Οι τίτλοι της ζωής μου
Το κρυφτό, το πεζούλι και τα κόκκινα παραθυρόφυλλα
Θάρρος ή αλήθεια;
«Μά ποιος μπορεῖ νά παίξει ὥς τό τέλος αὐτό τό παιχνίδι;»
Το κεράκι μας που τρεμοσβήνει
Η ανάφλεξη, ο αναπτήρας που τελείωσε
Το θαύμα που περιμένω να γίνει μα δε γίνεται
Η παρτίδα που έμεινε ημιτελής, ο αντίπαλος κι ο σύμμαχος
Το παράπονο
Το δηλητήριο του αποχαιρετισμού
Το καντήλι της Αγίας Παρασκευής, η συγχώρεση, η κάθαρση, το τίποτα
Οι αποχρώσεις της μονόχρωμης αγάπης
Η κυνική, αδίστακτη πραγματικότητα
Η ανώμαλη προσγείωση
Η επιμονή
Οι σκιές στο σκονισμένο σπίτι και στο μυαλό μου
Οι ασυναρτησίες που γράφω, σβήνω και ξαναγράφω
Και ΔΕΝ έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα
Ιωάννα Ορφανίδου – Lithium
Με είπαν Lithium. Με ονόμασαν λίθιο. Λατινική λέξη σκέφτηκα. Κλίνεται "Lithium, lithii, lithio.." Από το αρχαίο ελληνικό λίθος! Ακρογωνιαίας σημασίας κι αντικαταθλιπτικής διάθεσης, σκέφτηκα. Και μ' αυτές τις σκέψεις προσγειώθηκα ανωμάλως κι ομαλώς στο τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Αγκαλιά με τα βιβλία μου, την ποιητική μου διάθεση, τους γρατσουνισμένους δίσκους βινυλίου μου, την ταξιδιάρα μου ψυχή που κοιτά τ' αστέρια, το φεγγάρι, το φως, που επιδιώκει να κοιτάξει κατάματα ακόμα και τον ήλιο. Προσπαθώ να "διαχειριστώ" την υπερευαίσθητή μου πλευρά, να κατανικήσω τα αμέτρητα "γιατί" που στροβιλίζουν στο μυαλό, να υπερπηδήσω τις ασχήμιες των μουντών ανθρώπων, να χρωματίσω την μονόχρωμη και κυνική πραγματικότητα και να φτάσω στην πληρότητα της ψυχής που είναι το ζητούμενο και το ποθούμενο όλων μας. Κλειδί είναι το Lithium που έχει κρυμμένη την πυξίδα για τη Ζωή, για την Αγάπη, για τη Μαγεία, για την Ανθρωπιά, για το Θαύμα! Ας το βρούμε όλοι μαζί παρέα...
Ιωάννα Ορφανίδου-Lithium
0 Σχόλια