Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
Πάνε χρόνια που έφυγες μακριά και μείναμε με την ανάμνησή σου. Αν ζούσες τώρα κι έβλεπες την όλη κατάσταση με τον COVID θα στεναχωριόσουν περισσότερο, γιατί δεν θα μπορούσες να συναντάς τόσο συχνά τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Θα έκανες όμως υπομονή και θα μας...
Τη νύχτα όλα φαντάζουν σκοτεινά, Τίποτα δε γίνεται πια σωστά Οι σκέψεις είναι μονάχα θολές, Μπλεγμένες, αραχνοΰφαντες κλωστές Βουητό στο κεφάλι η φωνή η δική σου, Νανουρίζει τους ψιθύρους που έχεις στην ψυχή σου Μεθυσμένα τα χείλη διψούν για παραμύθια, Μονάχα τα αυτιά...
Είναι κάποιες φορές που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Οι εποχές περνούν και τα φύλλα των δέντρων γίνονται καφέ από πράσινα και πέφτουν. Ο χρόνος κυλά. Ή μάλλον καλύτερα γλιστρά. Κι εσύ τρέχεις να τον προλάβεις. Και περνάς μέσα από τις εποχές. Μαζεύεις τα κομμάτια σου...
Κάθε πράξη γεννιέται από μία ιδέα. Όσο πιο μεγάλη η ιδέα τόσο περισσότερη δύναμη χρειάζεται για να γίνει πράξη. Πολλές φορές βέβαια, φοβόμαστε τις μεγάλες ιδέες γι’ αυτό όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να ξεφεύγει από τα όρια του συνειδητού τρομάζουμε με το εύρος και τη...
Το ήξερα πως θα έρθεις. Σε περίμενα καιρό. Λουσμένος με το φως του φεγγαριού και με τα αστέρια μπλεγμένα στα πυρόξανθα μαλλιά σου. Το ήξερα όταν σε πρωτοείδα και κάτι μέσα μου σκίρτησε. Οι πεταλούδες στο στομάχι μου χόρευαν ανεξέλεγκτα και το δέρμα μου ηλεκτρίστηκε...
«Το να πεθαίνεις είναι μια τέχνη σαν όλες τις άλλες. Την κάνω εξαιρετικά καλά!» Γεννημένη στις 27 Οκτωβρίου του 1932 στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης ήταν μια ανήσυχη και ταλαντούχα ποιήτρια, αφού από πολύ νεαρή ηλικία (8 ετών) εξέδωσε το πρώτο της ποίημα. Την ίδια...
Περπάτα στη χρυσή αμμουδιά που είναι γεμάτη κοχύλια και βότσαλα. Νιώσε το νερό να φιλάει τα πόδια σου θέλοντας να αγγίξει την ψυχή σου. Κοίτα τον ήλιο κατάματα, χωρίς να φοβηθείς το φως του. Δες τον ουρανό να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας και τα σύννεφα να...
Έχεις πάει σε διάφορα και διαφορετικά επίσης μέρη. Πολλά από αυτά τα έχεις ξεχωρίσει λίγο περισσότερο. Σου αρέσει να τα επισκέπτεσαι παραπάνω από μία φορά. Ίσως έχεις συνδυάσει κάθε μέρος που το νιώθεις πιο κοντά σου με κάποιο συναίσθημα. Και στο συγκεκριμένο άρθρο...
Μα τελικά, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Γιατί οι σκέψεις αυτές είναι δικές μου, και μερικές φορές όντως δε σκέφτομαι λογικά. Βρίσκομαι σε ένα πολύ καλύτερο μέρος ψυχικά, τέτοιες τοξικές πεποιθήσεις δε με εκφράζουν. Αμφιβολίες και διλήμματα πάντα θα υπάρχουν, το θέμα...
Έχει περάσει η καταιγίδα. Περπατώ σε μια παραλία. Ο μόνος ήχος που ακούω είναι αυτός των βημάτων μου στην άμμο. Και το κύμα που σκάει στην ακτή. Γύρω σκοτάδι. Η μόνη πηγή φωτός είναι η αντανάκλαση του φεγγαριού στα τρεμάμενα νερά. Βυθίζομαι βαθιά στις σκέψεις μου. Ο...
Γυρίζω πίσω στα συντρίμμια και τα σπασμένα γυαλιά Περπατώ στην άμμο Ανάμεσα στα βότσαλα και τα κοχύλια. Ανάμεσα στα καλοκαίρια Που ήρθαν Και έφυγαν Χωρίς εμάς. Το να χάνεις στον έρωτα, Είναι σα να χάνεις το στοίχημα Που δεν έβαλες ποτέ. Το ρίσκο για την αίσθηση Από...
Πάνε χρόνια που έφυγες μακριά και μείναμε με την ανάμνησή σου. Αν ζούσες τώρα κι έβλεπες την όλη κατάσταση με τον COVID θα στεναχωριόσουν περισσότερο, γιατί δεν θα μπορούσες να συναντάς τόσο συχνά τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Θα έκανες όμως υπομονή και θα μας...
Τη νύχτα όλα φαντάζουν σκοτεινά, Τίποτα δε γίνεται πια σωστά Οι σκέψεις είναι μονάχα θολές, Μπλεγμένες, αραχνοΰφαντες κλωστές Βουητό στο κεφάλι η φωνή η δική σου, Νανουρίζει τους ψιθύρους που έχεις στην ψυχή σου Μεθυσμένα τα χείλη διψούν για παραμύθια, Μονάχα τα αυτιά...
Είναι κάποιες φορές που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Οι εποχές περνούν και τα φύλλα των δέντρων γίνονται καφέ από πράσινα και πέφτουν. Ο χρόνος κυλά. Ή μάλλον καλύτερα γλιστρά. Κι εσύ τρέχεις να τον προλάβεις. Και περνάς μέσα από τις εποχές. Μαζεύεις τα κομμάτια σου...
Κάθε πράξη γεννιέται από μία ιδέα. Όσο πιο μεγάλη η ιδέα τόσο περισσότερη δύναμη χρειάζεται για να γίνει πράξη. Πολλές φορές βέβαια, φοβόμαστε τις μεγάλες ιδέες γι’ αυτό όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να ξεφεύγει από τα όρια του συνειδητού τρομάζουμε με το εύρος και τη...
Το ήξερα πως θα έρθεις. Σε περίμενα καιρό. Λουσμένος με το φως του φεγγαριού και με τα αστέρια μπλεγμένα στα πυρόξανθα μαλλιά σου. Το ήξερα όταν σε πρωτοείδα και κάτι μέσα μου σκίρτησε. Οι πεταλούδες στο στομάχι μου χόρευαν ανεξέλεγκτα και το δέρμα μου ηλεκτρίστηκε...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.