Με κοιτάς στα μάτια και χαμογελάς.
Σου χαμογελάω κι εγώ, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Μου ζητάς να παίξουμε ένα παιχνίδι δημιουργώντας όμορφα σκηνικά και εικόνες.
Πάντα μας άρεσαν τα παιχνίδια.
Γινόμασταν και πάλι παιδιά με λαμπερά πρόσωπα που ανυπομονούσαν να διασκεδάσουν.
Εξάλλου η φαντασία δεν απομακρυνόταν στιγμή από δίπλα μας.
Το πιο ιδανικό σκηνικό κερδίζει, μου είπες.
Κερδίζει μια σφιχτή αγκαλιά, πρόσθεσα εγώ.
Δεν υπήρχε καλύτερο έπαθλο από την αγκαλιά σου.
Εκεί που κουμπώνεις, μένεις.
Με άφησες να ξεκινήσω πρώτη για να χαρώ.
Ήσουν σίγουρος ότι θα κέρδιζες ως συνήθως.
Κι έτσι ξεκίνησα να αφηγούμαι ένα ιδανικό σκηνικό.
Ή καλύτερα ένα ιδανικό σκηνικό μαζί σου…
“Θα έχει 35 βαθμούς Κελσίου, όμως η αγκαλιά σου θα καίει πιο πολύ.
Το κύμα θα σκάει στην αμμουδιά και θα βρέχει τα πόδια μας.
Θα έχουμε πετσέτες θαλάσσης, όμως θα προτιμάμε να ξαπλώνουμε κάτω.
Θα βγάζεις τα γυαλιά ηλίου για να με βλέπεις πιο καθαρά.
Έτσι όπως είμαι πραγματικά.
Θα βουτάω αμέσως στο νερό και θα σε περιπαίζω, επειδή αργείς κάθε φορά.
Θα κρατιόμαστε χεράκι χεράκι και θα είναι σαν σκηνή από ρομαντική ταινία.
Θα πηγαίνουμε βόλτες με το αυτοκίνητο σε μαγευτικές παραλίες.
Τα μαλλιά μου θα ανεμίζουν και θα μπλέκονται στο πρόσωπό σου.
Θα έχουμε την καλύτερη θέα μπροστά μας, κι εμείς θα κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον.
Θα παραγγέλνω τις πιο περίεργες γεύσεις σε τσάι και παγωτό, όσο εσύ θα αναρωτιέσαι για την ύπαρξή τους.
Θα ακούμε τα αγαπημένα μας τραγούδια και η υπερκινητικότητα θα με κατακλύσει.
Θα μου δίνεις φιλιά που έχουν γεύση κεράσι.
Θα φοράω τα ρούχα σου κι εσύ θα λες πόσο μου ταιριάζουν.
Θα μαζεύουμε κοχύλια που θα έχουν περίεργα σχήματα.
Αυτά που οι άλλοι παράτησαν και δεν εκτίμησαν.
Θα κρύβομαι σαν παιδάκι για να έρθεις να με ψάξεις.
Το βράδυ θα έχει κρύο, όμως η αγκαλιά σου θα είναι η πιο ζεστή κουβέρτα.
Θα με χαϊδεύεις γλυκά για να με πάρει ο ύπνος.
Θα μιλάω συνέχεια, για να προλάβω να πω αυτά που θέλω πριν κλείσουν τα μάτια μου.
Θα παραμιλάς στον ύπνο σου κι εγώ θα σε αγκαλιάζω στοργικά.
Θα μπερδεύονται τα όνειρά μας και θα δημιουργούν όμορφα σκηνικά.
Ιδανικά σκηνικά.
Ή καλύτερα ιδανικά καλοκαίρια…”
Τελειώνω την αφήγησή μου και περιμένω την αντίδρασή σου.
Με κοιτάς βαθιά στα μάτια με μια παράξενα ευχάριστη έκπληξη.
Το πρόσωπό σου λάμπει και το χαμόγελό σου περισσότερο.
Πλησιάζεις και μου δίνεις την πιο σφιχτή αγκαλιά.
Κι εκείνη ακριβώς την στιγμή ξέρω ότι το ιδανικό μας καλοκαίρι κέρδισε.
Πάντα θα κερδίζει!
Wake me up when September ends! Έτσι με ξύπνησαν κι εμένα από την κοιλιά της μαμάς μου τέλη Σεπτέμβρη του '98. Ήταν βράδυ, όμως τα μαγευτικά φώτα της Θεσσαλονίκης ήταν αρκετά να αποκαλύψουν την εμφάνισή μου στο ουράνιο σώμα που ονομάζεται Γη. Αγαπώ την ροκ μουσική, τα ταξίδια, το διάβασμα ή καλύτερα τον συνδυασμό τους! Είμαι μια υπερευαίσθητη εσωστρεφής με καρδιά μικρού παιδιού που θα προσπαθήσει να σε κάνει να χαμογελάσεις. Αγαπώ την ζωή, την δημιουργικότητα και τους φωτεινούς ανθρώπους. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, πάντα αναζητούσα κάτι που θα έδινε καθολικότητα στο συγκεκριμένο μου. Πώς θα με χαρακτήριζα με μία φράση; Παράξενη σαν déjà vu!
0 Σχόλια