Μπροστά στο θέαμα των χιλιάδων προσφύγων που μένουν μετέωροι στα σύνορα Λευκορωσίας – Πολωνίας, δίχως τροφή, νερό και στέγη, τα γνωστά για την ευσπλαχνία τους Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γεμίζουν τα σούπερ τους με δακρύβρεχτους τίτλους, μιλώντας για εικόνες «γροθιά στο στομάχι», εικόνες «που κόβουν την ανάσα», εικόνες «σκληρές και απάνθρωπες». Ξεχνάνε, φυσικά, τη στάση τους 20 μήνες πριν, όταν χιλιάδες εξαθλιωμένων ανθρώπων συγκεντρώνονταν στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, τότε που έβλεπαν «μια καλά ενορχηστρωμένη εισβολή», στην οποία και έπρεπε να αντισταθούμε προφυλάσσοντας τα εδάφη μας από βέβαιη εχθρική παραβίαση. Γιατί σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει: Στα πρόσωπα χιλιοταλαιπωρημένων ανθρώπων να βλέπουμε απειλή, εχθρούς και καταπατητές, από τους οποίους θα πρέπει να διαφυλάξουμε την εθνική μας ταυτότητα και να προστατεύσουμε τον πολιτισμό μας από τη διάβρωση που του επιφυλάσσουν. Το ανθρωπιστικό μας πρόσωπο, το καλό και δεκτικό, το φυλάμε για τις περιπτώσεις στις οποίες δεν εμπλεκόμαστε.
Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τις προσφυγικές ροές από χώρες της Ανατολής είναι άνευ προηγουμένου. Οι συνεχείς πόλεμοι στους οποίους συμμετείχε και αναζωπύρωνε η Δύση έχουν δημιουργήσει ένα πρωτοφανές προσφυγικό κύμα, το οποίο η ίδια η Δύση δε λέει με τίποτα να δεχθεί στις εστίες της. Έτσι, αυτό που παρατηρείται είναι μια γενικότερη απορριπτική στάση προς τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν από τις δύστυχες πατρίδες τους, οι οποίοι παραμένουν έρμαια των πολιτικών παιχνιδιών που στήνουν τόσο οι «πολιτισμένες» χώρες της ευνομούμενης Ευρώπης, όσο και οι χώρες που είναι δεκαετίες τώρα γνωστές για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, πρωτοστατούσης της Τουρκίας. Η κατάπτυστη συμφωνία για την επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος το 2016, με την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση παραβίασε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, αναγνωρίζοντας την Τουρκία ως ασφαλή χώρα, στην οποία θα επαναπροωθούσε τους ανθρώπους που με τα πολλά θα έφταναν σε ευρωπαϊκό έδαφος, έδωσε μια μεγαλειώδη ευκαιρία στην ίδια την Τουρκία να εργαλειοποιήσει τους εκτοπισμένους, μετατρέποντάς τους σε μοχλό πίεσης απέναντι σε μια Ευρώπη που πεισματικά τους αντιμετωπίζει ως απειλή για τα θεμέλιά της, ασφαλώς βρίσκοντας ευήκοα ώτα στις ξενοφοβικές βάσεις που όλο και κερδίζουν έδαφος.
Η εργαλειοποίηση των μεταναστών είναι εξόφθαλμη τόσο από την ίδια την Ευρώπη, ούτως ώστε να αποφύγει την ανάληψη των ευθυνών που της αναλογούν, όσο και από την ίδια την Τουρκία, η οποία αντιλαμβανόμενη τον φόβο των Ευρωπαίων, καθώς και την αδυναμία τους να διαχειριστούν τους ανθρώπους από τη Μέση Ανατολή, πιέζει εν συνόλω τη Γηραιά Ήπειρο αλλά και συγκεκριμένα την Ελλάδα, προβάλλοντας σε αυτήν τις γνωστές επεκτατικές και ανεδαφικές απαιτήσεις της. Κοντολογίς, η ανθρωπιστική κρίση που έχει προκύψει χρησιμοποιείται τόσο από τη μία όσο και από την άλλη πλευρά, βαθαίνοντάς την έτι περαιτέρω, δημιουργώντας τοιουτοτρόπως ένα αδιέξοδο, στο οποίο οδηγούνται χιλιάδες ψυχές που είτε εγκλωβίζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των πανέμορφων ελληνικών νησιών είτε αργοπεθαίνουν λόγω της ένδειας και της εξαθλίωσης στον δρόμο για τη Γη της Επαγγελίας. Για τον λόγο τούτο, εμείς, ως κριτικά σκεπτόμενοι πολίτες μιας χώρας της οποίας οι άνθρωποι έχουν συμπεριφερθεί κατά συντριπτική πλειοψηφία με απερίγραπτη φιλοξενία και συμπόνοια στους κατατρεγμένους της Ανατολής, δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στα συστημικά μέσα και τις απαράδεκτες ηγεσίες που τα τρέφουν να μας εμφυσήσουν το μίσος, την απέχθεια και τον φόβο για τους ξενιτεμένους ανθρώπους του τρίτου κόσμου, διεκδικώντας όμως επίμονα για εκείνους από τις εξουσίες των χωρών μας να προσφέρουν τη βοήθεια και τη στέγη που οφείλουν, κατά τις δικαιικές και ανθρωπιστικές επιταγές. Θα πρέπει, με λίγα λόγια, να αποδείξουμε πως ακόμα και στους χαλεπούς καιρούς μιας μετακαπιταλιστικής πραγματικότητας η ενσυναίσθηση και η ανάγκη για προσφορά και αλληλεγγύη δεν έχουν εκλείψει.
Το ανθρωπιστικό έγκλημα που συντελείται στα σύνορα Λευκορωσίας και Πολωνίας ας είναι και το τελευταίο που συμβαίνει στα ευρωπαϊκά εδάφη μας.
πηγή φόντου: CNN Greece
Γεννημένος την εικοστή δεύτερη ημέρα του πρώτου Αυγούστου της χιλιετίας μας και μεγαλωμένος στο Γαλάτσι Αττικής, φοιτώ στο τμήμα της Φιλολογίας στην Αθήνα. Λάτρης της λογοτεχνίας, δεινός (;) ταβλαδόρος, φίλος των ταξιδιών και του αθλητισμού, Νταλαρικός και Μαλαμικός και πεπεισμένος ότι δεν γνωρίζω τίποτα γράφω στο t.a.m.book άρθρα γενικής θεματολογίας. Ή αλλιώς, ό,τι μου πει ο Μαντζεβελάκης!
0 Σχόλια