Ακολούθησα μια σκέψη τρομερή και αυτή με οδήγησε σε χώρα άγνωστη και ζοφερή.
Κοίταξα γύρω μου να βρω κάτι γνωστό, μα έμπλεξα χειρότερα,
Πού να το φανταστώ;
Από παντού ξεφύτρωναν καμένα στάχυα και μαύρα τριαντάφυλλα με μυτερά αγκάθια!
Καπνοί έπνιγαν τον ουρανό και τα σύννεφα είχαν πάρει ένα χρώμα ωχρό.
Και σα να μην έφτανε αυτό…
Κάνω ένα βήμα και πέφτω στο κενό…
Χέρια με πιάνουν, με τραβούν απεγνωσμένα ζητάνε για να βγουν.
Να ήμουν και γω τώρα μια απ’ αυτούς που τάχα ψάχνουν σωτηρία να λυτρωθούν;
Σαν ένα κάψιμο να νιώθω στην ψυχή
«Μη με αγγίζετε! Αφήστε με να πάρει η ευχή!
Θέλω να φύγω από δω!
Τί κόσμος είναι αυτός που πνίγεται στις φλόγες
Και σεις υπομένετε βασανιστήρια αιώνες;»
Πού πήγε εκείνη η σκέψη η αρχική που με έστειλε σε τούτη την πηγή;
Να ακολουθήσω μια άλλη θέλω τώρα
Το πόδι μου για να πατήσει άλλο χώμα
Και σαν έρθει ξανά η πρώτη σκέψη θα τη συμβούλευα να βρει άλλο θύμα για να παίξει
Γιατί τον κόσμο μου εγώ τον έχω φανταστεί αλλιώς.
Ηλιόλουστος και λαμπερός.
Και όχι φτιαγμένος από στάχτες, ψευδαισθήσεις και ανήθικες απάτες.
Οι άνθρωποι θα ναι πολύχρωμοι και φωτεινοί και όχι σώματα που θα χουν μολυνθεί
Απ’ τη σαπίλα αυτού του κόσμου να αποδράσω
Και την πρώτη ευκαιρία για ζωή αμέσως θα αδράξω
Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως ίσως χρειαστεί και να αυτοσχεδιάσω!
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια