Το “Θέατρο είναι ο Α που παρακολουθεί τον Β να υποδύεται τον Γ” αποτελεί τον γνωστότερο ορισμό του θεάτρου, της τέχνης που από την γέννησή της συμβάδιζε με το κοινωνικό γίγνεσθαι και τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου για ψυχαγωγία και κάθαρση.
Τι είναι όμως αυτό που καθιστά το θέατρο λίγο πιο “προσβάσιμο” στο πλήθος από ότι οι υπόλοιπες τέχνες;
Σε μία παράσταση ακόμα και η πιο απλή πρόταση αποτελεί δράση, ένα νεύμα του κεφαλιού, μία κομπιασμένη κίνηση που “πιάνει” το μάτι του θεατή μπορεί να συγκινήσει, να ταρακουνήσει, να διδάξει περισσότερα απ’ ότι ολόκληροι τόμοι.
Βλέπουμε λοιπόν θέατρο γιατί νιώθουμε κοινωνοί του δράματος που ξετυλίγεται μπροστά μας. Γιατί αγανακτούμε με τους χαρακτήρες, συμπάσχουμε, γελάμε και θυμώνουμε. Ταυτιζόμαστε με τα λόγια του δραματουργού, εντυπωσιαζόμαστε με την οπτική του σκηνοθέτη, δειλιάζουμε στην όψη του ηθοποιού που δανείζει σώμα και ψυχή για να τρυπώσει η ζωή κάποιου άλλου στο μυαλό μας.
Βλέπουμε θέατρο γιατί η σκηνή είναι καθρέπτης της κοινωνίας. Όλα τα σκαμπανεβάσματα του κόσμου μας μεταρέπονται σε διαλόγους, σε κουστούμια, σε σκηνικά με φόντο την αλήθεια μιας εποχής. Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος να δει κανείς την αλήθεια από το να την αναζητήσει μέσα από το πρίσμα της τέχνης;
Βλέπουμε θέατρο γιατί μας γοητεύει η ουσία του. Όλοι κάποια στιγμή κρυβόμαστε πίσω από μάσκες, τις φοράμε, τις βγάζουμε, μας γδέρνουν, μας ματώνουν. Αλλά στο σανίδι όλα επιτρέπονται. Όλοι μπορούν να γίνουν τα πάντα. Μπορούν να υποδυθούν τους πάντες, ακόμα και τους εαυτούς τους. Και εκεί, πάνω στο ξεδίπλωμα της ουσίας των πραγμάτων βρίσκει ο καθένας αυτό που του λείπει. Αυτό που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, που του γνώρισε μια πτυχή άγνωστη μέχρι τότε.
Η μαγεία του θεάτρου έγκειται τόσο στην διασκέδαση όσο και στην ψυχαγωγία.
Ναι, βλέπουμε παραστάσεις για να περάσουμε καλά, για να “ξεσκάσουμε”, για να ξεφύγουμε λίγο από την βαρετή ρουτίνα μας. Όμως η επιτυχία ενός έργου και των συντελεστών του είναι η ανάδειξη κάποιου νοήματος, κάποιας ιδέας και μέσα από το πιο “ελαφριό”, το πιο πρόχειρο θέαμα.
Γιατί πάντα η τέχνη έχει κάτι να μας δώσει.
Ακόμα και αν οι συνθήκες της πλακώνουν την γλώσσα. Ακόμα και αν τα μυαλά μας είναι φρούρια από τα τείχη που έχουμε υψώσει.
Μεγαλωμένη σε νησί δεν θα μπορούσα παρά να αγαπώ την θάλασσα. Σπουδάζω στην Αθήνα ενώ παράλληλα προσπαθώ να ζήσω όσο πιο ελεύθερα η ελευθερία μου επιτρέπει.
0 Σχόλια