Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε
Η Γη θα έπαυε να γυρίζει.
Η τροχιά της ίσως και να άλλαζε πορεία.
Και τα υπόλοιπα ουράνια σώματα θα τη μιμούνταν.
Η ατμόσφαιρα θα άρχιζε να γράφει τη δική της ιστορία.
Τα σύννεφα θα σταματούσαν και αυτά το αέναο ταξίδι τους.
Και τα πουλιά ίσως να πετούσαν χαμηλά τραγουδώντας.
Ο ήλιος ίσως να έλαμπε τόσο εκτυφλωτικά που τα λουλούδια θα άνθιζαν αμέσως.
Οι θάλασσες θα γαλήνευαν και θα άλλαζαν απόχρωση σε κάτι πιο γαλάζιο.
Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε οι άνθρωποι θα ζούσανε το τώρα χωρίς μελλοντικές ανησυχίες.
Ίσως να γίνονταν ένα κουβάρι ξανά και να πλησίαζαν ο ένας τον άλλον.
Ίσως και να έκαναν ένα βήμα προς τις κρυφές επιθυμίες τους.
Να στόχευαν στα αστέρια για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Τα χαμόγελά τους θα ήταν αυθεντικά και τα μάτια τους θα έλεγαν πολλές αλήθειες.
Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε θα καθόμουν να σε χαζεύω με τις ώρες να κοιμάσαι έτσι γαλήνια.
Θα επικεντρωνόμουν στους χτύπους της καρδιάς σου και θα μετρούσα τις ανάσες σου, δίχως να χάσω ούτε μία.
Και συ ίσως να ξυπνούσες εκείνη τη στιγμή νιώθοντας το βλέμμα μου επάνω σου.
Θα μου χαμογελούσες ενώ εγώ θα κοκκίνιζα που με έπιασες να σε κοιτάζω έτσι.
Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε θα χανόμουνα για πάντοτε στα μάτια σου,
Με την ελπίδα να μείνω εκεί μέχρις ότου η γη να αρχίσει να γυρίζει ξανά και ο χρόνος να μετράει αντίστροφα.
Φωτογραφία: Χατζησάββα Κωνσταντίνα & Ρασέλα Ορούτσι
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια