Λυσιτελές

24 Σεπτεμβρίου, 2020

Υποσυνείδητα άρα ανελεύθερα

Το μυαλό μου τρέχει προς τους παραλίγο απεγνωσμένους

Ορμά κατά πάνω τους και τους συνθλίβει

Αυτοί στωικά περιμένουν

Η θλίψη

Της θλίψεως

Τη θλίψη

Αυτό το βράδυ είναι μόνο για εκείνους

Ψέματα σου’παν, το πουλί δε πέταξε ποτέ

Και αν έφευγε δεν θα πήγαινε μακριά.

Το άπειρο μοιάζει μια σταλιά στις άκρες των μοναχικών χεριών μου

Ό,τι αισθανθείς να καίει τη σάρκα σου δεν είναι παρά μια υποκειμενική ματαιοδοξία για το αλλότριο

Να βροντήξεις τη πόρτα καθώς φεύγεις

να βγω βίαια απ’το όνειρο

Μήπως και θυμηθώ κάποτε πώς είναι να υπάρχω

Η λησμονιά τριγύριζε στο σπίτι και με έψαχνε

-εμένα αλλά όχι εμένα-

μύριζε τα σεντόνια και άνοιγε τα συρτάρια

Βρήκε ένα τσαλακωμένο φιλμ και δυό ελπίδες

-δεν ήξερε τι να τις κάνει-

Ξημέρωσε

Και η γη άνθισε

Το ψάρι κολύμπησε ωσότου κουράστηκε

Το πουλί δε πέταξε ποτέ

Και αν έφευγε δε θα πήγαινε μακριά.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 3

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Γεννημένη τις τελευταίες μέρες του τελευταίου μήνα του χρόνου, είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής σε ό,τι κάνω στη ζωή μου. Δευτεροετής φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη, με όνειρα και στόχους που αριθμητικά, καλύπτουν σχεδόν μια ολόκληρη ζωή. Παθιασμένη με την τέχνη, τα βιβλία και τα όμορφα χαμόγελα. Μια φυσιολάτρης χορεύτρια που αγαπά επίσης τη θάλασσα, τα ταξίδια και τη καλή μουσική. Εναντιώνεται στην αδικία και προσπαθεί σταθερά και ανελλιπώς, να γίνει αυτό το «καλύτερο» που εύχεται να δει γύρω της. Είμαι αυτή που είμαι, αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό κατ’ακρίβειαν, ακόμη. Ενδεχομένως εσείς να καταλάβετε καλύτερα.

Σχετικά θέματα: poem // poetry // Λυσιτελές // ποίημα // ποίηση

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Για πάντα

Για πάντα

Σιγανή φωνή από κλειστά χείλη Πλεξούδες από σκόρδα που κρέμονται στο κεφαλόσκαλο Νυχτικό με κιτρινιασμένες δαντέλες στη ράχη της καρέκλας Ό,τι έχει απομείνει από μια άλλοτε μεγάλη ομορφιά Μαζί με φωτογραφίες Φωτογραφίες από το σχολείο •λαμπρά μυαλά που χαμογελούν...

Διαβάστε Περισσότερα
Ξυπνητήρι

Ξυπνητήρι

Από το άγχος μου Όχι λάθος, θα το αποκαλέσω Λαχτάρα Πάμε από την αρχή   Από τη λαχτάρα μου Αυτή τη φορά Να τα κάνω όλα καλά Ή τουλάχιστον Καλύτερα από την προηγούμενη   Έβαλα ξυπνητήρι στις 00.30 Την ώρα δηλαδή που θα είχαμε φύγει Εγώ κανονικά θα ήμουν στο...

Διαβάστε Περισσότερα
Το Τέρας

Το Τέρας

Το Τέρας δεν σε αφήνει το τόξο να οπλίσεις.       Σαν βγεις στον δρόμο με τα τέρατα   τα τέρατα τα ανθρώπινα ή μάλλον τα κίβδηλα ανθρώπινα   τα τέρατα που τρώνε, ή μάλλον αυτά που σε τρώνε   μη βιαστείς ποτέ σου να χαρείς, θα σου ορμήσουν...

Διαβάστε Περισσότερα
Dum vivimus, vivamus (While we live, let us really live)

Dum vivimus, vivamus (While we live, let us really live)

Λένε τον θάνατο μην τον φοβάσαι Για τη ζωή μόνο να λυπάσαι   Ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν παντού Γίνε μια σπίθα εξαγνισμού   Ξύπνα από τη λήθη που είσαι τώρα Άλλαξε και πάρε άλλο χρώμα   Βάψ’ τη ζωή όπως σου ταιριάζει Δώσ’ της ένα σχήμα να σου μοιάζει...

Διαβάστε Περισσότερα
Το παραμύθι της γυάλινης πόλης

Το παραμύθι της γυάλινης πόλης

Θα σου πω ένα παραμύθι που δεν μοιάζει με τα άλλα. Για μια γυάλινη πόλη μακριά από εδώ…ή πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις.  Εσύ θα μου πεις στο τέλος. Εκεί επικρατούν πάντα χαμηλές θερμοκρασίες, ψυχρές. Για να ταιριάζουν με τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Δεν θα δεις...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This