Μου λες ότι το “αύριο” είναι για λίγους μόνο,

Πολύ μακριά από εκεί που είσαι.

Στο νου την ιδέα σού κλειδώνω

και τα μάτια κλείσε.

Στο δρόμο προς το άπιαστο

Αυτό που εσύ νομίζεις,

Είναι αδιάψευστο,

στη σκέψη πως δακρύζεις.

Φοβάσαι, αγωνιάς

Και δεν αντέχεις,

Ο Ήλιος γίνεται χιονιάς,

Προς τα εκεί ορμητικά τρέχεις.

Γυρνάς την πλάτη,

Χάνεις τις αισθήσεις,

Της καρδιάς το κρυφό μάτι,

που πρέπει να ανοίξεις.

Περνάει ο καιρός

Και φεύγει.

Ο κόσμος σου μικρός,

κι ο διπλανός σέ ψέγει.

Οι πράξεις γίνονται λόγια,

Μα όχι τα λόγια πράξεις,

Η ζωή και η ευτυχία χώρια,

Που αδυνατείς να ψάξεις.

Τελικά, το “αύριο” τι είναι;

Σε ρωτώ κατάματα.

Περιμένω, εδώ μείνε

Μέχρι τα χαράματα.

Επενδύω κι ελπίζω

Σε όσα φοβάσαι.

Τα πάντα σού χαρίζω,

Εκεί που θέλω, να’ σαι.

Το “αύριο” το κάνω “σήμερα”,

Το έχω υιοθετήσει,

τα άγρια ζώα γίναν ήμερα,

Γιατί τα έχω πια νικήσει.

Κι εσύ κάπου χαμένος

Πού, δεν ξέρω…

Ψάχνεις πονεμένος,

Τα Αγαθά που θα σου φέρω.

(Το φόντο του άρθρου είναι φωτογραφία τραβηγμένη από την Ελένη Καλοκαιρινού, στα Κύθηρα)

Στέλλα Σμυρνάκου

Δημοσιεύσεις

Το μότο μου είναι να ζούμε την κάθε μέρα και να
έχουμε αισιόδοξη οπτική των πραγμάτων. Ο νόμος της έλξης ήταν ήδη
γνωστός από τον Πλάτωνα. Ειδικότερα, η φιλοσοφία μπορεί να γίνει
τρόπος ζωής και να μας βοηθήσει να ζούμε τη ζωή μας πιο στοχαστικά
και ευδαιμονικά. Το ευ ζην είναι ο σκοπός του στοχαστικού βίου κι αυτό
θέλω να περάσω μέσα από τα ποιήματά μου.

• 

  23 Μαρτίου 2021

  Εγκλωβισμένη Γαλήνη