Για μια απουσία

Η ανάμνησή σου ένα μακρινό όνειρο

Το πρόσωπό σου ξεθωριάζει

Μετράω στις στάλες της βροχής τις στιγμές μας

Ήρθες ξαφνικά και τυχαία

«Όπως συμβαίνουν όλα τα ωραία στην ζωή»,

έτσι μου είπες.

 

Γαλάζιο φεγγάρι και φθινοπωρινές μπόρες

Μυρωδάτα γιασεμιά και γκρίζος ουρανός

Ψιχάλες βροχής κι εμείς που τρέχουμε ανάμεσά τους

Ντροπαλές ματιές και ζεστά χαμόγελα

Μακρινό παρελθόν και η ζωή που συνεχίζεται

 

Κύματα που σκάνε στο ακρογιάλι

Κάτω από το σεληνόφως 

Που βάφει 

Τους ασημένιους αφρούς της θάλασσας

 

Θα συνηθίσω στην απουσία σου

Χωρίς να με πειράζει

Και θα ακούω τις μουσικές 

Που άκουγα

Κάνοντας όνειρα γεμάτα στιγμές με εμάς

Και θα θυμάμαι εκείνη τη μικρή στιγμή

Που σου κρατούσα το χέρι

Και ο χρόνος σταμάτησε

Και εκείνο το κόκκινο φανάρι

Που με έσφιξες στην αγκαλιά σου

Και μετά χάθηκες 

Και δεν σε ξαναείδα

 

Θάλασσα απέραντη η απόσταση ανάμεσά μας

Ένα τηλέφωνο δρόμος η σμίξη  μας

Βροχή

Βροχή

Βροχή

Περιστέρια πετούν 

Κουβαλώντας λέξεις που έχουν χαραχθεί βαθιά 

Σε στοιβαγμένα σημειωματάρια

Νοσταλγία και αναμονή

Πικρή γεύση της μοναξιάς που αφήνεις πίσω σου

Για εκείνο το μοναδικό φιλί που ποτέ δε βρήκε το δρόμο του

Θα περπατώ στη διαδρομή που κάναμε μαζί

Θα ψάχνω μέσα στο πλήθος για το πρόσωπό σου

Και θα σε περιμένω να γυρίσεις 

Πριν νυχτώσει.

Πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το άρθρο για εσένα?

Αξιολόγησέ το, επιλέγοντας τη φατσούλα που επιθυμείς!

Μέσος όρος: 5 / 5. Ψήφοι: 12

Καμία ψήφος μέχρι στιγμής! Αξιολόγησέ το πρώτος/η.

Λυπούμαστε πολύ που αυτό το άρθρο δεν ήταν χρήσιμο για εσένα!

Βοήθησέ μας να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο!

Πες μας, πως μπορούμε να βελτιώσουμε αυτό το άρθρο?

Δημοσιεύσεις

Από μικρό παιδί, συνήθισα να κοιτάω τα αστέρια και να διερωτώμαι πώς ξεκίνησε ο κόσμος και αν θα τελειώσει κάποτε. Καθότι μοναχική φύση, ο στοχασμός και η συγγραφή ήταν αγαπημένες μου δραστηριότητες. Με εργαλεία ένα κομμάτι χαρτί, ένα μολύβι και λίγη φαντασία δημιουργώ νέους κόσμους, ενώ στα ακουστικά μου ηχούν από πιάνο, όπερα έως ροκ μουσική. Η ανάγκη μου για απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα όπως η δικαιοσύνη, η αθανασία της ψυχής και η δημιουργία του σύμπαντος, οδήγησαν τα βήματά μου στη φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ, από όπου είμαι απόφοιτη ενώ συνεχίζω τις σπουδές μου σε μεταπτυχιακό επίπεδο.

Συναισθηματική, υπερευαίσθητη και ταυτόχρονα δυναμική και λογική, ένα πράγμα που έμαθα από την ζωή είναι ότι πρέπει να κυνηγάμε όλα αυτά τα οποία θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για έναν καλύτερο κόσμο, που θα διέπεται από αξίες, με οδηγό την αγάπη, την ισότητα και την ελευθερία.

Σχετικά θέματα: poem // poetry // tambook // tambook.gr // αγάπη // άνθρωπος // απουσία // ζωή // ποίημα // ποίηση

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Ματωμένες σελίδες σε λησμονημένα συρτάρια

Ματωμένες σελίδες σε λησμονημένα συρτάρια

Είμαστε τα παιδιά της θλίψης Δυστυχισμένα, βασανισμένα πλάσματα Κυνηγημένα από τις ύαινες Σκλάβοι στων θνητών τα χάσματα Είμαστε τα παιδιά της λήθης Βρεγμένα έως το κόκκαλο από τις καταιγίδες Προδομένα θύματα εγκλωβισμένα σε νησίδες Ξεχασμένα και αζήτητα Βορά...

Διαβάστε Περισσότερα
Για όσους

Για όσους

Ενός λεπτού σιωπή για μας. Για μας που ποτέ δεν είπαμε σαγαπώ. Για μας που ανάψαμε και καήκαμε μόνοι μας στις φλόγες της ελπίδας. Ενός λεπτού σιγή. Για μας που όσο πλησιάζαμε τον ουρανό τόσο αυτός διαλυόταν. Για μας που δεν αγαπηθήκαμε σε έναν κόσμο που πνίγεται στην...

Διαβάστε Περισσότερα
Ιατρικό λάθος

Ιατρικό λάθος

Κομπιάζουμε τα βράδια με το φως Και δεν εμπιστευόμαστε τις λέξεις. Ποιος θα μας της βγάλει έτσι μπερδεμένες που είναι με τις φλέβες μας; Μια λάθος απόστροφος και θα πεθάνουμε από αιμορραγία. Κράτα το στόμα σου κλειστό. Πώς θα θυσιαστούμε εμείς για τους άλλους;...

Διαβάστε Περισσότερα
Πες μου

Πες μου

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι τυπικές συζητήσεις δίχως νόημα. Χιλιάδες ανούσιες επαφές. Ερωτήσεις με αναμενόμενες απαντήσεις.  Ανιαρά βλέμματα που προκαλούν πλήξη. Ένας ακαθόριστος ήχος χαμηλών συχνοτήτων. Όμως εγώ διέφερα! Ήμουν πάντοτε ένας πολύχρωμος άνθρωπος υψηλών...

Διαβάστε Περισσότερα
Περίοδος κρίσης

Περίοδος κρίσης

Όλη μου η περιουσία κάτι χιλιοφορεμένες λέξεις που όλο τις έδινα και όλο μου τις επέστρεφαν χωρίς δεύτερο βλέμμα. Τι να φοβάμαι λοιπόν; Δεν έχω τίποτα να χάσω. Τόσα χρόνια προσπαθώντας να γράψω ένα ποίημα για σένα ξέχασα το όνομά μου. Άχρηστες οι λέξεις, άχρηστα και...

Διαβάστε Περισσότερα

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Εγγράψου τώρα στο Newsletter μας

Με την εγγραφή σου στη λίστα θα μαθαίνεις πρώτος τα νέα μας.

Η εγγραφή σου ολοκληρώθηκε με επιτυχία!

Share This