Τα πιο μεγάλα μυστικά
Τα πιο πικρά σου βάσανα
Τα μοιράστηκες με περαστικούς και άγνωστους για σένα ανθρώπους.
Ανθρώπους που περίμενες μαζί τους στη στάση του λεωφορείου…
Ανθρώπους που συνάντησες τυχαία στο δρόμο και σε σταμάτησαν για να σε ρωτήσουν κάτι…
Ανθρώπους που τους κοίταξες καχύποπτα γιατί…ποτέ κανείς δεν ξέρει…
Και ήταν αυτοί όμως με τους οποίους κατάφερες να μοιραστείς ένα κομμάτι δικό σου.
Άνοιξες την ψυχή σου, τους εκμυστηρεύτηκες τις αλήθειες σου και τις πιο βαθιές σου επιθυμίες.
Αυτοί σου άπλωσαν το χέρι τους.
Εσύ το κράτησες.
Τους έδωσες την άδεια να εισχωρήσουν στην ψυχή σου.
Ήταν αυτή ακριβώς η πράξη σου που τους έκανε να σε δουν αποκαλυπτικά σε όλο το μεγαλείο της ύπαρξής σου.
Τους μίλησες για σένα,
Τα όνειρά σου,
Τους στόχους σου,
Και τις πίκρες που κουβαλούσες.
Εκείνοι κάθισαν,
Σε άκουσαν,
Σε παρατηρούσαν σιωπηλοί, ενώ εσύ ξεδίπλωνες το κουβάρι της ζωής σου.
Στην αρχή κοντοστάθηκες,
Φοβήθηκες ότι ίσως τους λες πολλά και ό,τι γνωρίζει ο άλλος για εσένα το χρησιμοποιεί εναντίον σου.
Μα αυτοί έμεναν εκεί…
Δεν έφευγαν
Δε σε έκριναν
Δε σε κατηγόρησαν
Δε σε χλεύασαν
Και συ ενθουσιάστηκες και άρχισες να μοιράζεσαι όσα ήθελες και όσα άντεχες να πεις
Τους μίλησες για τις χαρές σου,
Μα και τις λύπες σου
Για τις στιγμές που θα σου μείνουν αξέχαστες
Μα και για αυτές που θες όσο τίποτα να ξεχάσεις.
Ανέφερες τους δικούς σου ανθρώπους,
Τους φίλους σου,
Την οικογένειά σου.
Μίλησες για αυτούς που ήρθαν στη ζωή σου σαν τα πιο δύσκολα μαθήματα και σε διέλυσαν.
Εσύ τους έδιωξες και ξαναπάτησες γερά στα πόδια σου.
Τους αφηγήθηκες τις επιτυχίες σου,
Μα και τις αποτυχίες σου.
Όλα όσα κατάφερες
Και άλλα τόσα όσα ήθελες, μα δεν τα είχες πετύχει.
Για τους φόβους σου τους πιο σκοτεινούς
Και για τις δυνάμεις σου.
Ιστορίες αστείες…
Ιστορίες στενάχωρες…
Ιστορίες ρομαντικές…
Ιστορίες πονεμένες…
Και όταν έφτασες στο τέλος της αφήγησής σου και κατάφερες να τους κοιτάξεις στα μάτια
Είδες βλέμματα διαυγή και καταδεκτικά
Μάτια που κρύβουν συμπάθεια και ενσυναίσθηση
Από τα χείλη τους δε βγήκαν πολλές λέξεις,
Μα η ματιά τους μιλούσε από μόνη της
Σου έλεγαν πως χάρηκαν που ήρθες και συ στη δική τους ζωή
Και που τους εμπιστεύτηκες
Που ξεδίπλωσες το χάρτη της ύπαρξής σου.
Σε συγχάρηκαν για τα επιτεύγματά σου,
Και σου έδωσαν κουράγιο και ελπίδα να συνεχίσεις τα όνειρά σου.
Πόνεσαν με τον πόνο σου,
Χάρηκαν με τις χαρές σου
Σου είπαν «για ό,τι θες και χρειαστείς εγώ θα είμαι δίπλα σου»
Και εκεί κατάλαβες πολλά.
Συνειδητοποίησες ότι οι πιο ωραίες και αποκαλυπτικές συζητήσεις γίνονται με τους ανθρώπους που έρχονται στην αρχή αναπάντεχα και απρόσμενα.
Και μοιάζουν απλοί συνοδοιπόροι, μα δεν είναι.
Ίσως να είναι οι ίδιοι σημάδια.
Σημάδια που χρειαζόσουν για να σου δείξουν το δρόμο,
Κίνητρα για να σε πείσουν να συνεχίσεις να ελπίζεις
Και να μην τα παρατήσεις ποτέ
Οιωνοί που προβλέπουν το μέλλον σου και στο χέρι σου είναι να αποδειχτεί ελπιδοφόρο
Από αυτούς άκουσες τις πιο μεγάλες αλήθειες
Τα πιο καθαρά λόγια
Και κέρδισες ό,τι δεν είχε καταφέρει κανείς άλλος να σου δώσει.
Έναν ώμο να ακουμπήσεις στις δύσκολες στιγμές σου
Και έναν καλό λόγο για να μπορέσεις να πορευτείς ξανά στη ζωή σου με το κεφάλι σου ψηλά.
Δε χρειάζονται πολλά οι άνθρωποι
Μόνο να τους ακούς
Να είσαι εκεί για αυτούς!
Αφιερωμένο στους απλούς περαστικούς
Στα σημάδια που μας δίνει η ζωή!
*Φωτογραφία: Νάξος
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια