Για μια απουσία

Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο

Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει

Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας

Ήρθες ξαφνικά και τυχαία

«Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή»,

έτσι μου είπες.

 

Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες

Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος ουρανός

Ψιχάλες βροχής κι εμείς που τρέχουμε ανάμεσά τους

Ντροπαλές ματιές και ζεστά χαμόγελα

Μακρινό παρελθόν και η ζωή που συνεχίζεται

 

Κύματα που σκάνε στο ακρογιάλι

Κάτω από το σεληνόφως 

Που βάφει 

Τους ασημένιους αφρούς της θάλασσας

 

Θα συνηθίσω στην απουσία σου

Χωρίς να με πειράζει

Και θα ακούω τις μουσικές 

Που άκουγα

Κάνοντας όνειρα γεμάτα στιγμές με εμάς

Και θα θυμάμαι εκείνη τη μικρή στιγμή

Που σου κρατούσα το χέρι

Και ο χρόνος σταμάτησε

Και εκείνο το κόκκινο φανάρι

Που με έσφιξες στην αγκαλιά σου

Και μετά χάθηκες 

Και δεν σε ξαναείδα

 

Θάλασσα απέραντη η απόσταση ανάμεσά μας

Ένα τηλέφωνο δρόμος η σμίξη  μας

Βροχή

Βροχή

Βροχή

Περιστέρια πετούν 

Κουβαλώντας λέξεις που έχουν χαραχθεί βαθιά 

Σε στοιβαγμένα σημειωματάρια

Νοσταλγία και αναμονή

Πικρή γεύση της μοναξιάς που αφήνεις πίσω σου

Για εκείνο το μοναδικό φιλί που ποτέ δε βρήκε το δρόμο του

Θα περπατώ στη διαδρομή που κάναμε μαζί

Θα ψάχνω μέσα στο πλήθος για το πρόσωπό σου

Και θα σε περιμένω να γυρίσεις 

Πριν νυχτώσει.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 12

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.

Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.

Σχετικά θέματα: poem // poetry // tambook // tambook.gr // αγάπη // άνθρωπος // απουσία // ζωή // ποίημα // ποίηση

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Η τέχνη του να ζεις

Η τέχνη του να ζεις

Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη ότι για να κρατήσεις ζωντανή μια ανάμνηση πρέπει να επιστρατεύσεις κάθε δύναμη του μυαλού σου για να μην την ξεχάσεις ποτέ; Αγκιστρώνεσαι από κάτι που έχεις βάλει σα σημάδι και λες εγώ αυτό θα το θυμάμαι...δεν πρέπει να το λησμονήσω. Θα το...

Διαβάστε Περισσότερα
Άγγιγμα σαν νηνεμία

Άγγιγμα σαν νηνεμία

‘’Είναι γαλήνια εδώ. Δώσ’ μου το χέρι σου και κλείσε τα μάτια σου. Έτσι κι αλλιώς έχει σκοτάδι. Θα σου δώσω τα μάτια της ψυχής μου να δεις πιο καθαρά. Από κάπου ξεπροβάλλει ένα φως παράξενο. Άνθρωποι φωτεινοί σαν σπίρτα αναμμένα. Άνθρωποι δίχως σκιές σαν αχτίδες...

Διαβάστε Περισσότερα
Ωδή στην ψυχή

Ωδή στην ψυχή

Παγιδευμένη μέσα σε ένα κουβάρι ασφυκτιώ...δε μπορώ να κουνηθώ! Χρυσαλλίδες φυτρώνουν γύρω μου και κάτι νιώθω να μου σκίζει τη σάρκα.   Το όνομά μου είναι Ψυχή* και πρέπει να αναπνεύσω ξανά ακόμη κι αν χρειαστεί να ξαναγεννηθώ μέσα απ'τις κλωστές που με...

Διαβάστε Περισσότερα
Ρεμβάζοντας

Ρεμβάζοντας

Κάθομαι στην αυλή και παρατηρώ τα πανύψηλα πράσινα κλωνάρια των λουλουδιών που καλύπτουν με το σώμα τους τους τοίχους του σπιτιού. Καταβροχθίζουν με τα χρώματά τους τα τραπεζάκια που βρίσκονται έξω και κοσμούν τις καρέκλες με το δικό τους μοναδικό γούστο. Τα κάγκελα...

Διαβάστε Περισσότερα
Και ήταν εποχή για ζωή

Και ήταν εποχή για ζωή

Και ήταν καλοκαίρι. Και ο ήλιος έλαμπε σαν μαργαριτάρι πάνω σε θαλάσσιο πέπλο. Και ήταν στην Ελλάδα, όχι σε κάποια «τριτοκοσμική» χώρα. Και ήταν σε νησί, εκεί που ξεκινούν οι πιο όμορφες ιστορίες. Μα αυτή η ιστορία ήταν τραγωδία.   Και ήταν εποχή για διακοπές,...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This