Μάτια όμορφα, θαρμένα από τα τόσα κύματα,
πείτε μου, πώς το φως σας δεν χάνεται;
Πώς γίνεται η βροχή να μην σβήνει την φλόγα και πώς η φλόγα δεν σας καίει την ζωή.
Έχω έναν φίλο, παλιό θαλασσοπόρο, χρόνια αρμενιστής των άστρων,
θα τον ρωτήσω να μου πει για τους αστερισμούς στις καταιγίδες
και ίσως τότε μάθω να σκουπίζω την ψυχή μου.
Μεγαλωμένη σε νησί δεν θα μπορούσα παρά να αγαπώ την θάλασσα. Σπουδάζω στην Αθήνα ενώ παράλληλα προσπαθώ να ζήσω όσο πιο ελεύθερα η ελευθερία μου επιτρέπει.
Με κοιτάς στα μάτια και χαμογελάς. Σου χαμογελάω κι εγώ, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μου ζητάς να παίξουμε ένα παιχνίδι δημιουργώντας όμορφα σκηνικά και εικόνες. Πάντα μας άρεσαν τα παιχνίδια. Γινόμασταν και πάλι παιδιά με λαμπερά πρόσωπα που ανυπομονούσαν να...
Ποτέ δεν με κατάλαβαν πραγματικά. Κυρίως επειδή δε θέλησαν. Με αποκάλεσαν παράξενη, διότι η οπτική μου διέφερε από τη δική τους. Άλλη πραγματικότητα είπαν…αλλόκοτη και ξένη. Και το ξένο συνήθως απωθεί εκ πρώτης όψεως. Το δέχτηκα όμως! Ναι είμαι παράξενη, αφού πιστεύω...
Κάθε πρωί περνούσα από κείνο το στενό δρομάκι όπου συναντούσα το πιο όμορφο δημιούργημα της φύσης, ένα ολάνθιστο στο χρώμα της φωτιάς τριαντάφυλλο. Είχε γεννηθεί ένα ευάλωτο άνθος, όμως με τις εποχές να περνάνε και να διαπερνούν τη φθορά του χρόνου άρχισε να...
Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Βγάζουν τα όπλα και τους συγχαίρουν Εύχονται περαστικά σε υγιείς Και τα βάζουν με αναμνήσεις άπνοες. Δεν έπρεπε να αναμειχθώ Σαν χθες γεννήθηκε ο Πικάσο Και σήμερα είμαστε όλοι πίνακάς του Χρώματα σε βιβλία Λέξεις σε καμβάδες Μα αυτή...
Σου κράτησα μια θέση στο τρενάκι της ζωής. Ξέρεις για ποιο μιλάω… Είναι εκείνο το τεράστιο τρενάκι στο τέλος του θεματικού πάρκου. Ποτέ δεν έχει ουρές αναμονής εκεί. Η αλήθεια είναι ότι καιρό τώρα φοβόμουν να ανέβω. Έβλεπα τα υπόλοιπα παιχνίδια, που δε ζητούσαν...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.
0 Σχόλια