Είναι κι’ εκείνοι οι άνθρωποι με αυτό το μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Εκείνοι που δεν ξέρει κανείς τι γολγοθά περνούν και όμως πάντα θα τους δεις με ένα χαμόγελο τόσο ζεστό και οικείο. Τι κι’αν κλαίνε τα βράδια, τι κι’ αν ο νους τους τρέχει στα δικά τους προβλήματα την ημέρα, όταν σε δουν θα σου χαμογελάσουν πλατιά και θα σου μεταδώσουν την θετική τους ενέργεια. Ακόμη κι’ αν μέσα τους σπάνε, θα σου χαμογελάσουν τόσο αληθινά που μετά θα κολλήσουν και τα δικά σου σπασμένα κομμάτια. Συνήθως έχουν από εκείνο το χαμόγελο που σχηματίζει λακκάκια στα κόκκινα μάγουλα τους και που τα θερμά εκφραστικά μάτια τους μικραίνουν, κάνοντας τα σχεδόν σχιστά.
Είναι εκείνοι που σου υπενθυμίζουν πως υπάρχει ελπίδα σε ένα κόσμο γεμάτο με ανθρώπους που χαμογελούν σπάνια. Είναι εκείνοι που ξεχωρίζουν. Εκείνοι που συνήθως οι ξενέρωτοι τους χαρακτηρίζουν χαζοχαρούμενους, όμως εκείνοι δεν είναι καθόλου χαζοί. Μπορεί να μην είναι καν χαρούμενοι. Αντιθέτως είναι απίστευτα χαρισματικοί και έξυπνοι, με πρώτο τους χάρισμα – και φυσικά – το χαμόγελο τους. Είναι τόσο έξυπνοι που ξέρουν πως το χαμόγελο τους μόνο καλό φέρνει, σε αντίθεση με την αρνητικότητα της μάζας. Θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε ευαίσθητους και για τον εξής λόγο. Διότι, αντιλαμβάνονται την θλίψη και το χάος που επικρατεί γύρω τους και αντί να επηρεάζονται από αυτό, απλά χαμογελούν και σπείρουν θετικότητα. Αυτή είναι η αντίδραση τους και μάλιστα περισσότερες φορές δεν την προσποιούνται αλλά τους βγαίνει αυθόρμητα χωρίς να μπορούν να εκφραστούν διαφορετικά.
Αυτοί είναι οι ιδιαίτεροι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα μας. Μπορεί να γνωρίζεις και‘σύ έναν τέτοιο ξεχωριστό άνθρωπο. Ίσως είναι ένας φίλος σου, ένας συγγενής, ένας τυχαίος περαστικός… ή μπορεί να είσαι και εσύ. Δώσε αγάπη σε αυτό το άτομο αν το βρεις ή εάν το έχεις, είναι σπάνιο και θέλει το καλό σου. Πάντα να του χαμογελάς!
Ονομάζομαι Σταματία Τσολάκου και γεννήθηκα την άνοιξη του 2000. Σπουδάζω φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Στόχος μου είναι να γίνω καθηγήτρια. Όνειρο μου είναι να γίνω σωστή καθηγήτρια. Αγαπώ τα παιδιά και τα ζώα. Είμαι παρορμητική, αυθόρμητη, ολίγον τι τρελή, μελαγχολική και δυναμική. Μ'αρέσει να καταπιάνομαι με τέχνες όπως η μουσική, ο χορός και ιδιαίτερα η ποίηση. Το να γράφω με γεμίζει και ταυτόχρονα με αδειάζει. Από μικρή λατρεύω να αποτυπώνω το στίγμα μου γραπτώς, σε χαρτιά κρυμμένα στα συρτάρια του γραφείου μου. Το tambook μου δίνει την ευκαιρία να αποκαλύψω τις δημιουργίες μου και να μοιραστώ μαζί σας αυτά που με απασχολούν και ίσως δε διαφέρουν τελικά και τόσο με αυτά που προβληματίζουν εσάς τους αναγνώστες.
0 Σχόλια