Λυσιτελές

24 Σεπτεμβρίου, 2020

Υποσυνείδητα άρα ανελεύθερα

Το μυαλό μου τρέχει προς τους παραλίγο απεγνωσμένους

Ορμά κατά πάνω τους και τους συνθλίβει

Αυτοί στωικά περιμένουν

Η θλίψη

Της θλίψεως

Τη θλίψη

Αυτό το βράδυ είναι μόνο για εκείνους

Ψέματα σου’παν, το πουλί δε πέταξε ποτέ

Και αν έφευγε δεν θα πήγαινε μακριά.

Το άπειρο μοιάζει μια σταλιά στις άκρες των μοναχικών χεριών μου

Ό,τι αισθανθείς να καίει τη σάρκα σου δεν είναι παρά μια υποκειμενική ματαιοδοξία για το αλλότριο

Να βροντήξεις τη πόρτα καθώς φεύγεις

να βγω βίαια απ’το όνειρο

Μήπως και θυμηθώ κάποτε πώς είναι να υπάρχω

Η λησμονιά τριγύριζε στο σπίτι και με έψαχνε

-εμένα αλλά όχι εμένα-

μύριζε τα σεντόνια και άνοιγε τα συρτάρια

Βρήκε ένα τσαλακωμένο φιλμ και δυό ελπίδες

-δεν ήξερε τι να τις κάνει-

Ξημέρωσε

Και η γη άνθισε

Το ψάρι κολύμπησε ωσότου κουράστηκε

Το πουλί δε πέταξε ποτέ

Και αν έφευγε δε θα πήγαινε μακριά.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 3

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Γεννημένη τις τελευταίες μέρες του τελευταίου μήνα του χρόνου, είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής σε ό,τι κάνω στη ζωή μου. Δευτεροετής φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας στην πλανεύτρα Θεσσαλονίκη, με όνειρα και στόχους που αριθμητικά, καλύπτουν σχεδόν μια ολόκληρη ζωή. Παθιασμένη με την τέχνη, τα βιβλία και τα όμορφα χαμόγελα. Μια φυσιολάτρης χορεύτρια που αγαπά επίσης τη θάλασσα, τα ταξίδια και τη καλή μουσική. Εναντιώνεται στην αδικία και προσπαθεί σταθερά και ανελλιπώς, να γίνει αυτό το «καλύτερο» που εύχεται να δει γύρω της. Είμαι αυτή που είμαι, αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω τι είναι αυτό κατ’ακρίβειαν, ακόμη. Ενδεχομένως εσείς να καταλάβετε καλύτερα.

Σχετικά θέματα: poem // poetry // Λυσιτελές // ποίημα // ποίηση

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Ματωμένες σελίδες σε λησμονημένα συρτάρια

Ματωμένες σελίδες σε λησμονημένα συρτάρια

Είμαστε τα παιδιά της θλίψης Δυστυχισμένα, βασανισμένα πλάσματα Κυνηγημένα από τις ύαινες Σκλάβοι στων θνητών τα χάσματα Είμαστε τα παιδιά της λήθης Βρεγμένα έως το κόκκαλο από τις καταιγίδες Προδομένα θύματα εγκλωβισμένα σε νησίδες Ξεχασμένα και αζήτητα Βορά...

Διαβάστε Περισσότερα
Για όσους

Για όσους

Ενός λεπτού σιωπή για μας. Για μας που ποτέ δεν είπαμε σαγαπώ. Για μας που ανάψαμε και καήκαμε μόνοι μας στις φλόγες της ελπίδας. Ενός λεπτού σιγή. Για μας που όσο πλησιάζαμε τον ουρανό τόσο αυτός διαλυόταν. Για μας που δεν αγαπηθήκαμε σε έναν κόσμο που πνίγεται στην...

Διαβάστε Περισσότερα
Ιατρικό λάθος

Ιατρικό λάθος

Κομπιάζουμε τα βράδια με το φως Και δεν εμπιστευόμαστε τις λέξεις. Ποιος θα μας της βγάλει έτσι μπερδεμένες που είναι με τις φλέβες μας; Μια λάθος απόστροφος και θα πεθάνουμε από αιμορραγία. Κράτα το στόμα σου κλειστό. Πώς θα θυσιαστούμε εμείς για τους άλλους;...

Διαβάστε Περισσότερα
“Στοχαστικό” αύριο

“Στοχαστικό” αύριο

Μου λες ότι το "αύριο" είναι για λίγους μόνο, Πολύ μακριά από εκεί που είσαι. Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω και τα μάτια κλείσε. Στο δρόμο προς το άπιαστο Αυτό που εσύ νομίζεις, Είναι αδιάψευστο, στη σκέψη πως δακρύζεις. Φοβάσαι, αγωνιάς Και δεν αντέχεις, Ο Ήλιος...

Διαβάστε Περισσότερα
Πες μου

Πες μου

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι τυπικές συζητήσεις δίχως νόημα. Χιλιάδες ανούσιες επαφές. Ερωτήσεις με αναμενόμενες απαντήσεις.  Ανιαρά βλέμματα που προκαλούν πλήξη. Ένας ακαθόριστος ήχος χαμηλών συχνοτήτων. Όμως εγώ διέφερα! Ήμουν πάντοτε ένας πολύχρωμος άνθρωπος υψηλών...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This