Τίποτε δε μένει ίδιο μέσα στον χρόνο. Έγινα πάλι απόλυτος.
Για ένα παλιόχαρτο γίνονται όλα
Μιας κι έχουμε χτίσει μια όμορφη σχέση και η παρέα μας μεγαλώνει συνεχώς, θα ήθελα με αφορμή την ιστορία ενός φίλου να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου σχετικά με ένα ζήτημα το οποίο ταλανίζει τους πάντες και για το οποίο όλοι έχουν αναρωτηθεί: Πόσο σημαντικά είναι τα...
Η λεωφόρος της ζωής μου
Ξημερώματα. Ώρα 4:20. Βρίσκομαι μόνη μου στο μπαλκόνι του δωματίου, στην Πάργα, σε κατάσταση νυχτερινής χαλάρωσης και διακοπών, μακριά από την βαβούρα, τις υποχρεώσεις, τους τοξικούς ανθρώπους και το συνηθισμένο. Το μπαλκόνι που αράζω με μια μπύρα στο χέρι έχει θέα τη...
Γιατί βλέπουμε θέατρο
Το “Θέατρο είναι ο Α που παρακολουθεί τον Β να υποδύεται τον Γ” αποτελεί τον γνωστότερο ορισμό του θεάτρου, της τέχνης που από την γέννησή της συμβάδιζε με το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου για ψυχαγωγία και κάθαρση. Τι είναι όμως αυτό που...
Animations με νοήματα(!)
Λίγους μόλις μήνες νωρίτερα θεωρούσα τα animations χάσιμο χρόνου και τα περιφρονούσα, όχι γιατί τα έβλεπα ως «θέαμα για παιδιά», αλλά γιατί πραγματικά πίστευα πως δεν έχουν να μου προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο. Έβλεπα συχνά διάφορες κριτικές για animation σειρές που...
COVID= (C)oitakse st(O) (V)athos yparxe(I) elpi(D)a
Εδώ και λίγους μήνες έχουν εισβάλλει παγκοσμίως ημέρες από σενάριο επιστημονικής φαντασίας στις ζωές όλων. Ένας αόρατος εχθρός καραδοκεί και οι σκέψεις άλλων πνίγονται στο λιμάνι του φόβου και άλλες στο ποτάμι της αναισθησίας. Η ατομική ευθύνη καλεί τον καθένα να...
Παιδιά vs Στερεότυπα: 1-0
Αυτή την περίοδο ζούμε μια σουρεαλιστική κατάσταση, την οποία συναντάμε μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας ή στις συζητήσεις διάφορων συνωμοσιολόγων. Παρόλα αυτά, έστω και από το σπίτι μας, δεν μπορούμε να πάψουμε να σκεφτόμαστε τις παθογένειες όχι μόνο της δικής...
Κατέβα να τα πούμε.
Ο άδικος χαμός του μπασκετμπολίστα Κόμπι Μπράιαντ ταρακούνησε πολλούς. Τον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Άλλοι έχασαν ένα θρύλο του NBA, άλλοι τον ήρωά τους, το είδωλο τους, άλλοι τον φίλο τους... Και άλλοι τον πατέρα τους. Είναι δύσκολο να μην ταυτιστείς από τη στιγμή...
Απώλεια – χρόνος: 1-0 (;)
Τελικά ο χρόνος κάνει οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα πέρα από αυτό του γιατρού. Τόσες μέρες, τόσοι μήνες, τόσα χρόνια, σχεδόν μισή ζωή και ακόμα πονάμε στη θύμηση ένας αγαπημένου μεν, χαμένου δε προσώπου. Θες η μητέρα σου που πέθανε από καρκίνο όταν εσύ ήσουν μόλις 14...