Στεριές θαμμένες μας κυνηγάν
Μόνο στους χάρτες και στης γέφυρας τις οθόνες
Συχνά τα νέα μας τα φέρνουν πουλιά
Που σπάν άφοβα του ορίζοντα τους κανόνες
Οι λαμαρίνες καίνε από τον ήλιο και τα γκάζια
Και το κεφάλι σου δεν στρεφεις πότε στην πλώρη
Σε κυνηγάν ανύπαρκτα λιμανιωτικα μαραζια
Και τα μάτια που αποχαιρετάς, την όμορφη εκείνη κόρη
Μουγκρίζουν τα τζιφαρια, την θάλασσα ξερνουν
Και από μέσα τους πετούν ότι μας πληγωνει
Και οι ψυχές μας στα βαθιά καθώς κολυμπούν
Βαθιά σαν τις πληγές του Λαδά, που τσούζουν όταν ιδρώνει
Μας ξέσυρε η θάλασσα, δεξιά και πρίμα
Ρεύματα και παλιόφάναρα στην κουβέρτα στύβω
Και στην νότια Κίνα μια βραδιά
Με μανία μας κυνηγά το kuro siwo
Γεννημένος στην αυγή αυτού του αιώνα και γαλουχημένος μέσα από τα καλούδια του προηγούμενου. Μεγαλωμένος σε ένα μικρό νησί στην καρδιά του Αιγαίου, απόφοιτος της Ακαδημίας εμπορικού Ναυτικού και άρρηκτα συνδεδεμένος με την θάλασσα, την μουσική και την λογοτεχνία.
0 Σχόλια