Two pieces of a whole?

light and dark, 

fire and water, 

heaven and hell. 

All my life has been marked by contradictions. 

Chaos has been running in my veins. 

Golden tentacles of light and dark shadows circle my heart. 

See me for what I am. 

A luminous being, 

with a cracked halo and burnt wings.

A traveler-

out of the sky-

a dreamer

with deep longing for a home

an optimist

determined to give all of her light to this world. 

Even if this could drag her into the depths of the underworld. 

I am

in the service of this earth 

and the souls that walk on it. 

I am broken 

yet I rise in order to heal them. 

I am a lightworker. 

I am a helper of the Stars. 

My mission 

is to help people find their way

through the dark, 

through the labyrinth. 

Words 

give me the ability to help, 

to heal.

See stranger? 

My soul is uneasy.

It senses your darkness. 

It feels your despair. 

It screams desperately

to not let anyone else fall. 

To cling onto the light. 

It yearns for redemption.  

Once,

those wings

-those limb shackles I drag with me-

held the power to carry a hundred men. 

Forged for this cause are they. 

To guide you through the underworld

and drop you to the purgatory. 

I am not an angel. 

I am not a demon. 

I am both of these 

and none all at once. 

See me 

as a meta image of all the prayers and sins of people. 

Perceive me

as a renegade of God’s favor. 

And accept my dual nature. 

As I accept mine.

Σελήνη

Δημοσιεύσεις

Ένα άλυτο αίνιγμα -όπως και όλοι μας άλλωστε. Μια αεικίνητη αντίφαση. Γεννημένη μια μέρα μετά την Πρωτομαγιά στην πρωτεύουσα. Με όνειρα στα μάτια μου, ένα χαμόγελο στο στόμα μου -που δε σταματά να μιλάει και ένα μολύβι στο χέρι μου προχωράω στο λαβύρινθο της ζωής. Η αγαπημένη μου ώρα της ημέρας είναι το ηλιοβασίλεμα κυρίως γιατί μοιάζει να βρίσκεται στο ενδιάμεσο δύο διαφορετικών κόσμων αυτόν του πρωινού και αυτόν του δειλινού. Ίσως και να έχω μια αδυναμία στον βροχερό καιρό. Νομίζω ότι αν υπάρχει κάποιου είδους -οποιαδήποτε μαγεία στον κόσμο μας αυτό θα ήταν τα ανθρώπινα συναισθήματα. Κάπου ανάμεσα στις σελίδες της "Μαρίας-Νεφέλης" του Ελύτη βρήκα και τον εαυτό μου. Λατρεύω τους γρίφους, τα βιβλία φαντασίας και τη σοκολάτα. Μισώ τη μυρωδιά της καρύδας και τη γεύση του αγριοκέρασου. Το οξυγόνο και η ζωγραφική είναι συνώνυμα για μένα.
Κι επιτέλους… Όχι άλλο ρεαλισμό. Λίγη μαγεία θέλω.

Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις.