουαλικές επαφές με τον διάβολο. Η κατηγορία της μαγείας έγινε η εύκολη λύση. Οποιοσδήποτε είχε το οποιοδήποτε πρόβλημα με την οποιονδήποτε, έσπευδε να τον κατηγορήσει για μαγεία. Λόγω τόσων ανυπόστατων κατηγοριών, οι φυλακές του Σάλεμ, της Βοστώνης και των γύρω περιοχών άρχισαν να γεμίζουν. Παρόλα αυτά όμως, δεν υπήρχε νομοθετική πρόβλεψη για κατηγορίες περί μαγείας και συνεπώς όλοι οι φυλακισμένοι για μαγεία, δεν μπορούσαν να δικαστούν. Ο βασιλικός κυβερνήτης της Μασαχουσέτης σερ Ουίλιαμ Φιπς προχώρησε στη συγκρότηση δικαστηρίου για να δικάσει τους κατηγορούμενους.
Οι συλληφθέντες δικάστηκαν αλλά το δικαστήριο απέδωσε κάθε άλλο παρά δικαιοσύνη. Όλοι οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Γλύτωσαν μόνο όσοι παραδέχτηκαν την ενοχή τους και κατέδωσαν άλλους. Η πρώτη που εκτελέστηκε ήταν η Μπρίτζετ Μπίσοπ. Το καλοκαίρι εκείνου του έτους εκτελέστηκαν 19 άτομα με την κατηγορία της μαγείας. Εξ αυτών, μόνο οι 6 ήταν άνδρες. Η Αμπιγκέιλ κατηγόρησε για μαγεία περίπου 40 άτομα, πολλά εξ αυτών ήταν ευυπόληπτα μέλη της κοινωνίας, καταθέτοντας επίσημα όμως μόνο κατά 7. Ίσως το νεαρό κορίτσι απολάμβανε την προσοχή που της αποδιδόταν έπειτα από μια ζωή στην αφάνεια στη συντηρητική κοινωνία της αποικιακής Μασαχουσέτης. Οι εκτελέσεις σταμάτησαν τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους αφού πλέον και οι ίδιοι οι κάτοικοι δεν θεωρούσαν έμπιστο οποιονδήποτε εκτόξευε μια κατηγορία μαγείας.
Η κατηγορία της μαγείας γνώρισε μεγάλη άνθηση στη Μεσαιωνική Ευρώπη. Παρόμοια όμως γεγονότα έχουν καταγραφεί και στην Αρχαία Αίγυπτο και τη Βαβυλώνα καθώς και στα χρόνια της Ιεράς Εξέτασης και αργότερα στου Ψυχρού πολέμου με το κίνημα του Μακαρθισμού. Η υπερσυντηρητική μεσαιωνική Ευρώπη με τον αποκρυφισμό να εξαπλώνεται είχε σαν αποτέλεσμα ένα διαρκές ανθρωποκυνηγητό έναντι οποιουδήποτε μπορούσε να θεωρηθεί ότι απειλεί τη συνοχή. Ο Τριακονταετής πόλεμος περιέκλεισε πολλά ανεξήγητα και πρωτοφανή –για τότε– γεγονότα και όποιος μπορούσε να τα λύσει με τρόπο παράδοξο, αυτομάτως κατηγορούνταν για μαγεία. Οι κατηγορούμενοι εκτελούνταν δια απαγχονισμού και έπειτα αποτεφρώνονταν ώστε να μην περιπλανιέται το πνεύμα τους και στοιχειώνει την πόλη. Μόνο που η μαγεία στη γηραιά ήπειρο είχε αρχίσει να εκλείπει από χρόνια και συνεπώς το κυνήγι που έλαβε χώρα στην Αμερική, μάλλον ετεροχρονισμένο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Οι Μάγισσες της Ευρώπης, του Σάλεμ, της Βαβυλώνας και τόσες άλλες ήταν τα εξιλαστήρια θύματα σε περιόδους κρίσης και ανασφάλειας. Η διαφθορά σε πολιτικούς και ιερατείο βρισκόταν στο έπακρο τη στιγμή που ο λαός πνιγόταν χωρίς να έχει φωνή για να φωνάξει. Σε αυτό το ασφυκτικό κλίμα βρίσκει χώρο το παραφυσικό και η ηθική εξαθλίωση. Οι άνθρωποι ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες, χωρίς καμία αξιοκρατία με αποτέλεσμα πολλοί να μετατραπούν σε ζηλόφθονους καταδότες έτοιμους να δείξουν με το δάχτυλο έναν συμπολίτη τους με τις ευλογίες μιας εξουσίας που αρέσκεται στους αποχαυνωμένους πολίτες. Άλλωστε αυτοί είναι και πιο εύκολα ελέγξιμοι.
Πηγές εικόνων:
Τριτοετής φοιτήτρια ιστορίας, ζω στον δικό μου κόσμο ενοχλώντας τους νεκρούς για να αποσπάσω τα μυστικά τους. Ανυπομονώ να ζήσω τη ζωή μου μέσα σε ένα μουσείο. Χρειάζομαι τη μουσική για να αναπνέω και το χορό για να προχωράω. Διδυμάκι με τα όλα μου, θέλω να είμαι περιτριγυρισμένη από κόσμο συνέχεια, να μοιράζομαι με τον κόσμο τις σκέψεις μου και να ακούω τις δικές του. Α! Φυσικά και θέλω να γυρίσω όλον τον κόσμο με ένα αυτοκίνητο εξερευνώντας κάθε σπιθαμή του. Εδώ θα βρείτε μερικές δικές μου σκέψεις. Ελπίζω να τις απολαύσετε!
0 Σχόλια