Εκπαιδευτική πολιτική ορίζεται ως το σύνολο των ενεργειών, τις οποίες ακολουθεί το κράτος, ώστε να επιτύχει τους στόχους που έχει θέση όσον αφορά την εκπαίδευση εν γένει. Ωστόσο, η πολιτική αυτή μεταβάλλεται διαρκώς, με αποτέλεσμα όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι φορείς να προσαρμόζονται εκ νέου στις νέες απαιτήσεις της εποχής.
Σχετικά με το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όντας συγκεντρωτικό, όπως άλλωστε και το σύστημα διοικητικής οργάνωσης της χώρας, η πολιτική αυτή εναπόκειται στην ευθύνη του Υπουργείου και όχι του κράτους ή της κυβέρνησης. Αυτό έχει ως φυσικό επακόλουθο τον παραγκωνισμό των εκπαιδευτικών, των οποίων η επιρροή στην άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής θεωρείται πλέον αμελητέα. Η αυτονομία τους είναι περιορισμένη, εφόσον δεν μπορούν να υπερβούν τα επιτρεπτά όρια και καταλήγουν εν τέλει σε μια πιο παθητική και αρνητική, θα λέγαμε, στάση απέναντι στις επιταγές του Υπουργείου. Άλλοι λόγοι που συντελούν στην αδράνεια των εκπαιδευτικών μπορεί να είναι κυρίως οικονομικής και ψυχολογικής φύσεως, διότι αφενός δεν έχουν τα απαραίτητα υλικά και μέσα και αφετέρου φοβούνται μη χαρακτηριστεί η οποιαδήποτε πρωτοβουλία τους ως κατακριτέα.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες όμως, οι δάσκαλοι έχουν τη δυνατότητα μιας πιο ενεργούς συμμετοχής και παρέμβασης στα εκπαιδευτικά ζητήματα κυρίως μέσα από τα σωματεία, τα οποία συγκροτούν. Τα τελευταία αποτελούν μια λύση στην παρούσα κατάσταση, καθώς με αυτόν τον τρόπο ελέγχουν τις αποφάσεις που παίρνονται από την κεντρική διοίκηση και ταυτοχρόνως μπορούν να μετριάσουν τυχόν προβλήματα.
Άλλωστε, η επιρροή των εκπαιδευτικών στην άσκηση της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι βαρύνουσας σημασίας, διότι ως πολίτες αρχικά μεταλαμπαδεύουν τα στοιχεία της κοινωνίας, έχοντας ως στόχο τους την ομαλή προσαρμογή των μαθητών τους και τη διαμόρφωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας. Οι ίδιοι ως ένθερμοι υποστηρικτές της ισότητας και της πνευματικής ελευθερίας, έχουν σαν ιερό σκοπό τους να διαμορφώσουν πνευματικά ανεξάρτητες και αυτόνομες προσωπικότητες, σεβόμενοι πάντα την ανθρώπινη υπόσταση και τις ανώτερες ηθικές αξίες. Βασισμένοι στο αναλυτικό πρόγραμμα που είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν, προσπαθούν συγχρόνως να καλλιεργήσουν ένα οικείο και παιδαγωγικό κλίμα, ώστε οι μαθητές να ανταπεξέλθουν όσο καλύτερα γίνεται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τέλος ας μην ξεχνάμε πως μια κερδοφόρα και ανώτατη παιδεία προέρχεται κατά κύριο λόγο από τη συνεργασία όχι μόνο μεταξύ των εκπαιδευτικών, αλλά όλων των φορέων που εμπλέκονται στην εκπαίδευση. Μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για μια παιδεία ανθρωπιστικής φύσεως, η οποία έχει στο επίκεντρό της πρωτίστως τον ίδιο τον άνθρωπο.
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια