Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη ότι για να κρατήσεις ζωντανή μια ανάμνηση πρέπει να επιστρατεύσεις κάθε δύναμη του μυαλού σου για να μην την ξεχάσεις ποτέ;
Αγκιστρώνεσαι από κάτι που έχεις βάλει σα σημάδι και λες εγώ αυτό θα το θυμάμαι…δεν πρέπει να το λησμονήσω.
Θα το προσθέσω στη νοητική μου αρχειοθήκη και θα το κουβαλάω παντού και πάντα μαζί μου.
Είτε αυτό είναι μια εικόνα, είτε αυτό είναι μια μυρωδιά, μια μελωδία, μια γεύση, μια αίσθηση…
Ή ακόμη καλύτερα η συνύπαρξη και ο συνδυασμός όλων αυτών!
Κάθε ίντσα του κορμιού σου αντιδρά και φλέγεται από την επιθυμία να κρατήσει αυτό το συνονθύλευμα αναμνήσεων ζωντανό.
Και έτσι το αποθηκεύεις στα πιο ενδόμυχα σημεία της ύπαρξής σου και ανατρέχεις σε αυτό κάθε φορά που νιώθεις άδειος, κάθε φορά που νιώθεις πως ο κόσμος αυτός σε πνίγει και σε καταπίνει η άβυσσός του.
Αυτό είναι το βάλσαμο για τη σημερινή σου πίκρα.
Αυτή η ανάμνηση θα σε κρατήσει ζωντανό και θα σου προσφέρει το οξυγόνο που χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή.
Αυτή η ανάμνηση θα σου κατακλύσει το μυαλό και θα κυριαρχήσει.
Ολόκληρη η υπόστασή σου θα αρχίζει να αναπνέει ξανά και να σε γεμίζει αισθήματα ευφορίας…
Θα σου θυμίσει ξανά τον εαυτό σου…
Θα σου θυμίσει ξανά την ψυχή σου,
ή αλλιώς την τέχνη του να ζεις…
Το κορίτσι του Μάη όπως λένε και οι Olympians! Γεννημένη Μάιο μήνα του '98, δεν πρόλαβα καλά καλά να ζήσω στον 20ο αιώνα, πήρα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τον 21ο. Το πρώτο μου κλάμα ακούστηκε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία και διανύω τα φοιτητικά μου χρόνια στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ και πλέον είμαι ένα τσακ πριν από το πολυπόθητο πτυχίο μου. Όπως έλεγε και η πολυαγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη είμαι και εγώ μια συναισθηματική ανόητη, μια μπερδεμένη αναποφάσιστη! Δηλώνω λάτρης της ζωής και των ανθρώπων που κάνουν τα πάντα για αυτήν! Συνήθως θα με βρεις σε ένα δικό μου χάος φτιαγμένο από βιβλία, ταινίες, χορό και μουσική!
0 Σχόλια