Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε Η Γη θα έπαυε να γυρίζει. Η τροχιά της ίσως και να άλλαζε πορεία. Και τα υπόλοιπα ουράνια σώματα θα τη μιμούνταν. Η ατμόσφαιρα θα άρχιζε να γράφει τη δική της ιστορία. Τα σύννεφα θα σταματούσαν και αυτά το αέναο ταξίδι τους. Και τα...
Με κοιτάς στα μάτια και χαμογελάς. Σου χαμογελάω κι εγώ, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μου ζητάς να παίξουμε ένα παιχνίδι δημιουργώντας όμορφα σκηνικά και εικόνες. Πάντα μας άρεσαν τα παιχνίδια. Γινόμασταν και πάλι παιδιά με λαμπερά πρόσωπα που ανυπομονούσαν να...
Ποτέ δεν με κατάλαβαν πραγματικά. Κυρίως επειδή δε θέλησαν. Με αποκάλεσαν παράξενη, διότι η οπτική μου διέφερε από τη δική τους. Άλλη πραγματικότητα είπαν…αλλόκοτη και ξένη. Και το ξένο συνήθως απωθεί εκ πρώτης όψεως. Το δέχτηκα όμως! Ναι είμαι παράξενη, αφού πιστεύω...
Κάθε πρωί περνούσα από κείνο το στενό δρομάκι όπου συναντούσα το πιο όμορφο δημιούργημα της φύσης, ένα ολάνθιστο στο χρώμα της φωτιάς τριαντάφυλλο. Είχε γεννηθεί ένα ευάλωτο άνθος, όμως με τις εποχές να περνάνε και να διαπερνούν τη φθορά του χρόνου άρχισε να...
Όταν ο ήλιος έσκυψε να φιλήσει τη θάλασσα είδε τον εαυτό του να καθρεπτίζεται στα κρυστάλλινα νερά της και απόρησε πώς γίνεται να είναι τόσο λαμπερός σε έναν κόσμο τόσο σκοτεινό. Τότε η θάλασσα του απάντησε πως χαρίζει φως και ελπίδα σε όσους έχουν το σκοτάδι στην...
Λένε τον θάνατο μην τον φοβάσαι Για τη ζωή μόνο να λυπάσαι Ζωντανοί νεκροί κυκλοφορούν παντού Γίνε μια σπίθα εξαγνισμού Ξύπνα από τη λήθη που είσαι τώρα Άλλαξε και πάρε άλλο χρώμα Βάψ’ τη ζωή όπως σου ταιριάζει Δώσ’ της ένα σχήμα να σου μοιάζει...
Θα σου πω ένα παραμύθι που δεν μοιάζει με τα άλλα. Για μια γυάλινη πόλη μακριά από εδώ…ή πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζεις. Εσύ θα μου πεις στο τέλος. Εκεί επικρατούν πάντα χαμηλές θερμοκρασίες, ψυχρές. Για να ταιριάζουν με τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Δεν θα δεις...
Έχω όνομα θηλυκό Τα βράδια με άγχος στον δρόμο περπατώ Δεν έχω ίππο να καβαλικέψω Ούτε λεφτά ένα ταξί να πέψω Όσο σφυρίζουν τρέχω, τρέχω Να ξεφύγω απ’ όσα δεν αντέχω Σήμερα ένιωσα πάλι μάτια πάνω μου Να με γδύνουν, να με πονούν Ο πόνος υπήρχε, ήταν εκεί Δίπλα...
Οι προσδοκίες εγκλωβίστηκαν, Τα όνειρα των ανθρώπων, Τα σχέδια αποκαλύφθηκαν Των κυρίαρχων προσώπων. Έρημη η Πολιτεία, Με αλυσίδες φυλακισμένη. Χαμένη η Γοητεία, Βαθιά χαρακωμένη. Διαρκής η προσπάθεια Να ανορθωθείς. Μια άγνωστη αντιπάθεια Χωρίς να το σκεφθείς. Με τη...
Κάθομαι στην αυλή και παρατηρώ τα πανύψηλα πράσινα κλωνάρια των λουλουδιών που καλύπτουν με το σώμα τους τους τοίχους του σπιτιού. Καταβροχθίζουν με τα χρώματά τους τα τραπεζάκια που βρίσκονται έξω και κοσμούν τις καρέκλες με το δικό τους μοναδικό γούστο. Τα κάγκελα...
Και ήταν καλοκαίρι. Και ο ήλιος έλαμπε σαν μαργαριτάρι πάνω σε θαλάσσιο πέπλο. Και ήταν στην Ελλάδα, όχι σε κάποια «τριτοκοσμική» χώρα. Και ήταν σε νησί, εκεί που ξεκινούν οι πιο όμορφες ιστορίες. Μα αυτή η ιστορία ήταν τραγωδία. Και ήταν εποχή για διακοπές,...
«Το να πεθαίνεις είναι μια τέχνη σαν όλες τις άλλες. Την κάνω εξαιρετικά καλά!» Γεννημένη στις 27 Οκτωβρίου του 1932 στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης ήταν μια ανήσυχη και ταλαντούχα ποιήτρια, αφού από πολύ νεαρή ηλικία (8 ετών) εξέδωσε το πρώτο της ποίημα. Την ίδια...
Περπάτα στη χρυσή αμμουδιά που είναι γεμάτη κοχύλια και βότσαλα. Νιώσε το νερό να φιλάει τα πόδια σου θέλοντας να αγγίξει την ψυχή σου. Κοίτα τον ήλιο κατάματα, χωρίς να φοβηθείς το φως του. Δες τον ουρανό να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας και τα σύννεφα να...
Καλημέρα Ρατσιστή! Είπες το «αλλά» σου σήμερα; Ποιόν έδειξες δηκτικά με τον δείκτη σου; Σε ποιόν την πλάτη γύρισες; Καλημέρα Μισογύνη! Σήκωσες το χέρι ήμερα; Άφησες μώλωπες σ’ εκείνη; Την δειλία σου την μύρισες; Καλημέρα Ομοφοβικέ! Σου επιτέθηκε κάποιο τακούνι εχθές;...
Αν κάποτε ο χρόνος σταματούσε Η Γη θα έπαυε να γυρίζει. Η τροχιά της ίσως και να άλλαζε πορεία. Και τα υπόλοιπα ουράνια σώματα θα τη μιμούνταν. Η ατμόσφαιρα θα άρχιζε να γράφει τη δική της ιστορία. Τα σύννεφα θα σταματούσαν και αυτά το αέναο ταξίδι τους. Και τα...
Με κοιτάς στα μάτια και χαμογελάς. Σου χαμογελάω κι εγώ, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μου ζητάς να παίξουμε ένα παιχνίδι δημιουργώντας όμορφα σκηνικά και εικόνες. Πάντα μας άρεσαν τα παιχνίδια. Γινόμασταν και πάλι παιδιά με λαμπερά πρόσωπα που ανυπομονούσαν να...
Ποτέ δεν με κατάλαβαν πραγματικά. Κυρίως επειδή δε θέλησαν. Με αποκάλεσαν παράξενη, διότι η οπτική μου διέφερε από τη δική τους. Άλλη πραγματικότητα είπαν…αλλόκοτη και ξένη. Και το ξένο συνήθως απωθεί εκ πρώτης όψεως. Το δέχτηκα όμως! Ναι είμαι παράξενη, αφού πιστεύω...
Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.